Vier short stories van Donitas

VoV, 09-02-2023. 10:50 uur.  De vier Donitas verslagen hebben we deze week in een totaaloverzicht samengebracht. Omdat een paar verslagen nogal kort waren en er wezenlijke volleybalinfo over de wedstrijd ontbrak.

Donitas H1 kansloos in Assen: Lieve Donitaters, tot onze verbazing karde D1 achter ons aan richting Assen. Wat lief dat zij speciaal naar de Olympus toe kwamen om ons aan te moedigen.

Bij aankomst heeft D3 het zwaar, hierop besluit Ysbrand, net hersteld van een hernia, alle 66-plussers van de tribune te jagen met het kabaal van de trommel. Dit bleek overigens de enige winst te zijn deze dag; we werden er vies hard afgeklapt. Met twee geblesseerden erbij en een 4-0 aan de broek, mogen we hard achter onze oren krabben. Vrijwel niemand haalde een voldoende. Behalve Jesca en Lianne. Zij deden het fantastisch op de tribune.

Donitas H2 in volle vaart voorbij VCO 058: Beste achterban van Heren Deux, Afgelopen zaterdag reisde de heren van Heren Deux af naar Leeuwarden. Voor de een voelde het als thuiskomen en sommigen hielden hun paspoort vast paraat. Na de verdeelde meningen over Friesland en een onleesbare Frieze powerapp werd het tijd voor serieuzere zaken.

Coach (mini) Held en dersjant zette gelijk een stevig president met de woorden ”Vooral niet doen wat heren1 doet”. Zogezegd zo gedaan set 1,2 en 3 een absolute walk over. A cat in a bin zou Louis van Gaal zeggen.

Set nummer 4 was another coockie zou van Gaal dan ook weer zeggen. Na een stroef begin aan de Deux kant kregen de heren van VCO 058 de smaak te pakken en trok VCO 058 aan het langste eind. Met de maximale snelheid van de deux voertuigen vervoerden de mannen zich met een razend tempo richting het Gat. De rest is geschiedenis.

Donitas D2 kent dat gewisse gevoel: ​​Lieve lezer, ken je dat gevoel dat de laatste bitterbal van de bittergarnituur vlak voordat je je hand uit wilt steken al door iemand anders wordt gepakt?

• Of dat je in november een geheel droge route richting je bestemming fietst, maar de laatste vijf minuten van top tot teen wordt doordrenkt in een hoosbui?
• Of dat je na een opvolging van romantische momenten op het punt staat je crush te zoenen, maar dan opeens wakker wordt?
• Of dat het college over enkele seconden afgelopen schijnt te zijn, maar iemand nog een vraag stelt onder hetzelfde kopje als “hoe werkt kwantumfysica”?
• Of dat dat wondje in je lip na 5 weken, 3 dagen en 16 uur bijna geheeld is, maar je er tijdens het ontbijt doodleuk opnieuw je tanden in zet?
• Of dat je zo ultiem dicht bij je hoogtepunt bent, maar dan opeens de batterij van je Satisfyer het begeeft?

Nou, wij kennen dat gevoel ook: 2-0 voor, 3-2 verlies. In een streak van twee ondertussen.

Sudosa-Desto D3 gooide afgelopen zaterdag roet in ons eten en wist onze stijgende lijn om te buigen. Ondanks het feit dat we op een eredivisieveld konden spelen en de lekkere deuntjes tussen de punten door onze vibe buiten de lijnen niet kapot kreeg. Dat is ook wat waard, toch?

Donitas D3 haalt maximum uit contributie: Lieve lezer, het weekend is een concept dat gebaseerd is op een lang verleden van religie en de economische effecten van de industriële revolutie in de twintigste eeuw. Oorspronkelijk werd alleen de zondag als weekend beschouwd. Het was een dag van rust en bezinning na een lange werkweek van zes dagen. In 1926 voegde Henry Ford hier vanuit economische beweegredenen een extra dag aan toe door ook op zaterdag zijn fabrieken te sluiten, en langzaamaan ontstond het tweedaagse weekend zoals we dat tegenwoordig kennen.

Het zal dhr. Ford ongetwijfeld een worst wezen hoe het plebs anno 2023 hun weekend invult, maar wij zijn ervan overtuigd dat de beste man zich zou omdraaien in zijn graf als hij te horen kreeg dat wij afgelopen zaterdagochtend om 9.15 uur op het hoofdstation te Groningen werden verwacht voor vertrek naar onze wedstrijd in Assen (paardenlullen wassen).

Overigens kon het altijd erger: met de ogen op halfzeven en een flinke lading koffie vergaapten we ons in de kantine van Sporthal Olympus aan het feit dat er al een wedstrijdronde bezig was. Dat gaf ons de kans om nog even een beetje wakker te worden en iets na elven stonden we klaar voor een potje ochtendgymnastiek.

De meiden van Sudosa waren klaarblijkelijk ook nog niet helemaal wakker en trakteerden ons op een redelijk makkelijke winst in de eerste en tweede set. Helaas was de cafeïne-kick daarna uitgewerkt en lieten we niet ons beste spel zien. Laten we het erop houden dat Marcel met zijn handen in zijn niet bestaande haar langs de kant stond tijdens de allesbeslissende vijfde set.

Mede dankzij onze nieuwe teammascotte Donitakkie, de ziekenboeg aan de kant en de jostiband op de tribune trokken we gelukkig alsnog aan het langste eind. Iets spannender dan de bedoeling was, maar we halen tenminste alles uit onze contributie op deze manier. Bevo!

gh @ VoV, verslagen van Donitas teams. Foto Jan van den Noort.