Donitas D3 legt de volleybaltaal uit

VoV, 30-09-2021. 19:00 uur. Na ongeveer 48 weken was het zover: we konden eindelijk weer een heuse competitiewedstrijd spelen! We mochten in onze eigen vertrouwde Struikhal (inclusief publiek!!!!!) aantreden tegen Wesseling DOK D1. We kunnen ons echter voorstellen dat de ins en outs van het volleybalspelletje na 48 volleyballoze zaterdagen een beetje wazig zijn. Hoe hoog hing het net nou? Hoe vaak mag de bal geraakt worden? Waarom heeft die ene speler een andere kleur shirt aan?

Om jullie geheugen even op te frissen, zullen we de belangrijkste termen uit het volleybal even uitlichten. Laten we beginnen met de term ‘Basis’. De eerste set werd gestart met spelverdeler Ilse, passer-lopers Angela en Lotte, middens Linda en Tessa, diagonaal Merel en uiteraard libero (tevens kersverse feut) Jorien. Tot zo ver ging het spelletje goed, maar al snel kwam de volgende volleybalterm om de hoek kijken:

‘Ketsen’. Hiermee wordt bedoeld dat de bal dusdanig slecht wordt gepasst dat deze onhaalbaar is. Er zijn verschillende soorten ketsers, welke allemaal de revue gepasseerd zijn tijdens de eerste set. Klassieke ketsers (rechtstreeks tegen de muur of het publiek in), korte ketsers (snoekduik naar beneden), tietballen (de naam zegt genoeg), miscommunicaties (wanneer de bal tussen twee spelers in valt), en headshots (de gênantste van allemaal). Veel meer dan ketsen hebben we deze set niet gedaan, en we verloren dan ook met 13-25.

Voor de tweede set pakten we opnieuw even het volleybalwoordenboek erbij voor de volgende term. Vlak na ‘Ketsen’ kwam de term ‘Killblock’: een actie waarbij de bal aanvallend en direct teruggaat naar het veld van de tegenpartij. Dit leek ons een beter plan dan ketsen en dat was te zien in de stand: met 25-20 ging de tweede set naar ons.

Tijdens de derde set waren we toe aan de volgende volleybalterm: ‘Service’. Tijdens volleybal wordt de bal in het spel gebracht door de serveerder door middel van een opslag of service van achter de achterlijn. Wanneer dit meerdere keren achter elkaar gebeurt door dezelfde serveerder, spreekt men van een ‘Service-serie’.

Wesseling DOK had geen antwoord op onze service en liet deze keer een mooie variëteit aan ketsers zien. Dat kwam goed uit, want zo konden we mooi onze ace-dansjes laten zien aan het publiek. We maakten het nog even spannend aan het einde maar wonnen de set uiteindelijk met 27-25.

Toen de vierde set aanbrak was het tijd om het woordenboek dicht te klappen. We hadden nu genoeg volleybaltermen geoefend, en hadden de hulp niet langer nodig. Met 25-16 wonnen we de laatste set, en hiermee de wedstrijd!

Uiteraard was het tijd voor feest, en als heuse brandweervrouwen vierden we de overwinning in de Sportsbar en op de after. Helaas heeft niet iedereen heelhuids het einde van de avond gehaald. Waar Rianne onderweg naar de after het aan de stok kreeg met een scooter, scoorde Merel een paar verse blauwe plekken met haar fiets.

Overigens werd op de maandagtraining duidelijk dat Floor haar blauwe plekken wel op een heel bijzondere plek heeft zitten.. Gelukkig hebben we een week om er weer bovenop te komen, voordat we komende zaterdag afreizen naar het pittoreske Veendam. Hee Diesel!!

P.S. Wellicht is het jullie opgevallen dat onze persoonlijke fotograaf, Erwin Pranger, de hele wedstrijd aanwezig was om ons spel op de gevoelige plaat vast te leggen. Waar wij in de eerste instantie ontzettend uitkeken naar deze mooie foto’s, werden we toch iets minder enthousiast toen deze parels in onze mailbox verschenen.. Wie heeft volgens jullie het mooiste volleybalhoofd?

gh @ VoV, verslag van Donitas Dames 3. Foto Jan van den Noort.