Tribunepraat partners spelers Gemini S

VoV, 17-11-2024. 14:30 uur. Aike en Myrte liepen naast elkaar. In het centrum van Hilversum is het niet echt goed winkelen. Maarja er moesten bepaalde inkopen gedaan worden. “Ga jij vandaag nog wat doen?” vroeg Myrte. Aike wist het nog niet. Misschien was er voetbal op tv. “Weet je wat het is, “ zei Myrte in de rij voor de kassa, “m’n mannetje vroeg of ik vanavond kwam kijken, maar ja.” “Ik weet het,“ antwoordde Aike, “het doet me veel verdriet. Dit jaar ook weer.

Ze spelen dan wel een niveau hoger, maar het wordt alleen maar minder. En het lijkt,” ze pakte haar portemonnee “het lijkt alsof hij het zelf nog niet doorheeft.” “Hahaha” lachte Myrte “die van mij heeft wel meer niet door. Je zult zien dat hij gewoon zijn schoen zet.” glimlachend vervolgden zij hun weg.

Die avond konden ze er helaas niet onderuit. Oppassen waren geregeld door de heren. Althans, dat dachten de heren zelf. Aike en Myrte keken elkaar aan. Daar zaten ze weer. Zo veel uren op die houten bankjes van een tribune. Gemini S heren 1, het vlaggenschip van de vereniging, de heren liepen er krakkemikkig bij. Wel was er een sponsor (JAJIJ.nl).

De warming up voor een wedstrijd is als een loopbaan voor het leven. Myrte: “Zie je die ene, die daar die zwarte shirtjes uitdeelt?” Aike keek vragend naar de jongens die allemaal zwarte shirtjes aantrokken. De jongen keek op en zwaaide naar de tribune. “JA JIJ!” riep Myrte. Een zwanger meisje zwaaide ook en keek verschrikt om naar Myrte. “Die wordt binnenkort vader” vervolgde Myrte ongemakkelijk. Het zwangere meisje lachte schuchter.

Ze was net een paar jaar ouder dan de meisjes achter de telling. Aike vertelde dat ze haar vent met de deegroller op zijn vingers had geslagen en dat hij daarom flink ingetaped was. Hij speelde ook niet. Het perfecte plaatje werd geschoten door Gemini S’ Rianne Tabak. Flitsend liep ze tussen de wedstrijden door en maakte ze de teamfoto. Aike: “Myrte, weet jij hoe ze nu allemaal heten? Er zijn weer een paar nieuwe bij gekomen toch?” Myrte: “Eeh, Erik en Sander, en natuurlijk Bas en Tom.”

Hun buurvrouw draaide zich om en werd herkend als de partner van Erik. Kim dus, en ze maakte het namenlijstje af: “Erik, Bas, Tom, Mike..” In het veld stak er iemand zijn hand op. “JA JIJ!” Riep Kim naar beneden. En daarna: “Sander is weggestemd bij de eilandraad” “Eikel!” riep er iemand van beneden. De supporters van VV Utrecht mompelden afkeurend.

Kim vervolgde de namenlijst: “Tim, Klaver, Martijn, Wouter, Bram en dit jaar heeft de vertrouwenspersoon zijn zoon in heren 1 laten zetten. Marius heet hij.” De eerste set werd er besproken hoe het met Expeditie Robinson ging.

De wedstrijd was als vanouds. “Zes natte kranten in het veld. Een bal. Een hoop heisa om niks dus” zei Aike. “Vroeger, toen waren ze beter.” “Ja, klopt”, zei Myrte, “Toen zag ik ‘m wel drie avonden per week richting training vertrekken.” De eerste set eindigde met 23-25 voor VV Utrecht.

De tweede kwam Gemini S er niet doorheen. “Kijk”, zei Myrte, “dit wordt een dikke verliespartij. Let op mijn woorden. En dan is Bas dit weekend niet te genieten.” Maar het tegendeel was waar. Bas serveerde Gemini S terug naar een 26-24. Nota bene van 20-24 achter.  “Bas! Wissel.” Bas: “Ik?” JA JIJ! Aike: “Hey, Tom wordt erin gewisseld voor Bas, en Wouter en Klaver voor Tim en Erik. Dat is verassend.”

Myrte: “VV Utrecht gooit er een schepje bovenop, kijk maar, ze winnen de derde set dik: 18-25. Dat waren geen goede wissels.” Maar wie had kunnen voorspellen dat ook VV Utrecht verkeerd kon wisselen. Ze haalden goede spelers eruit, zetten matige spelers erin.

Aike: “Dit is tot nu toe een gekke wedstrijd.” Het zwangere meisje kwam naast ze zitten. “Pfff,” zei ze, “hebben jullie wijn?” Kim keek Myrte en Aike met verschrikte ogen aan. Kim: “Veerle toch? Vind je het spannend?” Veerle: “Zoals ze in de verloskunde zeggen: de spanning is te snijden. Maar nee hoor, grapje.” “Oh,” riep Myrte, “kijk ze winnen de vierde set met 25-18.

Ben benieuwd of ze de laatste set nog wat energie hebben.” Kim: “Eerlijk gezegd hoop ik vooral dat hij in bed nog wat energie over heeft.” De andere dames lachten. Een supporter van VV Utrecht draaide zich om: “Vroeger was alles beter, nu is het twee laffe stootjes, een kordate ‘ja’ en hij valt snurkend op zijn rug in slaap.”.

De man naast haar kreeg rode blosjes op de wangen. “JA JIJ, laffe tarrel” viel ze uit tegen haar man. Kim, Veerle en Aike keken elkaar aan. Myrte keek op haar telefoon. Ze zag niet dat Wouter de wedstrijd met 15-10 uitserveerde en in serveerde.

“Morgen maar weer winkelen?” “Ja is goed, zelfde tijd?” “Prima, veel succes trouwens hè, dinsdag.” “Wie? Ik?”zei Veerle. “JA JIJ, en je man Mike natuurlijk ook.” “Och,” zei Veerle, “ik moet zelf terugrijden, en drie keer raden wie er op de amberkleurige bijrijdersstoel ligt te snurken.” Mike was naar de tribune gelopen: “Ik?” Veerle: “JA JIJ.”

gh @ VoV, verslag en foto via Bram. Gemini S.