Zwoegend Sovoco D1 naar nipte 3-2 zege

VoV, 11-03-2019. 8:43 uur. We hebben een rare periode achter de rug. Maar liefst 2 weekenden zonder wedstrijden! Het voelde ietwat onwennig. Maar ook wel weer lekker. We trainden natuurlijk gewoon door. Niet altijd compleet, wegens wintersport of fysiek ongemak. En er was ook goed nieuws. Oude bekende Maartje v/d Essenburg versterkt ons de rest van het seizoen tijdens de donderdagtrainingen en wedstrijden. Dit om het gemis van onze midden Anne – die nu echt met zwangerschaps ‘verlof’ is – op te vangen.

Stiekem was Krijn blij dat Anne bij hem op de bank plaatsnam. Want vaste assistent Sjors was nog niet terug van vakantie. En dan blijkt dat Sjors een nog grotere invloed op Krijn heeft, dan we al dachten… Het begon er al mee dat Krijn nu zijn eigen SjorsSjors moest zijn op de weg naar de sporthal. Maar daar kwam hij mooi op tijd aan, met zijn nodige koffiestop al achter de rug. So far so good!

Vandaag mochten we dan eindelijk weer aan de bak. En wel tegen Compaen. Thuis was dat een redelijk eenvoudige 4-0 overwinning voor ons geworden. Maar ze staan netjes in de middenmoot, dus van onderschatting was geen sprake. Je zou zeggen dat de Zaanstad-ers inmiddels genoeg van ons gezien hebben, maar ook nu zat men weer op de tribune. Tegen deze nummer 1 mogen we volgende week aantreden. Maar nu dus Compaen.

Met Romy, Charla, Kyra, Sandra, Lieke, Franke en Hanneke begonnen we aan de wedstrijd. Hier bleek het gemis van Sjors direct al; Krijn bedoelde 5, maar schreef 1 op het opstellingsbriefje… Gelukkig was de scheids niet te beroerd om dat nog even aan te laten passen… En op het veld was het ook direct duidelijk; serverend legde Compaen goed druk bij ons. Daar hadden we geregeld moeite mee. Daar tegenover stond nog onvoldoende servicedruk van onze kant en aanvallend kwamen we er ook nog niet zo eenvoudig doorheen. Zo werd het direct een werk- en vechtwedstrijd. En daar zijn we gelukkig nooit te beroerd voor.

Er werd de hele wedstrijd volop gewisseld, waardoor iedereen een groot aandeel had. Ook Maartje mocht – wellicht tegen haar verwachting in maar gezien het verloop van de wedstrijd nodig – direct in de 1^e set al haar opwachting maken. Deze vuurdoop heeft ze goed doorstaan! Het zag er lang niet goed uit voor ons, maar nog net op tijd kwamen we langszij en trokken de 1^e set naar ons toe met 24-26.

Dat moest dus anders. Maar eigenlijk bleef het beeld gelijk. Moeite in de pass, onvoldoende service druk, met af en toe een positieve uitzondering daargelaten. Het was zoeken voor onze blokkering en aanval, met wisselend succes. Krijn wisselde veel. We kregen onvoldoende grip op de wedstrijd en zo ging de 2^e set met 25-20 naar Compaen.

Dan set 3 maar. We hadden al een valse start doordat Krijn Jiska het veld had ingestuurd, maar Romy op het opstellingsbriefje had geschreven. Dit keer was de scheids niet meer zo coulant, dus Jiska eruit, Romy er toch in. Die controle en rust van Sjors mag toch niet onderschat worden 😉 In deze set zakten we helaas zelfs nog verder weg. Het werd 25-18. Enig lichtpuntje was dat we aan het eind van de set, mede door een goede service, weer een heel klein beetje geloof kregen.

Nu dan alles of niets in de 4^e set. ‘Met vuur in je sodemieter’ luidde het advies, of ‘je mag niet poepen’ (!). De extra aanpassingen en focus in het blok, betaalde zich uit. Serverend legden we nu ook meer druk bij Compaen en ook dat betaalde zich uit. Het werd weer echt een wedstrijd, maar dit keer hadden wij wel de controle. Zo trokken we de stand gelijk met 25-21.

De 5^e set is doorgaans voor ons. Dus zo moest het dan ook nu maar weer gaan. Eerst maar een applaus voor Krijn want die had het opstellingsformuliertje dit keer foutloos ingevuld. Toegegeven, hij vroeg er zelf om (‘applausje voor mij’), maar wij zijn dan niet te beroerd om mee te doen. Alle gekheid op een stokje; er was werk aan de winkel. Maartje startte deze set. Het was ongeveer hetzelfde beeld als in set 4. Mooie services, blokjes en af en toe een aanval werden afgewisseld met nog steeds slordigheden. Met voorsprong wisselden we van veld, maakten het toen nog even spannend, om het vervolgens toch koelbloedig met 15-13 af te maken. De 3-2 overwinning was een feit.

Hadden we op meer gehoopt? Zeker. Was het spel goed? Niet echt. Maar ook lastige wedstrijden moet je linksom of rechtsom zien te winnen en dat deden we dan weer wel. Na afloop nog even nazitten, uitzweten en een traktatie. Want onze groepsoudste mag alweer een jaartje bijtellen. Al onze supporters bedankt en uitgezwaaid en daarna nog gezellig – bijna volledig – langs de Mac.
Komende week weer hard trainen en ons opmaken voor een leuke wedstrijd tegen Zaanstad. Zij vechten om het kampioenschap, wij vooral voor een goed en sterk einde van de competitie. Gelukkig is Sjors er dan weer bij. Samen met Anne hebben we dan een topteam om Krijn te ondersteunen.

gh @ VoV, verslag door Hanneke van den Broek. Sovoco Dames 1.