Ondanks 4-0 zege Sovoco D1, geen tevredenheid over niveau!

VoV, 30-10-2022. 12:53 uur. In het vrije weekend werd er in onze poule één wedstrijd gespeeld, namelijk die van ons tegen hekkensluiter Thor in Bergambacht. Een nieuwe kans en uitdaging om zelf een goed niveau neer te gaan zetten. Via verschillende routes kwamen we allemaal op tijd aan op bestemming. We zagen dat de vlaggen- en houtindustrie in deze regio hele goede zaken heeft gedaan, al waren ze bij het laatste weiland van ‘ali-express kwaliteit’ aldus Eline.

Vanuit de auto van Daan werd er genoten van de kunstwerken op elke rotonde in Schoonhoven. Die waren door de andere auto’s op miraculeuze wijze allemaal gemist. Misschien omdat ze een nóg meer toeristische route namen met pontje (Anne) of omdat ze afgeleid werden door de auto voor hen (Sandra) die naar zeggen niet heel consequent was met o.a. richting aangeven. De bestuurder van die auto bleek Floris en die liet al het commentaar lekker over zich heenkomen – en waarschijnlijk meteen weer van zich afglijden – bij aankomst in de kantine.

Bij het oprijden van de parkeerplaats hadden Anne en Hanneke een de-ja-vu. Niet op de minste plaats door een busjes met doodshoofd voor het raam. Waar Anne haar auto-genoten vertelde dat de vorige keer hier ‘iemand’ bij vertrek tegen een andere auto aan was gereden, wist Hanneke haar auto-genoten haarfijn uit te leggen wie dat was geweest. Kennelijk had Anne dat verdrongen. Zij was het namelijk zelf geweest! Overigens zonder schade hoor, dat hebben we toen gecheckt en dus konden we er vrijuit over praten. Wel wonderlijk dat zoveel jaar later die bus daar nog steeds geparkeerd staat…

Oké, terug naar de wedstrijd. We verheugden ons op support van een oud-teamgenoot die het zou combineren met familiebezoek in het nabijgelegen dorp Schoonhoven (van die kunstwerken op de rotondes). Daar ging helaas toch iets mis; ze was wel degelijk op familiebezoek. In Duitsland. Helaas, dan zonder eigen support. Kirsten had vanuit Timboektoe nog even app contact met Daphne en Sandra deelde traditiegetrouw – elk jaar rond deze tijd – haar chocolade lolly’s uit. Anto voerde weer iets in haar schild, wat ze met een blik aan Hanneke duidelijk wist te maken.

En dan echt de wedstrijd: Daphne had de hele week helaas niet kunnen trainen door ziekte, maar gelukkig was ze er weer bij. We hadden deze keer veel getraind op de service-pass, dus dat wilden we terugzien in de wedstrijd. Verder scherp en met energie – niet agressief – beginnen!

We begonnen met Joyce, Sandra, Daniela, Kim, Kyra, Anne en Hanneke. Hoewel in de eerste ballen de pass nog wel goed lag, begonnen we toch wat onwennig. Het team gaf een timide indruk, dat voelde je zelfs vanuit het veld. We wisten niet snel te scoren en we waren zoekende in het blok en daarmee de verdediging. Regelmatig hadden we aan de buitenkanten een eenmansblok, maar daar maakten we geen gebruik van. Daardoor wisten we te lang geen afstand te nemen. Daphne kwam erin voor Joyce. Het bleef wisselvallig, maar uiteindelijk wisten we aan het langste eind te trekken: 23-25 voor ons.

In de 2^e set bleven we staan zoals we waren geëindigd. We begonnen direct beter. Hanneke kon de 2^e scheids geruststellen toen hij vroeg of ze hopelijk nog wel wat meer doekjes voor het zweet-dweilen bij zich had? Uiteraard, een hele voorraad. Goede servicedruk en meer grip op pass en verdediging. Aanvallend gingen we het ook wat slimmer aanpakken en wisten we vaker de gaten te vinden. Sandra had een mooi kill-block, al gold ie volgens haarzelf niet helemaal; want hij viel niet direct op de grond. We pakten een mooie voorsprong. Toch verslapten we weer even waardoor Thor weer dacht dat er iets te halen viel. Dat wisten we tijdig om te draaien: 20-25 voor ons.

Set 3 liet wel een beetje hetzelfde beeld zien. Mooie ballen werden te vaak afgewisseld met ballen die bij ons op de grond vielen. Het duurde soms te lang om te scoren en dat lieten we met name één van hun passer lopers de bal alsnog bij ons op de grond huffen. Onze servicedruk was over het algemeen nog wel goed. Lieke verving halverwege Kim en scoorde haar 1^e bal en blokkeerde er ook eentje.

Het scheidsrechters duo dat het tot dan toe behoorlijk goed had gedaan, wist het voor elkaar te krijgen om niet te zien dat de midden van Thor haar handen door het net heen vlocht, terwijl er verder niets of niemand in de buurt was. In de rally die nog wel volgde werden daarna allerlei andere fouten geconstateerd, maar wel door iedereen iets anders. Daarna was er even chaos en veel onenigheid heen en weer. Gelukkig was ons spel goed genoeg om Thor niet echt dichtbij te laten komen en Thor hielp een handje door regelmatig fouten te maken. 19-25 voor ons.

Toen de 2^e scheids zichzelf uit de knoop had gewerkt (2 fluitjes en een bril om zijn nek werd hem even te veel, tot ieders – ook zijn eigen – lol), konden we aan de 4^e set beginnen. Lieke bleef staan, Eline ging spelverdelen en Joyce verving Anne op dia. De koek leek bij een aantal echter op en we werden weer slordiger. Daardoor liepen we meteen een paar punten achter.

Verdedigend hadden we het weer moeilijk en zelf scoren lukte met tijden ook niet. Kyra kwam er weer in voor Eline, wat we later als collectief falen bestempelden, want we hadden Eline niet het warme en stabiele bad gegeven wat een normale kans op lekker spelen zou zijn geweest voor haar. Het was hard werken, en dus door iedereen veel zweten, maar het lukte ons om ook deze set nog wel te pakken: 22-25.

Na afloop kreeg Hanneke nog een ‘aai over de bol’ van de 2^e scheids, althans; Glennis Grace zou het twee ‘duwen’ op d’r hoofd hebben genoemd. In dit geval echter wel echt vriendschappelijk bedoeld.

Pfieuw, hoe weten we het toch voor elkaar te krijgen om naar ons eigen oordeel niet goed te spelen, maar wel te winnen. Thor de eerste 4-0 nederlaag toebrengen en Huizen überhaupt hun 1e nederlaag… Ergens doen we dus ook iets wél goed. Om het dan dus maar weer om te draaien: dat betekent dat er veel mogelijk is. Als we wel goed gaan spelen. We gaan deze week weer opnieuw op zoek naar de sleutel daartoe.

Volgende week staat er weer een uitwedstrijd op het programma in Oostzaan tegen Compaen. Zo eindigt dit extra lange verslag, speciaal voor met name alle moeders die de verslagen kennelijk goed kunnen waarderen. Leuk te horen! Hoe zit dat eigenlijk met de vaders? Lezen die ze ook?

Tot de volgende!

gh @ VoV, verslag van en foto via Hanneke van den Broek. Sovoco Dames1.