Sovoco D1: Zege en veel om van te leren

VoV, 23-09-2019. 5:22 uur.  Zaterdag begon eindelijk de competitie, fijn in onze eigen Bunt. Velen van ons waren al vroeg in de sporthal te vinden, om te fluiten, bardienst te draaien, te coachen en/of mee te spelen bij andere teams. We hadden ook nog een korte fotosessie met huisfotograaf Jaap. ‘Twelve shades of brown’ of in sommige gevallen eerder ‘white’, is een goede samenvatting daarvan.

Ook werd er vandaag uiteraard op gepaste wijze stilgestaan bij het overlijden van onze oorspronkelijke trainer Martijn. Onder meer droegen de teams rouwbanden en bij Heren en Dames 1 was er een minuut stilte. Het viel niet mee om daarna vrolijk aan de wedstrijd te beginnen, maar we hebben ons best gedaan. Ook voor Martijn. De oplettende kijker heeft gezien dat een aantal van ons met twee verschillende schoenen speelden. Nog een eerbetoon aan Martijn, dit was namelijk zijn handelsmerk.

Onze tegenstander VV Ouderkerk is een team met ontzettend veel ervaring op (zeer) hoog niveau. Van vorig jaar wisten we nog dat ze weliswaar niet meer de snelsten zijn, maar dat het een erg taaie ploeg is. We waren gewaarschuwd! Met Kirsten, Sandra, Lieke, Franke, Jiska, Charla en Hanneke begonnen we. En we gingen direct als een speer. VV Ouderkerk had moeite de pass te brengen en bij ons ging dat naar behoren. Met afwisselend harde aanvallen en korte tactische ballen, maakten we punt na punt. Zeker het midden en de diagonaal liepen goed. Jill kwam erin voor Sandra en maakte daarmee haar debuut voor dames 1 en deed dat prima. Voordat we er erg in hadden stond er 25-10 op het bord!

Dat was een lekker begin! We waarschuwden elkaar echter wel om scherp te blijven. Met dezelfde opstelling als bij de start van de 1^e set gingen we verder. Dit was een wat vreemde set. Het ging allemaal veel moeizamer. VV Ouderkerk had hun 2 sterkste speelsters erin gezet en wisselde de spelverdeelsters. Ze anticipeerden beter op onze aanval, we werden voorspelbaar. Tel daar wat onnodige eigen foutjes bij op en daar was de achterstand. Een flinke. Kyra kwam erin voor Jiska en Daphne voor Charla. Franke was kritisch op zichzelf: ‘Ik serveer als een slappe tosti!’. Serverend konden we ze inderdaad minder goed onder druk zetten. We konden het tij niet meer keren; met 20-25 was de stand in sets weer gelijk.

Charla kwam er weer terug in, Kyra bleef staan en Daniela – net terug van vakantie – kwam erin voor Lieke.  We kregen het weer wat beter op orde, al was het aanvallend soms nog steeds lastig de ballen op de grond te krijgen. We pakten een voorsprong. Maar even met de ogen knipperen, wat slordigheden van onze kant, en ineens kwam VV Ouderkerk langszij! Daphne kwam erin voor Sandra en Jiska voor Kyra. We knokten voor wat we waard waren, maar een beetje beduusd zagen we de set uit onze handen glippen: 23-25. VV Ouderkerk leek wel kampioen, zo blij. Ze hadden het kennelijk zelf ook niet verwacht en eerlijk gezegd had dit ook echt niet mogen gebeuren.

In set 4 begon Lieke op de plek van Franke. Met hard werken en slimmer aanvallen – zeker de harde diagonale ballen van Kirsten hadden effect – kregen we weer grip op de wedstrijd en lieten we zien dat wij echt de betere partij waren. Het bleef wel echt een wedstrijd, we werden goed getest. De set ging naar ons met 25-21.

Afmaken die hap! Nu liep het echt weer soepeler. Leeftijd gaat toch tellen en VV Ouderkerk werd moe. We scoorden nu ook weer met slimme tikballetjes. Onder toeziend oog van onze oud-teamgenootje en kersverse moeder Anne, bewezen we dat Sandra niet altijd gelijk heeft; we waren als eerste bij de acht én we wonnen de vijfde set. Met 15-9.

We konden onszelf wel voor ons hoofd slaan. Zo zonde om twee sets verloren te hebben. We wisten dat je deze tegenstander geen vinger moet geven en dat je ze moet laten bewegen. Toch lukte dat niet. Ons niveau was nog niet constant genoeg. Het was al met al een leerzame dag. Veel volleyballessen uiteraard, maar we leerden ook dat er één manier is om Charla rustig te krijgen: geef haar een baby in armen en je herkent haar niet meer terug. Remco leerde dat we goed voor onszelf zorgen (pizza!), we leerden dat assistent-trainer Cees (bij anderen bekend als ‘Frank’) snel aan zijn nieuwe naam went, de nieuwelingen in ons team leerden hoe gezellig het op een thuisdag in De Bunt is, en ga zo maar door.

Woensdag mogen we het geleerde alweer in de praktijk brengen. Dan spelen we om 21.00 uur in Haarlem tegen een van de twee Spaarnestad teams die we dit seizoen treffen. Dit seizoen zijn er maar liefst 3 clubs met ieder 2 teams in onze poule. Belachelijk! Maar de protesten van ons en andere clubs mocht niet baten. Dus we moeten het er maar mee doen. Gelukkig hebben we al gehoord dat er een paar diehard supporters zijn die ons komen aanmoedigen. Super!

gh @ VoV, verslag door en foto via Hanneke van de Broek, Sovoco dames 1.