Sovoco D1 speelt vooral tegen zichzelf, maar wint wel

VoV, 17-10-2022. 19:07 uur. Eindelijk was het dan zover; we mochten de nieuwe hal in Haarlem gaan bespelen. Lang aangekondigd, lang verwacht, vaak uitgesteld. Gratis parkeren was meteen al een pluspunt t.o.v. de oude Beijneshal. Lekker fris, schoon, modern was verder de verwachting van de Yvonne van Gennip Hal. De hal is mooi ruim, heeft een redelijk gezellige kantine, maar fris en schoon? Nee dat kunnen we helaas niet zeggen.

Door alle stof, modder en blaadjes, platgestampte pepernoten en vele vele haren heen konden we nog net zien dat het er schoon vast wel mooi zal uitzien. Misschien het schoonmaakrooster wat intensiveren? Als je je ogen dicht deed en probeerde te vergeten hoe de vloer er uitzag en wat er aan de muren om je heen hing, dan was het een prima douche. Tot slot: jammer dat de kleedkamer geen toilet heeft. Tot zover de recensie van de sporthal.

Dan nu de wedstrijd. Waar we eerst oud-trainer Robèrt voor het eerst zagen winnen, tegen promovendus Armixtos, mochten wij daarna op het Centre Court aantreden. Wel een wat saaie warming-up zo zonder muziek. Bij het inslaan bleek dat veel speelsters van Spaarnestad 2 niet rechtdoor kunnen slaan.

Keer op keer werden onze libero en het wachtende rijtje middens onder vuur genomen. Een wonder dat daar geen schade aan over is gehouden. Na steeds dringender en minder vriendelijk vragen om daar mee op te houden, leek het overigens bij een enkeling geen onmacht maar onwil te zijn, want er werd hard om gelachen. Kortom; de muggen deden hun naam eer aan door heel irritant te zijn. Maar goed, wat doe je meestal met muggen..?

De motivatie en terging die het bij ons opriep, zag je in de 1^e set helaas nog niet terug in het spel. We startten met Kyra, Anne, Daniela, Lieke, Sandra, Daphne en Hanneke. Joyce was alleen beperkt inzetbaar. De start wat onwennig en stroef. We leken moeite te hebben met het inschatten van de bal t.o.v. de lijnen. Meerdere malen klonk er luid en overtuigend ‘in’ bij de service, maar viel de bal uiteindelijk ruim een meter achter de lijn uit.

De servicepass was ondermaats en onze eigen servicedruk was er nauwelijks. En dan is het lastig spelen. Met hard werken kan je nog een eind komen, maar ook dat ging ons niet makkelijk af. Er vielen te veel ballen en we wisten moeilijk te scoren. Zo speelden we vooral tegen onszelf. We kwamen het niet op tijd te boven en verloren met 25-20.

We waren erg teleurgesteld in onszelf. Dat moest en kon anders. En dat deden we dan ook. Meteen lieten we een goede service zien en waren we alerter in de verdediging. De pass kregen we iets beter onder controle. Zo konden we meer variëren in de aanval. En we waren vooral slimmer in de aanval. Spaarnestad maakte daardoor zelf genoeg fouten. We gingen het weer wat leuker vinden, ook dat helpt. En zo wonnen we eenvoudig de 2^e én 3^e set met 15-25.

In de 4^e set hadden we ook weer een voorsprong, maar niet meer zo’n grote. Het ging hier en daar weer wat haperen. Eline kwam er een halfrondje in voor Anne, zodat Kyra kon aanvallen. De supporters van Spaarnestad brachten hun nieuwe tactiek in deze set tot een hoogte (of beter diepte) punt. Ze waren inmiddels namelijk vooral bezig met het dissen en proberen af te leiden van ons, in plaats van supporteren van hun team.

En dat is behalve onsportief, vooral onverstandig. Want en het heeft geen effect op ons – zo moest ondergetekende bijv. pas later van anderen horen dat en wat er geroepen was – en vooral is het sneu voor je eigen team; zij hebben veel meer aan aanmoediging. Iets wat alleen even gebeurde in reactie op de liedjes die onze wisselspeelsters inzetten…

Maar goed; wij moesten hoe dan ook een tandje bijschakelen. En dat deden we ook. Het laatste punt werd binnengehaald door Lieke met een kil block op mid, haar enige volgens haarzelf. Zo was het 20-25 en 1-3 voor ons.

Wat hadden we het onszelf moeilijk gemaakt! Na afloop nog even een drankje doen in de kantine. De luie mensen gingen met de lift. De rest nam de trap en omdat we nog niet zo thuis zijn in de nieuwe hal, gingen we eerst naar beneden en pas toen iemand ons erop wees dat we nu naar de fietsenkelder liepen, weer naar boven. Ondanks de extra treden, kwamen we tegelijk aan in de kantine. Na de douche, die dus best een beproeving was – halleluja als je slippers mee had – ging een aantal zoals bijna traditie is spelletjes spelen in het spelletjes café.

Op de terugweg mijmerde Floris hoe het zou zijn gelopen als hij nooit weg was gegaan uit Haarlem zoveel jaar geleden. Nou, Lieke en ondergetekende wisten dat wel; dan had ie nooit zo’n leuk team getroffen als hij nu onder zijn hoede heeft bijvoorbeeld. Waarschijnlijk was het meer een afleidingsmanoeuvre van Floris, want hij gaf toe dat hij op zijn woorden lette, omdat het anders allemaal in het verslag zou terugkomen.

Het enige wat hij nog wel durfde te zeggen in de verwachting dat het toch niet overgenomen zou worden was over het niveau van de libero, iets wat helaas voor beide teams dit keer gold. Nogal een opendeur, die gaan we niet uit de weg in het verslag hoor! Van Lieke mocht nog wel even vermeld worden dat ze vond dat we er – met name in het begin – als een stel dooie takken bij hadden gestaan. Waarvan akte.

En nu dan op naar de wedstrijd tegen Huizen, dat zal een mooie uitdaging worden want zij staan momenteel bovenaan (en wij gedeeld 2^e). Moeten we wel weer uit een ander vaatje tappen, maar dat kunnen we. Leuk als jullie ons komen aanmoedigen, 17.00 uur in De Bunt!

gh @ VoV, verslag van en foto via Hanneke van den Broek, Sovoco Dames 1.