WK U21 dagboek beachduo van Driel / Schoon

VoV, 18-06-2019. 5:24 uur. Beste VoV lezer,  alvast bedankt voor jullie belangstelling en support voor de deelname van ons beachduo Emi van Driel en Raisa Schoon aan het WK U21 en het EK U20. Via een soort dagboek wil ik U graag op de hoogte houden van hoe het dit team vergaat. We hopen dat jullie het met plezier zullen lezen.

Dag 1, vrijdag 14 juni 2019:  We gaan naar twee grote toernooien! De bond heeft aangegeven dat Emi van Driel (19) en Raisa Schoon (17) op dit moment het beste team is om in aanmerking te komen voor het EK U20 in Zweden en het WK U21 in Thailand. Daar zijn we heel blij mee!

De bond heeft ook aangegeven dat deze beide toernooien niet door hen gefinancierd kunnen worden. Met deze wetenschap besluiten we toch voor beide toernooien te gaan. We willen de meiden dit, met hun prestaties, drive en ambitie, niet ontnemen. We nemen een enorm financieel risico, maar zijn ervan overtuigd dat we het moeten doen en dat het het waard is.

Mooi dat we deze mogelijkheid krijgen. Een enorme uitdaging ook. Vanuit onze omgeving en vanuit het bedrijfsleven hebben we veel steun gekregen om dit traject mogelijk te maken. Ook familie, vrienden, en bestaande sponsoren laten zich niet onbetuigd, waardoor we de begroting weliswaar nog niet dicht hebben, maar wel een heel eind in de goede richting zitten.

Het vergt een discipline en een professionele aanpak om de omstandigheden voor de spelers zo optimaal mogelijk te laten zijn. De afgelopen weken is er op vele fronten hard gewerkt, en nu is het zover.

In de ochtend heeft Debora met de meiden op de Copakadijk nog een laatste stevige training weggezet. Samen met hun trainingsmaatjes, het team Mexime van Driel en Iris Reinders, is gewerkt aan het finetunen en optimaliseren van alle vaardigheden.

We zijn blij met de gemotiveerde trainingsgroep, waar ook Sarah van Esch en Lynn van Mill deel van uitmaken, en waar ook regelmatig wordt getraind met het mannenteam Dirk Boehlé en Stefan Boermans.

Aan het eind van de middag organiseren we een KBSS toernooitje. KBSS is beachvolleybal voor de jongste jeugd, vanaf 5 tot 12 jaar. We, dat wil zeggen Debora, want ik heb m’n laatste werkdag voor we naar Thailand en Zweden vertrekken. En dat vraagt altijd het nodige last minute werk. Altijd weer ontzettend leuk en dankbaar, zo’n KBSS toernooitje. Ik was nog net op tijd om de prijsuitreiking te kunnen doen.

Samen met Debora erna het bedrijventoernooi opgestart. Debora trainde na het opstarten nog op één veld met de groep KBT-ers, een groep jonge, ambitieuze beachvolleybalsters. Wel veel allemaal, zo vlak voor de reis. Om die reden de familie uitgenodigd op de Copakadijk om elkaar daar nog even te zien en gezamenlijk koffie te drinken tijdens het toernooi. Was erg gezellig.

Toch weer half één voor de laatste gasten het terrein verlieten. Daarna nog opruimen, en de uurtjes werden weer heel klein.

Dag 2,  zaterdag 15 juni 2019:  Normaal zijn we altijd al vroeg op pad naar één van de toernooien, maar nu niet. We vliegen pas einde van de middag, en hebben dus de ochtend tijd om tassen in te pakken en wat laatste boodschappen te doen. Een hele uitdaging om binnen de ruimte- en gewichtslimieten alles toch weer mee te krijgen.

Het lijkt allemaal te lukken. Op Schiphol bij de incheck staan tegenwoordig automaten waar je je koffer in moet doen. En die zijn nogal kritisch als het gaat om het gewicht… Spannend, maar we mochten door.

Mooi, al die belangstelling voor de meiden, die er in hun ‘Nederland’ kleding ook fantastisch uitzien. In Nederland al vragen veel mensen wat ze gaan doen, en willen met ze op de foto. Eenmaal aan boord van de KL 875 richting Bangkok, komen ook de stewardessen even buurten. De meiden krijgen een kaart van hen met goede wensen namens de hele crew, en het bekende aardewerken KLM huisje, dat ze bij winst leeg mogen drinken.

De vlucht gaat wat langer duren, want boven Pakistan mag vanwege veiligheid niet gevlogen worden, maar ach, wat is drie kwartier op een vlucht van 11 uur. Filmpje kijken, proberen te slapen, lukt niet echt, ik zie op de virtuele kaart vele plaatsen voorbij komen. Sofia, Istanboel, Ankara, Aleppo, Teheran, Mumbai…kennelijk toch even in slaap gevallen, want met het gerammel van de ontbijtkar word ik wakker. Nog één uur en dan landen we in Bangkok. Dank

Dag 3,  zondag 16 juni 2019:  Bij het uitstappen van de Boeing 777-300 krijgen we van veel medepassagiers succeswensen mee. Leuk! Op de luchthaven voelen we even de hitte in de slurf naar de terminal, maar in het luchthavengebouw draaien de airco’s op volle toeren. We moeten een paar uurtjes wachten voor de doorverbinding naar Udon Thani, met een binnenlandse vlucht van Thai Smile.

Wel grappig dat de luchtvaartmaatschappij zo heet. De Thai zijn echt aardige mensen, zeer behulpzaam en inderdaad, bijna allemaal met een smile. Op de luchthaven zijn vele eettentjes in de ‘foodcorner’, maar we nemen toch maar vrij risicoloos een broodje van de Subway. We moeten echt zorgvuldig omgaan met eten en drinken. Oppassen om niet ziek te worden, en ook het kraanwater is niet altijd te vertrouwen. Daarnaast uiteraard wel goed en gezond eten, want de meiden gebruiken veel energie.

Na het broodje Subway gaan we naar de gate, waarvan we dachten dat de Thai Smile zou vertrekken. Niet dus, op een briefje stond een gatewissel, maar waar is die gate. Niet echt duidelijk aangegeven en hele lange gangen. Kortom, we liepen eerst de verkeerde kant op, waardoor de meiden een gratis training kregen, en wij ook.

Na een klein uurtje landden we op onze eindbestemming in Udon Thani, in het Noordoosten van Thailand. Even wachten op de tassen en koffers. In het vliegtuig zagen we al meer teams, en op de luchthaven werden we allerhartelijkst ontvangen door de organisatie. Muziek, kadootjes, Thaise dansmeisjes, en de spelers werden ook uitgenodigd om mee te doen. Daarna een snelle transfer naar het Tonkoon hotel in hartje Udon Thani. Vanuit het busje zagen we de venue al, op een groot plein. Eerst in het hotel even wat minder warme kleding aan, want met 35 graden en een hoge luchtvochtigheid was dat wel nodig.

Toen naar de velden. Hier komen we voor, hier gaat het gebeuren. In een plaatselijke pizzeria nog wat gegeten. Terwijl we daar zaten kwamen we er wel achter dat we in de tropen zitten. Een gigantische regenbui zette binnen de kortste keren alles blank, en er waren ook stevige onweersklappen. Om zeven uur hadden we een trainingsveld geregeld. Gelukkig was het net weer droog. Een veld met verlichting, want als de zon hier ondergaat, en dat is om kwart voor zeven, is het ook gelijk donker.

We kregen het centrecourt toegewezen. Debora heeft hier een uur goed met de meiden kunnen trainen. In de tussentijd hielden we contact met Nederland, want ook daar werd volop gespeeld, met mooie resultaten. KBU-ers Sarah en Lynn pakten een mooie tweede plaats in de topdivisie, en het team Mexime en Iris zagen we via de live stream het brons behalen in de eredivisie in Vlissingen. Prestaties om trots op te zijn. Ook volgden we de KBT-ers intensief bij hun toernooien.

We kregen ook mooie berichten uit Zeeland, waar Henriette Swartjes met haar crew op zaterdag het Zeeuws kampioenschap organiseerde voor basisschooljeugd. Zij is zeer enthousiast over en succesvol met het KBSS. Het zag er heel leuk uit op de foto’s en de social media berichten. Ook leuk dat Dirk Boehle, Zeeuw van huis uit, en nu regelmatig trainend met onze meiden, een mooie bijdrage kon leveren in Vlissingen.

Na de training even douchen in het hotel, en daarna even serieus eten bij dezelfde Pizzeria, waar ze ook goede pasta hebben. De meiden hadden reuze honger en dorst. Terwijl we daar zaten kwam Joep van Iersel nog even binnen, de technical supervisor van dit toernooi. Goed om ook hem hier even gesproken te hebben.

Met dank aan de bedrijven die dit WK en EK voor het duo mede mogelijk maken

gh @ VoV, artikel van René van der Giessen. Kadijk Beach. Foto FIVB (o.a. Johanna Svensson)