Belangrijke 0-4 zege voor Sovoco D1

VoV, 08-03-2020. 14:52 uur. Het was een warrige week… Jiska moest de maandagtraining overslaan, omdat ze al haar eten er uitgegooid had. En dan weet je dat er wat aan de hand is, want Jiska is juist heel goed met eten naar binnen werken. Het liefst zo veel en vaak mogelijk. Sandra was van plan gewoon te gaan trainen, totdat ze, aangekomen bij de sporthal, in de auto naar haar telefoon reikte en het in haar nek schoot. Ze deed nog een poging om te volleyballen, maar het ging niet en zo ging ze halverwege weer naar huis. Donderdag waren beide weer van de partij, al kon Sandra ondanks de kraakpartij van de fysio de training nog net niet helemaal afronden.

Bij de donderdagtraining waren er overigens weer andere verwarrende zaken aan de hand. Lieke dacht dat het maandag was en kwam te laat. Daan stapte mooi op tijd de hal binnen, maar zonder tas. Die was uit haar auto gejat!! Ze had al naar huis gebeld en daar stond ie niet meer en ze zag nog hoe ze ‘m die ochtend in haar auto had gezet, dus de enige mogelijkheid was dat iemand ‘m uit haar auto had ontvreemd! Dus maar naar huis, om parkeergarages waar ze die dag was geweest en evt. de politie te bellen. Zonder sportkleding was het toch lastig trainen. Ze was nog net niet aan haar belronde begonnen toen thuis (gelukkig) bleek dat de buren ’s ochtends buiten op de parkeerplaats een tas hadden zien staan en maar mee naar binnen hadden genomen… De tas was dus ’s ochtends wel met Daan mee naar buiten gegaan, maar echt niet de auto in. Voor deze bijzondere actie beloofde ze ons een traktatie op zaterdag.

Als we dan vandaag maar wel allemaal de volledige focus hadden, want de wedstrijd tegen de nummer 4 Compaen 1 stond op het programma. Thuis was het een eenvoudige overwinning geweest, maar ze hadden later toch weer goede resultaten behaald en voor ons geldt dat elke punt belangrijk is. Anto kwam iets later, vanwege haar eigen wedstrijd, maar Cees was mee en die deed dus de voorbespreking. Met mooie woorden van Daphne – die voor de periode van haar afwezigheid voor elke wedstrijd een paar woorden voor ons heeft opgeschreven – en wat praktische aanwijzingen van Cees, waren we klaar om op het centercourt aan te treden. Netjes zoals de Nevobo ons gevraagd had, gaven we de tegenstander en scheidsrechter geen hand, al hebben we grote bedenkingen bij wat dat doet als je kijkt wat er verder tijdens een volleybalwedstrijd gebeurt.

Met Kirsten, Sandra, Franke, Daniela, Kyra, Charla en Hanneke startten we goed aan de eerste set. Hoewel; goed als in scherp en sterk. Maar al na een paar punten moest Charla het veld verlaten omdat ze boven op de voet van de tegenstander sprong. Na overigens wel een kill-block van haar, ‘het was dus niet voor niks’ zei ze zelf al. Jill pakte het goed op. Lekker serverend en passend en slim aanvallend trokken we de set snel naar ons toe: 15-25.

De 2e set begon stroever. De pass haperde even, we serveerden enkele keren fout en aanvallend wisten we er niet door heen te komen of onvoldoende druk te leggen bij Compaen. Zo keken we al snel tegen een achterstand van zo’n 7 punten aan. Met hard werken kregen we ons eigen spel op tijd weer op de rit en weer meer controle over de wedstrijd. Jiska kwam erin voor Jill, waardoor Kyra ging aanvallen en we weer 3 aanvallers hadden. Dit trucje pasten we de rest van de wedstrijd veelvuldig toe en dat pakten de 3 dames erg goed op. Zo goed, dat in set 3 en 4 de coach van de tegenstander hetzelfde probeerde. (Over de effectiviteit hiervan laten we ons niet, maar de cijfers spreken voor zich.) Zo vochten we ons weer in de wedstrijd en pakten we de set uiteindelijk nog mooi met 21-25.

De 3e set was een spannende. We startten goed, maar lieten Compaen toch in hun spel komen. Hun ervaren midden roste er een paar mooie punten in. Maar daar tegenover stonden onze blokkering aan de buitenkanten. Wederom zetten we een tandje bij en vochten we voor elk punt. Sandra had op tijd de gaten weer gevonden en legde weer een heerlijk ‘Ineke-balletje’ neer. Onder luide aanmoediging van zo’n beetje de voltallige SSV en diverse familieleden en partners knokten we ons naar 24-26. Belangrijk!

Maar zoals gezegd; elk punt is belangrijk, dus die laatste set moest ook naar ons. Deze set liep het alweer meer ontspannen. We hadden goede serviceseries, passten stabiel en zette tegenover de paar mooie punten van hun midden voldoende eigen mooie aanvallen en blocks. Goed bij de les blijven en hoppa, 19-25 voor ons!

Een hele belangrijke 0-4 overwinning voor ons dus, waar we van tevoren voor gingen en op hoopten, maar niet vanuit hadden durven te gaan dat dit zomaar zou lukken. Het trainen op de pass leek zijn vruchten afgeworpen te hebben. Dat blijven we dus nog maar even doen. Want volgende week staat een zo mogelijk nog belangrijkere wedstrijd op ons te wachten; tegen ons directe concurrent om het kampioenschap: Dinto 1. Om 15.00 uur, thuis in De Bunt. We hopen op heel veel support, want ook vandaag bleek maar weer hoe fijn dat is en dat dit net dat extra zetje in de rug kan geven op de moeilijke momenten. Dank!

gh @ VoV, verslag door Hanneke van de Broek, Sovoco Dames 1. Foto idem.