In memoriam, Henk Koeslag

VoV, 06-07-2019. 4:12 uur. Ons bereikte het droevige nieuws dat Hendrik (Henk) Koeslag op 2 juli 2019, één dag na zijn 69^ste verjaardag,  plotseling is overleden als gevolg van een ernstige hersenbloeding.  Ons medeleven en onze condoleances gaan naar zijn echtgenote, kinderen en kleinkinderen, zijn familie en vrienden die nu zonder hem verder moeten. We wensen zijn naasten veel kracht en sterkte in deze moeilijke tijd.

Henk was een echte volleybalman, zijn hele leven zat er vol mee. Hij had een hele rijke en succesvolle historie als trainer bij veel clubs. Dat kan ook bijna niet anders als je als 17 jarige het eerste volleybal diploma behaalde, dan heb je veel meegemaakt. Als je heel, heel veel jaren onafgebroken meerdere keren in de week voor een groep volleyballers hebt gestaan, is er veel, heel veel gebeurd.

Met de paplepel is Henk vroeger het sporten ingegeven. Henk deed allerlei soorten sporten. Zwemmen, schaatsen, zeilen, voetballen en niet te vergeten vissen. Dat laatste deed hij heel getrouw. Om afstand te nemen en afleiding te zoeken. Henk was ook een zeer gepassioneerd en betrokken hengelsportbestuurder, hij deed veel werk in het bestuur van rayon 2 en zat ook vanaf 2015 in het Algemeen Bestuur van de hengelsport federatie.

Waarom hij al heel vroeg voor volleybal had gekozen?  “Omdat het een teamsport is en geen contactsport.”

We herinneren ons het interview met Henk van pakweg 10 jaar geleden nog heel goed. We bezochten hem vroeg in de middag in Bathmen en dachten met een uurtje of zo wel genoeg info te hebben om een verhaal van zijn loopbaan te kunnen maken. Maar dat was een echte misvatting, de anekdotes volgden elkaar in rap tempo op en voor we het wisten was het tijd voor het avondeten, dat al naar een later tijdstip dan normaal was verschoven

Henk’s slogan door al die jaren volleybal heen is altijd gebleven: “Als team spelen we zo goed als de bank zich gedraagt!” Als op de bank de gezichten op onweer staan vertaalt zich dat naar de stemming en de prestatie in het veld.”

“Natuurlijk ben ik oud en wijs genoeg om ook een stukje psychologie te bedrijven. Je moet weten hoe je bij de heren de gevoelige snaar kunt raken, waar hun uitdaging ligt. De ene heeft elke tien minuten een aai over zijn bol nodig, de ander elke vijf minuten een schop onder zijn achterste. Teamgeest maken, dat kan ik” vertelde Henk me toen.

Een heel scala volleybal verenigingen heeft Henk van oefenstof voorzien. Hij trainde bij HVV Hattem, Hansa Zutphen en Syrphus Denekamp of zoals Henk het ooit zelf verwoordde: “Ik kan terug zien op prachtige jaren bij Set-Up’65 (4 jaar, waaronder promotie naar de 2e divisie), Pollux (2 jaar),  Rivo (3 jaar, waaronder bekerwinnaar en promotie naar de 3e divisie), Dynamo Neede (3 jaar 2e divisie), Time-Out’75 (5 jaar 3e divisie), SVS (2 jaar en promotie naar de regiodivisie) en last but not least Rivo (1 jaar).

We kunnen het niet nalaten om een paar van Henk’s anekdotes van toen nog eens te noemen, ter ere aan hem, omdat hij ze zo mooi kon vertellen. Henk hield van grappen en grollen en was altijd goedlachs. Zijn sociale en humorvolle karakter sierden hem. Ook daarom dus.

.. In zijn opleidingstijd schreven zich 87 gegadigden in voor deelname aan de cursus voor het allerhoogste volleybal diploma.  25 werden er toegelaten, en aan het eind waren er 11 die slaagden, inclusief Henk natuurlijk.  (En verder bijvoorbeeld Jan Berendsen, Jan Meertens en Appie Krijnsen).  De teams waren altijd al samengesteld als er aan het eind van de cursusdag het afsluitende partijtje werd gespeeld. Twente speelde steevast tegen Limbabwe, hetgeen Henk ’s verbastering tussen Limburg en Brabant was en niets met uiterlijke kenmerken van de collega studenten te maken had. Dat benadrukte hij nog maar eens.

..Tot aan augustus 2009 had Henk één keer een damesteam van oefenstof voorzien. En éénmaal was hij ingevallen bij de Rivo dames (ze werden kampioen) Mintonette – Holten was de uitzondering op de regel, dat hij alleen herenteams trainde. Dat was dus ook weer zo’n verhaal apart vertelde Henk.

Op een gegeven moment kwam een van de dames bij me.  ”Kan ik je even spreken?” Natuurlijk, kon dat. “Proficiat meid, heel mooi”. 14 dagen later kwamen weer twee speelsters. “Of Henk even tijd voor hen had?” Natuurlijk, had hij dat. “Proficiat dames, heel mooi”. Weer een week  later melden zich nog twee dames. “Henk, heb je even?” ”Natuurlijk, maar je wilt me hopelijk niet vertellen dat jullie ook zwanger zijn?” Ja, dus!” Ook proficiat.” Vijf dames, die in één maand afhaakten was echt teveel van het goede.” Vruchtbare tijd, die Mintonette periode.

Bij zijn afscheid kreeg Henk een mini – guillotine (voor de eerstvolgende damesploeg die hij zou gaan trainen!!) en een vulpen met inscriptie.

.. Henk vertelde me toen dat uit zijn Set Up ’65 periode het nummer 1  moment van zijn volleybal loopbaan stond. Het was de p/d wedstrijd in Kampen tegen de Meeuwen. Een speler kon het niet meemaken, lag op dat moment in het ziekenhuis in Almelo.  We wonnen en natuurlijk zijn we op de terugweg met de volle bus bij het ziekenhuis langs gegaan. Het ging me tekeer, ongelooflijk. Het eindigde in een polonaise door de lijnbus van de stadsdienst die voor het ziekenhuis wilde vertrekken.

Onze patiënt in rolstoel voorop. Na vertrek kwamen we in Almelo in een file te staan. “Hoe is het mogelijk, zul je denken, maar het was zo.” Het hele gezelschap de bus uit, polonaise tussen de auto’s door, de stad in, langs de agenten, die hoofdschuddend ook niet wisten wat hen overkwam. Onvergetelijk. De dag eindigde voor een enkeling kruipend richting huis en dat kwam beslist niet vanwege de vermoeidheid. Gelukkig woonde hij naast de kroeg.

En als laatste nog een hint van Henk:

..Uit zijn cursustijd is hem altijd het volgende bijgebleven. “Een docent zei ons dat we na een trainingsdag tot en met de volgende dag, toen we weer bij elkaar zouden komen, onder geen voorwaarde aan citroenen mochten denken als we aten of als we wat dronken. Dus beslist niet doen, niet aan die zure krengen denken. Met het gevolg dat iedereen de hele avond bij ieder hapje en slokje aan citroenen dacht. De les voor de trainer was: “Zeg wat ze WEL moeten doen, laat achterwege te vermelden wat ze NIET moeten doen. Anders bereik je het tegenovergestelde resultaat.”

Henk sloot toen af met: “Ik heb geweldig veel plezier aan de volleybal sport beleefd en heb er heel veel aan te danken. Toptijden waren het, geweldig om herinneringen op te halen aan het kampioenschap met Rivo in de promotieklasse, toen ik er voor de eerste keer trainer was. De trainingskampen hier om de hoek, in de sporthal van ABS Bathmen. De Set Up tijd, de polonaises, het kerstboompje bij Sauna Sarré (ingewijden weten genoeg). Allemaal om in te lijsten. “Man ik kan er een boek over schrijven.”

Bedankt Henk, heel erg bedankt.

gh @ Vizier op Volleybal.