Sovoco D1 haalt niveau niet in kampioenswedstrijd

VoV, 02-04-2023. 13:41 uur. We hadden er twee weken zonder wedstrijd op zitten. De laatste wedstrijden hadden we een goed niveau weten neer te zetten, maar we wisten ook dat de laatste twee potjes van het seizoen van een ander niveau zouden gaan zijn. De strijd om de p/d plek ligt nog behoorlijk open. Onze tegenstander van dit weekend, VIVES D1, had al een ruime voorsprong gepakt van 7 punten, maar was in theorie ook nog niet zeker van het kampioenschap. Het gaat dus nog ergens om deze laatste weken en dat is leuk.

VIVES is een pittige tegenstander. Thuis hadden we onze kansen niet gepakt en 3-2 verloren. Uit in IJsselstein is het altijd lastig spelen en nu ze thuis kampioen zouden kunnen worden, waren we voorbereid op een gemotiveerd team én groot en aanwezig publiek. En dat hadden we niet verkeerd ingeschat. Nog leuker!

We moesten alleen nog even geduld hebben. De wedstrijd voor ons liep iets uit, daar werden we in de voorbespreking al voor gewaarschuwd. Maar als rond het moment dat je normaal met je warming-up begint ze pas in de 2e set zitten, dan gaat er misschien iets mis met de planning… Hoe laat was VIVES D2 dan begonnen? TE LAAT! Dat was duidelijk. We zonden al onze positieve energie naar het team waardoor de wedstrijd alsnog zo snel mogelijk voorbij zou zijn, maar Shot en VIVES D2 werkten samen in een wedstrijdje zo lang mogelijk doen over een volleybalpotje.

Het werd een vijfsetter en ging gelijk op, al misleiden ze ons soms ook door wel flinke gaten te slaan. En die dan weer gelijk te trekken. Het duurde en duurde… Inmiddels kreeg een aantal van ons alweer honger en raakten de koffie en cafeïne-kauwgum en pillen alweer uitgewerkt, maar een uur te laat konden we dan eindelijk starten na een korte warming-up.

Met Kyra, Daphne, Kirsten, Sandra, Daniela, Lieke en Hanneke begonnen we. De start was nog niet zo verkeerd. De scheidsrechters gaven meteen hun visitekaartje af; ze zagen dingen die niemand in het veld (aan beide kanten) ook zo zag. Het begon gelukkig in ons voordeel. Maar VIVES legde ons meteen goede servicedruk op, geholpen door een mooi scherm, en brachten hun middens goed in stelling. Zo liep VIVES ineens hard bij ons weg. Richting einde van de set kwamen we er weer een beetje in, maar was het kwaad al geschied: 25-16.

Dit was niet de strijd die we wilden laten zien. Met dezelfde zes moesten we het dan in de 2e set maar beter zien te doen. Meer servicedruk, pass onder controle en sneller scoren, maar vooral: durven en samen plezier maken, want dat was nog niet echt gelukt. Toch werd het al snel een herhaling van de 1e set.

Het al luid aanwezige publiek begon steeds vrolijker en luidruchtiger te worden, want bij 2 gewonnen sets zou het kampioenschap voor VIVES zijn… Wij zetten Eline in voor Daphne, zodat Kyra kon gaan aanvallen. Maar we kregen het nog onvoldoende onder controle en scoorden moeilijk. VIVES was te sterk: 25-15. Het kampioenschap was binnen en dat mocht even gevierd worden.

Bij ons droop de teleurstelling ervan af. Niet zozeer omdat VIVES kampioen werd – dat zou ons inziens waarschijnlijk uiteindelijk toch wel gebeurd zijn – maar wel dat het ons niet lukte een gelijkwaardige tegenstander te zijn en lekker te spelen. We begonnen weer met dezelfde basis en veel goede voornemens. Hoewel hun doel behaald was, ging Vives nog niet wisselen, dus we zouden echt een ander niveau moeten laten zien. Het lukte ook om er langer een strijd van te maken en lieten af en toe mooie dingen zien. Maar met pass-dipjes en eigen foutjes, glipte ook deze set weer uit handen: 25-19.

Dan alle frustratie er in de laatste set maar uitspelen. Ook dat ene puntje kan nog belangrijk zijn, al was het alleen maar voor ons eigen gevoel van de dag. Kyra en Sandra bleven aan de kant. Eline ging spelverdelen, Daphne verhuisde naar de p/l positie en Kim startte op dia. Nu had VIVES wel wat wisselspelers in gezet. Met hard werken, leken we iets meer in de flow te komen.

Het was nog niet fantastisch, maar met een lekker blokje hier, een harde knal van Kirsten en goede services pakten we een paar punten voorsprong. Vives gaf zich niet zomaar gewonnen, dus we moesten nog alle zeilen bijzetten. Anne kwam erin voor Kim en pakte direct een paar mooie blokpunten. Zo wisten we deze set wel door te drukken en pakten we toch nog een puntje: 21-25.

We willen ook via deze weg nog een keer VIVES van harte feliciteren met het behalen van het kampioenschap. Een terechte kampioen!
Nam niet weg dat we wel even flink baalden van ons eigen spel en het een ander uitspraken in de nabespreking. Gelukkig was er daarna een heerlijke traktatie van Lieke en nadat we bijna letterlijk weggeblazen werden door de loeiharde feestmuziek van VIVES, was men ook zo aardig om nog even een verjaardagsliedje voor haar op te zetten.

Met de keiharde douche (lekker!) en een bezoekje aan de Mac probeerden we de teleurstelling wat van ons af te spoelen. Kirsten was zo lief Hanneke bij de carpoolplek te droppen, omdat Daphne even was vergeten dat carpoolen meestal een afspraak voor de heen én terugweg betreft. Oeps!

Over 2 weken – ja we hebben alwéér een weekend vrij – staat het laatste potje op het programma. Van het reguliere programma dan. We treden thuis tegen naaste concurrent voor de p/d plek Taurus aan. Maar ook Huizen doet nog volop mee, ondanks hun verlies dit weekend, zij hebben bovendien nog een wedstrijd in te halen. Spannend tot het einde dus, en we kunnen ons wel voor de kop slaan dat we eerder dit seizoen onnodige punten hebben laten liggen…

Maar ja, het is wat het is, we gaan lekker en hard trainen. Ook alvast met wat mee-trainers, want het oog is ook alweer voorzichtig op het nieuwe seizoen gericht – daar kunnen we niet mee wachten. Alleen maar leuk!
We zijn van plan er 15 april om 17.00 uur wel weer een mooie strijd van maken in de Bunt. Hopelijk komen veel mensen ons aanmoedigen!

gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco D1. Archieffoto.