Ode aan het Donitas publiek
VoV. 01-10-2020. 18:13 uur. Wat een verwarrende tijd! Het enthousiasme dat we eindelijk weer mogen volleyballen wordt af en toe afgeremd door alle looproutes, 1,5 meter afstand en geen hele dagen meer in de sporthal. Dit valt nog te overleven, maar onze eerste thuiswedstrijd afgelopen zaterdag werd toch wel overschaduwd door het gebrek aan publiek.
Waar om 17:00 uur de Struikhal meestal afgeladen is (oké, we moeten toegeven, wel aan de kant van H1 maar iedereen keek toch stiekem naar ons. Dat weet ik zeker), was het nu leeg. Overigens had dit niks te maken met het feit dat we om 14:30 uur spelen, want in deze tijden moeten we het helaas zonder aanmoediging en support stellen.
Uiteraard zijn we afgelopen zaterdag met 200% de wedstrijd ingegaan en konden onze fans (en die van Sudosa) online de wedstrijd volgen. Dat is tegenwoordig hoe het werkt, online. De Facebook livestream van de wedstrijd is goed bekeken en veel dank daarvoor. Het voelde toch een beetje alsof we voor die volle tribune aan het spelen waren en dat was in de eerste set zeker terug te zien.
We Donimeerden, eh, domineerden het spel en wonnen de set. In ons achterhoofd hoorden we DO-NI-TAS door de Struikhal galmen, gevolgd door het oorverdovende geluid van de trommels, maar niks is minder waar.
De volgende sets hebben we niet minder hard gestreden voor het maken van de punten, maar het bleek zo makkelijk niet. We hebben mooie momenten laten zien, maar ook zijn er duidelijke leermomenten voorbij gekomen. Iets om de komende weken keihard aan te werken. Dat is ook een belofte die we aan jullie, het publiek, maken, zodat jullie elke week optimaal kunnen genieten van de prachtsetjes van Wyt & Gith, de pluspasses van Smurf, het aanvalsgeweld van Ier, Piek, Minion, Grösmeijer, Soof, Loos, Kimmie, Lambi en Jim en de bulderende lach van Wout.
Lief publiek, we missen jullie! We hopen dat we zo lang mogelijk door mogen gaan en dat we jullie snel weer in de lieftallige Struikhal mogen verwelkomen voor een dagje volleybalspektakel. We missen het geluid van de trommels, het geschreeuw en gejuich en de trouwe Donitaters, vrienden, vriendinnen, papa’s, mama’s, oma’s en opa’s die altijd op de tribune te vinden zijn. Voor nu, blijf ons lekker vanaf de bank volgen en juich zo hard dat we het in de Stuikhal kunnen horen. Blijf gezond en hopelijk tot snel!
gh @ VoV, verslag van Donitas Dames 2. Foto Jan van den Noort.