Flow terug en direct 4-0 winst voor Sovoco D1

VoV, 07-03-2023. 4:06 uur. Het verslag van vorige wedstrijd hebben jullie nog tegoed. Excuus aan alle trouwe lezers (die vele moeders en enkele vader 😉). Bij dezen:

De wedstrijd op 18 februari in en tegen Sliedrecht (D3) was ‘mogelijk de raarste wedstrijd ooit’ aldus een van onze speelsters. Zij zouden met zeven speelsters aantreden, wij met zeven zekere en Sandra die pas na de warming-up wist of ze wat kon doen. Uiteindelijk werd een strijd van acht tegen acht, al heeft Sandra maar kort binnen de lijnen hoeven staan.

Het niveau ging erg op en neer, de kant deed bij beide teams nadrukkelijke mee en had het regelmatig aan de stok met tellers en scheidsrechters en de uitslagen fluctueerden de pan uit. En dat met naast familie Broerse dit keer ook oud-teamgenoten en -trainers op de tribune. Helaas gaven we niet bepaald een sterk visitekaartje af.

We wonnen de 1e set met 22-25, door hard te werken. Goed was het niet. De 2e waren we het helemaal kwijt en liet Sliedrecht juist mooie dingen zien: 14-25. Die frustratie kwamen we met wederom hard werken nog niet helemaal te boven.

De 3e set ging ook naar hun met 25-21. Na wat schuiven van posities en het voornemen om het weer flink te faken als het niet anders kon, ging de 4e set ineens heel overtuigend naar ons: 14-25. Tja, als er dan toch weer een 5e set komt dan laten we echt niet meer los. Sliedrecht trok ook alles uit de kast. Zo kwam heel dames 1 luidkeels aanmoedigen, wat ons een lekkere oppepper gaf, bedankt!

Bij een hele ruime uit-service van Sliedrecht ging vlak voor de bal de grond raakte het licht ineens uit. Gelukkig trapte de scheids er niet in; die bal was overduidelijk uit. Gek en tumultueus – altijd al eens dat woord willen gebruiken – was het allemaal wel. 12-15 en dus 2-3 voor ons. Pfff, die flow was nog ver te zoeken…

Twee weekjes goed trainen, zonder wedstrijd, volgden. Herstellen van blessures en pijntjes. Sommige namen zelfs even vakantie. Vertrouwen tanken. En toen mochten we afgelopen zaterdag tegen VTC Woerden aantreden, thuis in De Bunt. Als enige wedstrijd in de poule, want de rest had nu vakantie. En de rest van de seniorenteams had ook vrij, gelukkig speelde mA2 nog wel voor ons.

In Woerden hadden we eerder dit seizoen een zeer moeizame en frustrerende wedstrijd gespeeld en maar net met 2-3 gewonnen. Dus we wilden iets rechtzetten, maar vooral weer ons eigen soepele spel terugvinden.

We startten, speelden en eindigden de wedstrijd met Kyra, Daphne (dia), Daniela, Lieke, Sandra, Kirsten en Hanneke. Het begin van de 1e set was nog niet heel overtuigend, we serveerden veel fout. Maar dat deed Woerden ook volop. Het ging dus gelijk op. Tot we er klaar mee waren. Onze service-pass en aanval liepen eigenlijk direct al goed. Met veel afwisseling wonnen we met 25-17.

De 2e set ging nog makkelijker. Aan het net waren we duidelijk sterker, iedereen was lekker aan het aanvallen. Serverend legden we druk en de pass was behoorlijk stabiel. Hoppa: 25-12.

Daar was die flow dus weer. Meteen een stuk leuker spelen! In de 3e set leek het even of VTC Woerden had gewonnen, want na een kill-block op Lieke ging het dak er bij ze af. Enthousiasme weten ze wel op te brengen. Nu had Kyra ook wel heel regelmatig hun midden het bos ingestuurd en onze buitenaanvalsters voor een éénvrouwsblok gezet. En Lieke had ook al heel veel gescoord.

Dus misschien toch niet gek om dit succes-momentje uitgebreid te vieren. Jammer dat de service daarna op de 3 meter lijn belandde. Ja, netjes aan onze kant, zoals het hoort. Alleen wel onder het net door, zoals het niet hoort. Wij wachten rustig ons kratje bier af… Enfin, set 3 ging met 25-15 ook naar ons.

We spraken elkaar toe alert te blijven, want ook deze 4e set mochten we niet verslappen. Daar slaagden we goed in. Aanvallend heer en meester, serverend en passend de boel voor elkaar. Alleen verdedigend maakten we iets te vaak hetzelfde foutje. Maar VTC Woerden maakte meer fouten, pasten hun strategie niet aan waardoor we de gaten op dezelfde manier konden blijven benutten en kwam dit keer echt te kort.

Uiteindelijk was het niet nodig dat onze coaches zouden laten weten waar het midden-gat zat, zoals Floris in de voorbespreking aangaf te zullen doen. Wij gokten overigens in het midden. Demonstratief scoorde Sandra daar het laatste punt dus nog maar eens. Met 25-13 in de laatste set werd het 4-0 voor ons.

Dit konden we vieren met een teamschaal, waar Anto zich al sinds donderdag op verheugde, en als toetje een heerlijke cake van Anne want zij was jarig geweest. De volgende keer trakteert ze trouwens op bloemen. We kijken tevreden terug want het ging weer zo goed als vanouds. Al was het natuurlijk jammer dat niet iedereen speelminuten heeft gemaakt. We gaan eraan werken dat dat volgende keren ook weer kan. Volgende week spelen we weer thuis, met gewoon H2 voor ons en H1 na ons, zoals het hoort. Komen jullie dan weer kijken om 17.00 uur?

gh @ VoV, verslag van en foto via Hanneke van den Broek, Sovoco Dames 1.