Het gebed in de hoogmis bij Gemini S vs. Protos
VoV, 05-02-2024. 10:40 uur. Heer, God, mijn redder, overdag schreeuw ik het uit, ’s nachts zit ik stil voor u neer. Dit is het begin van psalm 88 (leuk voor een feestje).
Het lijkt wel op het begin van de eerste set. Maar dan zou Heer vervangen moeten worden voor: dame. Want hoog uittorenend boven al het aardse. Daar was uw verschijning. Op de scheidsrechterstoel. Het licht waar wij naar opkeken. U die onze wereld schiep met al haar moois.
Geboortes van prachtige kinderen, de mazen van het net, beoordelaar Fransiscus Jongkoen en de openingstijden van de kantine (n.v.t.). Een schitterende wereld. Dank u, dat u ons maakte uit uw evenbeeld. Maar lieve almachtige Florentius Rosier. Ons team heeft vragen. Ons Gemini S heeft klachten. Ons heren 1 heeft twijfels. En zij die op kwamen dagen waren wanhopig. Tegenslagen in ons leven.
Onze lichamelijke en geestelijke fitheid stellen ons geloof op de proef. Ons geloof in u. Maar ons geloof is al wat wij hebben. Het is alles. Zonder dat, is er niks. 0-0. U, de almachtige 1e scheidsrechter Rosier, zorgde dat de mis van Gemini S met USV Protos begon.
De misdienaren Sebastos Markus, Martinus des Bree en Remus Agens Hiemstradamus waren op kruistocht. Wij hielden ons hoofd nederig gebogen. Eli van Ieper was de voorganger en leidde het gebed bij het veld: ‘Onze moeder, die op de scheidsrechterstoel zijt, uw naam worde geheiligd, uw volleybal kome, uw wil geschiedde, gelijk in de blokkering alzo ook tussen de lijnen.
Geef ons heden ons 25 punten; en vergeef ons onze domme fouten, gelijk ook wij vergeven onze teamgenoten; en leid ons niet in time-outs, maar verlos ons van onze tegenstander. Want van u is het volleybal en de kracht en de mentaliteit, tot in eeuwigheid. Dame.’
Almachtige Deus, eens liet Maris Stradivarius het licht schijnen in een donkere Kerkelandenhal. Vandaag was het aan ons om te zweven in uw zonnestralen. U bracht ons hoop. Een positieve fluistering voor de duistere ziel van Gemini S heren 1. Uw heiligheid raakt ons aan. Maar het verzet van de jonge heren der Protos was fel en rechtdoor. Tot ontsteltenis van deze heidense Protonianen leidde u ons weg van de zonde. Of zoals Proton’s coach sprak: ‘Zonde’. Winst voor ons met 25-18.
Thomas Markus kon zijn 40-jarige uitzinnigheid nauwelijks bedwingen en hielp ons aan massa’s punten. Van zijn broertje heeft hij geleerd: Massa is kassa! En daarom zijn alle tankstations leeg. Gemini S’ parochianen werkten hard en nijver. Als vrome kerkgangers serveerden wij. Doch met bezinning. De diagonaal en libero van de Protonianen verdwaalden in het vagevuur. Daarom werd de tweede set beslist in 25-17 voor Gemini S.
Wie weet waren zij geschrokken van de relikwieën in de hal. Onze opgebaarde Koster. We raken nog altijd zijn volleybalschoen aan voor wij de hal betreden.
De derde set moest van ver komen. Bijna werden Mattheüs Klaver, Alaksandus Uytenbosch en Walter Vredenkus ons afvallig. Geloof is een beproeving. Via een voorsprong van 21-15 ging het gelijk op bij 23-23. En daar was hij, punt na punt. De verlosser. De heilige sint Mikael Valckenhove. Hij droeg onze fouten op zijn schouders. Alles nam hij op zich. Zijn bloed vloeide voor ons. Tot uiteindelijk de 28-26 en daarmee de verlossing geschiedde.
Er straalde een ster hoog in de lucht, en deze ster is onze heilige sint Mikael. Lieve god, lieve Rosier, dacht Timotheus des Bree, laat dit geluk een voorbode zijn voor mijn kersverse nichtjes. Laat mij daarnaast ook een keer een punt maken. En niet een matchpunt uitslaan… En zo geschiedde in set vier. Hij droeg ze op als een heuse Almeerder.
Nu had uw heilige geest, de 2e scheidsrechter Jansink, de gewetensvraag of onze Maris Stradivarius alleen in zo’n hoog team gezet was vanwege de allesbepalende positie van zijn vader. Tja. Ook is de vraag of wij volgende week zaterdag (of toch niet?) een kus op de wang krijgen van onze apostel US Iskariot.
Mikael Valckenhove kwam om 0:07 de tribune op, deelde de teamschotel met zijn discipelen en zei: ‘Neemt en eet, dit is mijn lichaam.’Daarna nam hij de pitcher bier, iedereen keek hoopvol toen hij de pitcher hooghield. Vervolgens deelde hij niet maar dronk hij deze in een teug leeg en liet tot slot een keiharde boer. Nadat de galm was uitgestorven, viel er een goddelijke stilte in de Kerkelanden. En god? God was al met de trein naar huis.
gh @ VoV, verslag van/ via Bram Achternaam, Gemini S. Foto idem.