Thijs’ trots: Apollo 8 D2 aan de top

VoV, 14-04-2019. 17:00 uur. Net iets minder dan een jaar geleden werd tijdens een fantastisch teamweekend in Kleve – waarbij omgekeerd verstoppertje en een kampvuur van ons expeditielid Imke Robinson niet mochten ontbreken – de basis gelegd voor dit fantastische seizoen. Tijdens het teamweekend werd verder de doelstelling besproken. Deze doelstelling was al snel duidelijk en concreet: kampioen worden. En dit doel mocht gesteld worden, want Imke Wieffer en Jet Oosterheert kwamen het team als twee topdivisie-ervaringsdeskundigen versterken.

Trainers Thijs Prins en Jasper Stam zorgden voor het recept: zo’n doelstelling betekent dat je geen sets kunt verspelen, afspraken na moet komen, de juiste ballen mee moet nemen naar de wedstrijd, trainingen op tijd af moet zeggen, je volleybalschoenen bij je moet hebben (ik noem verder geen namen) etcetera. Aanvankelijk liep dat redelijk gesmeerd; de eerste paar wedstrijden vertoonden we overtuigend spel wat resulteerde in drie keer 3-1 winst. Echter, tijdens het verspelen van wat vierde sets en pijnlijke nederlagen tegen respectievelijk Lutheria, Pegasus en SSS, galmden deze woorden in onze hoofden na. Misschien hielden we stiekem ons hart een beetje vast. Was onze doelstelling te voorbarig?

Gelukkig ging het niveau opwaarts naarmate de dagen korter werden en al gauw bleek dat deze doelstelling wél realistisch was. Een paar goede reeksen van 4-0 gaven ons het gevoel dat ’t nog wel eens wat zou kunnen worden. Dit vertrouwen is toch belangrijk in een team met veel jonge speelsters, met ietwat zenuwpezige trekjes op z’n tijd. Deze dagen werd er af en toe ook stiekem onder de douche gefluisterd: stel je voor. . .  dat het toch nog zou lukken!

Het nieuwe jaar bracht wederom voorspoedige uitslagen met zich mee. Een stabiel team wist wedstrijd op wedstrijd zeer solide spel te leveren, wat resulteerde in een ritme van winnen en lekker spelen. En laten we gewoon zeggen dat uit tegen SSS, onze grote historische rivaal en bron van vrees, een wedstrijd die we met 0-4 verloren, enkel en alleen een domper was. Hier mag de noot worden gemaakt dat dit voor enige desillusie en frustratie zorgde. Ten eerste omdat we punten bij deze directe concurrent punten moesten meenemen naar Borne. Ten tweede omdat we verdraaid wel eens van ze wilden winnen.

In de wedstrijden daarna werd het wel duidelijk dat hetgeen we onze zinnen op hadden gezet – het kampioenschap – zeer zeker binnen ons bereik lag, als we op deze voet verder zouden gaan. Vermeldenswaardig is het feit dat we vanaf 17 november 2018 tot op de dag van vandaag geen wedstrijd verloren hebben (m.u.v. van SSS dan hè) en er in maar liefst acht wedstrijden de volle vijf punten werd gepakt.

Uiteindelijk werd de wedstrijd tegen Halley hét moment waarop wij de felbegeerde kampioenssets konden bemachtigen. Met veel publiek, vastberadenheid en blijkbaar feestelijke dingen, zoals taart en vloeibare substanties, reisden we af naar het exotische Wehl. Drie sets pakken tegen de nummer tien; dat zou namelijk zeker mogelijk moeten zijn. Nou nou nou, we kunnen het nu vrijelijk bekennen, maar we knepen hem wel even en achteraf hebben we ons hoofd gebroken over hoe het kon dat deze meiden slechts plek tien bekleedden. Maar goed, na een boel achterstanden te hebben ingelopen was de weg naar champagne vrij! Dat werd fantastisch gevierd toen we arriveerden in het altijd schone Twente.

Of het iets te fantastisch gevierd werd, is tot op de dag van vandaag een vraag, want de laatste wedstrijd tegen Rivo D1 die nog te spelen was – een afscheid voor de helft van het team nota bene – zag eruit als een cosinus met twee diepe dalen en drie niet al te sprankelende toppen.

Natuurlijk was de pret hierdoor niet gedrukt, want allen zijn we erg trots op het feit dat we gaan promoveren naar de eerste divisie. We hebben het te danken aan hard werken, vertrouwen blijven houden en krijgen, ook in meer twijfelachtige tijden, een beetje geluk en aan ons fenomenale trainersduo Thijs Prins Pils & Jasmina Boomstam – meesters der tactiek. Kortom, een echte teamprestatie! En, terugkijkend, mogen we misschien het meest blij zijn met het teamgevoel dat in de loop van het seizoen groeide en de lol&pret&gekke dansjes die we hierdoor mochten getuigen– met alle gevolgen van dien!

Helaas zullen niet alle speelsters voor Apollo 8 uitkomen in de eerste divisie. Channah Hilhorst zal in Australië haar studie- en andere talenten vertonen. Onze libero, Meike Potijk, zal beginnen aan haar (cum laude) studentenleven. Esmee Knuif, Lieke Smit en Maxim Middleton zullen het derde team van Apollo 8 gaan versterken. Ten slotte zal Jet Oosterheert het leven in Twente verruilen voor het studentenleven in Groningen.

Bij deze willen wij alle supporters bedanken voor hun betrokkenheid. Wij hebben ervan genoten!

Tijdens deze wedstrijd namen Meike Potijk, Lieke Smit, Jet Oosterheert, Channah Hilhorst, Maxim Middleton en Esmee Knuif afscheid.

gh @ VoV, verslag via / van Jet Oosterheert / Channah Hilhorst. Foto’s Rudy van ’t Rood.