Rachel Freemyer van Irmato VC Weert
Onderstaand artikel is een samenvatting van fragmenten uit een publicatie in ‘De Limburger / Het Limburgs Dagblad’ van 5 oktober 2011 en werd geschreven door Frank Buschmann. Rachel Freemyer, de nieuwe spelverdeelster van Irmato VC Weert, is aan het woord. Aan de vooravond van het nieuwe seizoen praat spelverdeelster Rachel Freemyer – Holloway (geen familie van …..) vrijuit over haarzelf, haar volleybal verleden en de toekomst. Als nieuwe regisseuse bij landskampioen en bekerwinnaar Irmato VC Weert rust op haar de zware taak om de leemte, die de gestopte spelverdeelster Suzanne Freriks achter liet, te gaan opvullen.
Dat Rachel Freemeyer in haar volleybal loopbaan eerder voor zware opgaven heeft gestaan is wel duidelijk. De finalestrijd om het Amerikaans kampioenschap tegen Stanford won ze met haar team in 2006, voor meer dan 17.000 toeschouwers. Dit leverde haar en haar teamgenoten een uitnodiging op het witte huis op,waar ze met toenmalig president Bush op de foto kwam.
Rachel groeide op in Basalt, Colorado, niet ver van het ski oord Aspen in de Rocky Mountains. Ze had echter niets met sneeuw en lange latten en via haar oudere zus ging ze op volleybal. Het duurde tot haar twaalfde voor ze competitie ging spelen, maar toen ging het ook snel. Vooral aan de universiteit van Nebraska, waar trainingsweken van 25 uur eerder regel dan uitzondering waren, werd ze tot ‘setter’ gevormd. Dit resulteerde in een selectie voor de nationale Amerikaanse jeugdploeg en de Jong Amerika selectie.
Maar na het succesvolle seizoen in Nebraska belandde ze in een dip. De tropenjaren eisten hun tol. “Het is moeilijk uit te leggen, maar jarenlang bepaalde volleybal mijn leven. Ik trainde en studeerde, studeerde en trainde. Dat kon ik op een gegeven moment niet meer opbrengen en ik wilde een leven buiten het volleybal. Bovendien haalde ik het jaar na de finale niet meer het niveau van dat succesjaar.”
Ze nam een rustpauze en pas in 2010 kreeg ze weer honger naar de bal. “Ik miste de trainingen en wedstrijden.” Ze ging de zaal weer in en pakte de draad weer op. Haar goede vriendin en oud-teamgenote bij Nebraska Sarah Pavan gaf haar het duwtje om de oceaan richting Europa over te steken. Sarah speelde in Italië en vond dat Rachel zich heel goed kon meten met de spelverdeelsters in Europa. “Waarom probeer je het niet?” Haar vader, die via internet volleybalmakelaar Lex Thevissen in Limburg vond, deed de rest. Zo belandde ze bij Irmato VC Weert.
‘Ik had nog nooit van Weert gehoord, ook niet van de speelsters en van jullie competitie” zegt Rachel eerlijk. “en ook haar voorgangster en ex-international Suzanne Freriks was een volkomen onbekende. Nu ken ik haar inmiddels wel. Ik wil gewoon een goed seizoen draaien, maar besef ook dat ik nog niet op mijn 2006 niveau zit. Ik moet er eerst aan wennen hoe alles er hier aan toegaat, het spelen en het leven. Zeker is wel dat er hier in Weert keihard wordt getraind. Mijn shirt is na iedere training kletsnat.” De goede afstemming met haar teamgenoten is volgens haar een kwestie van tijd. “Okay, ik ben er een tijdje uitgeweest, maar spelverdelen, het gevoel voor de bal, raak je niet kwijt en daar houd ik me maar aan vast”