De Finale en Het Briefje

VoV, 11-05-2023. 8:42 uur. Zondag 14 mei, op Moederdag, vanaf 13:30 uur valt in Sneek de beslissing over het landskampioenschap in de Eredivisie Dames. Nadat er een minuut stilte in acht is genomen vanwege het plotselinge overlijden van Koen Sikkema, die voor Sneek Heren 1 uitkwam, zal er voor de titelfinale worden aangefloten. In de voorgaande vier duels in de play-offs won de thuisploeg beide keren, die statistiek zal VC Sneek willen voortzetten, VV Utrecht zal die uiteraard willen doorbreken.

Het spreekt eigenlijk vanzelf dat de coaches geen motiverende speech in de wedstrijdbespreking meer nodig hoeven te hebben, de allesbeslissende wedstrijd om de titel moet al voor dat extra portie motivatie voldoende zijn. Maar soms is voor de sleutel tot succes net een beetje extra gewenst en kan dat door een kleine wellicht nieuwe toevoeging aan de normale gang van zaken bereikt worden.

Uiteraard weten ze aan de Friese en Utrechtse kant van het net na vier play-off duels, twee reguliere competitiewedstrijden, twee wedstrijden in de A-poule en een bekerwedstrijd tegen elkaar precies het hoe en wat van de tegenstander. Tot in detail. Hoe er wordt geserveerd, wordt aangevallen en wellicht zal Rixt van der Wal of Lisan Siemonsma zelfs bemerken dat Denise de Kant of Lisa Kersten een ‘ander geurtje’ op heeft. En omgekeerd kan dat ook zomaar zo zijn.

Maar toch! Ooit las ik een bijzonder en mooi verhaal over die extra motivatieprikkel die een coach aan zijn team kon meegeven en die het coachen tijdens de wedstrijden een heel klein beetje makkelijker maakte. Hij riep als een speelster of het team het moeilijk had slechts twee woorden, en dat was voor alle speelsters uit zijn team hetzelfde. Zowel voor de basis als de wissels. De fans op de tribune die het hoorden begrepen het niet, na de wedstrijd werd het duidelijk.

Wat was het geval? Aan het eind van de wedstrijdbespreking kregen alle speelsters uit zijn team een pen en een stukje papier. De coach vroeg de dames om de naam op te schrijven van degene van wie ze het meeste hielden of waarvoor ze heel veel respect hadden. Of het mocht ook iemand zijn die ze nog iets verschuldigd waren, uit dankbaarheid, of waarvan ze een groot fan waren.

Hij verzekerde het team dat de briefjes strikt persoonlijk waren en dat de naam die erop stond nooit bekend zou worden gemaakt, als ze het zelf niet zouden doen. Niemand hoefde te zien wie erop stond. Het was een strikt persoonlijke privékwestie, die alleen voor de speelster van toepassing was.

Het mocht je vader, moeder, oma of opa zijn. Je partner of je geheime liefde. Je volleybalheldin of de coach. Een medespeelster, je zus of je broer. Het maakte niet uit, als het maar iemand was die een grote plaats in je leven innam.

En de coach sloot af met: “Dat briefje berg je bij je op tijdens de wedstrijd. In de sok, onder de sleeves, in de schoen, achter je BH of in je slipje dat maakt me helemaal niets uit waar. Als je het maar bij je draagt tijdens de wedstrijd. Voor degene die op het briefje staat ga jij de finale vandaag winnen. Voor die alleen ga je alles geven, meer dan alles. Jij wilt degene die op je briefje staat niet teleurstellen. Voor hem of haar ga je de titel binnenhalen. Vandaag, tijdens deze allesbeslissende wedstrijd.”

Zijn team won, ze speelden de beste wedstrijd van de het hele seizoen. En hij sleepte het team en de speelsters in moeilijke fases tijdens die finale erdoor met slechts twee woorden “Het Briefje!”. Iedere speelster wist meteen wat hij bedoelde.

De wedstrijd is zondag ook te volgen via NOS.nl en de app van de NOS.

gh @ Vizier op Volleybal. Foto Rudy Biekart.