VVU H2 lapt mythologie aan zijn rijlaars.

VoV, 29-09-2020. 1:36 uur. Wat krijg je als je een chtonisch slangenhoofd kruist met een nautische oppergod? Juist. Pegasus. Net als zoveel sportclubs ontleent de Nijmeegse volleybalvereniging haar naam aan een wezen uit de Griekse oudheid en we kunnen ons slechtere inspiratie voorstellen dan een vliegend paard. We hadden de praktische uitwerking graag voor ons gezien: niet in de laatste plaats omdat een vliegend paard ons aanzienlijk sneller over de dichtgeslibde Waalbrug had geleid dan alle paardenkrachten op het wegdek nu deden.

We waren te laat dus. En niet een beetje: de gehanteerde richtlijn van ‘maximaal een kwartier voor aanvang van het inspelen’ werd ruimschoots opgevolgd, want een kwartier voor de wedstrijdtijd kwamen de laatste teamleden binnen hobbelen. Precies op tijd voor het awkward inslaan: ook deze week weer aanspeelballen die over de netrand vlogen, verwarring over het wel-of-niet terugslaan op de libero en vooral veel fysieke ongemakken en -onkunde. De edele viervoeters aan de overkant bleken meer bekwaam in het hengsten.

De selectie van de Utrechters bestaat voor vandaag uit 11 man, waarvan slechts de Nestor van het gezelschap nog met licht blessureleed kampt. Aan de overkant van het net stond een nog grotere selectie, iets waar name droppers pur sang Matthijs en Jules al lang van wisten uiteraard. Sterker nog: we waren geïnformeerd dat het beste paard van stal zelfs eredivisie had gespeeld. Het bovengenoemde tweetal wist zichzelf nadrukkelijk gewaarschuwd, de rest was meer begaan met de krentenbollen van Wouter.

Overigens, een honorable mention voor de warming-up garderobe van de tegenstander: hoewel we in vorig verslag nog ageerden tegen het gebruik van bijnamen konden we de ‘Antiloop’ op het shirt van een vliegend paard prima waarderen. Of dat nou zo bedoeld was of niet.

Toen de uitstekend fluitende leidsmannen besloten dat het tijd was om te starten waren de mannen van Utrecht precies warm genoeg om niet goed uit de startblokken te komen. Slordige rallypassjes zorgden voor weinig steig(ert)jes op het midden en mede daardoor zat de blokkering aan de overkant goed dicht. Gelukkig bracht de dubbele wissel verlichting: shetlandshowpony Feiko en Frank van Maanen (geen grapje) deden hun werk als closers en haalden de set binnen.

Sam van Ling, de achtcilinder onder de motorkap van het tweede, noemde bij de setwissel een aantal maal nadrukkelijk dat we nu niet achterover moesten gaan leunen en dat het nog niet genoeg was. We knikten, begonnen aan de tweede set, en gingen achteroverleunen en vonden het wel genoeg.
Dat, gepaard met wat hilarische onduidelijkheid in de afstemming, zorgde voor een achterstand die richting het eind van de set kleiner werd maar niet meer werd overbrugd.

Set drie en vier werd er bijgeschakeld. De Utrechters verhoogden de servedruk en konden op basis van een stabiele servepass met flink tempo de hoeken bedienen. Dat de hoeken met enige regelmaat dat tempo niet helemaal verwachtten vinden Feiko en ondergetekende niet hun schuld. Desalniettemin wonnen we set 3 makkelijk en leken we in set 4 ook goed op weg.

Een goeie serveserie van Pegasus bracht de heren laat in de vierde set nog in de verlegenheid, maar de randstedelingen rechtten de rug en klaarden de klus. Het publiek werd getrakteerd op een vattende illustratie van het seizoen tot nu toe – de onwennige werklust: een schitterende zweefduik van Wouter bleek noodzakelijk nadat Ferdi zich grandioos vergaloppeerde op een free ball die eigenlijk gewoon een aanval bleek (zo, ik heb hem genoemd hoor jongens). Naar verluidt is Wouter zo’n 5 meter verderop pas geland.

3-1 winst, er stond een Pegasus in de gang op de Ark van (pr)Oost. De start van het seizoen is goed, en aangezien we conform de laatste pandemische vooruitzichten al op de helft van het seizoen zitten blijkt dit goede begin precies het halve werk. En laat half werk nu ook nog eens onze specialiteit zijn.
De stemming was verdeeld over de man of the match, de Hercules van Nijmegen. Laten we er een combinatiebenoeming van maken voor Wouter van Gelderland en Matthijs Achterhoek, die beide een puike wedstrijd speelden en met name (of in Matthijs’ geval uitsluitend) aanvallend indruk maakten.

Volgende week in ontspannen draf door naar Barneveld, op bezoek bij de plaatselijke SSS. De redactie heeft nog een weekje om te bedenken wat we nu weer met déze clubnaam moeten..

gh @ VoV, verslag van Ferdi Braakman, VV Utrecht heren 2. Foto Jan van den Noort.