Afscheid bij thuisduel Sliedrecht H1

Aanstaande zaterdag is het alweer de laatste competitiewedstrijd voor de mannen van Sliedrecht Sport heren 1. De laatste van toch wel een teleurstellend seizoen. Het tweede jaar van Tim Oskam en Gert-Jan Toonen zou in het teken moeten staan van de volgende stap. Na het eerste jaar, waar er een solide seizoen gedraaid werd zonder echte uitschieters naar boven, zou de ondergrens bewaakt moeten worden en de pieken wat hoger moeten liggen. Dat laatste is zeker gelukt, de ondergrens bewaken allerminst.

Te vaak werd er achterover geleund en van lager geklasseerde teams knullig verloren. Te vaak werd een goede uitgangspositie in de wedstrijd nog uit handen gegeven. Het feit dat er reeds tien vijfsetters gespeeld werden dit seizoen bevestigd maar weer eens dat we nooit zijn afgedroogd en altijd kansen hebben gecreëerd, maar deze onvoldoende hebben verzilverd.

Krabbel eronder en na zaterdag weer vooruit kijken. Vooruitkijken is mooi, nuttig en vooral enthousiasmerend. De groep begint steeds meer vorm te krijgen en ondanks dat de fysieke energie redelijk aan het afzwakken is, begint bij de meesten de kriebels en drive alweer op te borrelen voor een nieuw seizoen. Vooruitkijken is goed, maar we mogen nooit het verleden vergeten. Na zaterdag zijn er een aantal spelers die afscheid nemen van het team. Deze mannen zijn (voorlopig) voor het laatst te bewonderen aanstaande zaterdag, 20.00 uur in de Stoep! Mis het niet en gun ze een mooi afscheid!

Steven Heijting, een bijzondere jongen. Steven is een telg uit de Heijting dynastie en daarmee behept met het “dwarrel – virus”. Soms een beetje de weg kwijt, dan weer vlijmscherp. Afwezig, of toch weer ineens voorop in de strijd. We hebben met Steven alles meegemaakt. Echt alles. Steven is een jongen van de club, maakt soms stomme uitstapjes maar heeft Sliedrecht Sport nauw in het hart gesloten. Met zijn onberekenbare linker, zijn smerige floater en zijn ongekende springschenen een absolute meerwaarde gebleken voor het team. Steven heeft nog lang niet het maximale uit zijn volleybal loopbaan gehaald, maar gaat in heren 2 proberen om de volgende stap te laten zien. Soms moet je één stap terugdoen om er twee vooruit te kunnen. Dank!

Egbert op ’t Hof, een blauwwitte pitbull. Egbert heeft na 55 seizoenen in heren 2 dan eindelijk zijn gewenste stap kunnen maken naar de hoofdmacht. Waar hij altijd al een vaste en nooit aflatende invaller was vanuit heren 2, heeft hij wonder boven wonder dit seizoen pas zijn eerste officiële heren 1 seizoen gehad. Misschien niet wat hij er zelf van verwachtte, mede dankzij wat vervelende en slepende blessures, maar Egbert is een bijter. Een winnaar en absoluut geen opgever.

Nooit zul je hem betrappen op het eraf lopen van kantjes, vraagt altijd het uiterste van zichzelf en daarom ook van een ander. Alleen al door deze eigenschappen heeft hij het team veel gebracht en opgeleverd. Egbert heeft een nieuwe dimensie gegeven aan het handjes ûût en staat verdedigend nog steeds zo vast als een huis. Ondanks dat het maar één seizoen was, gaan we Egbert zeker missen! Dank!

Niels Ruiter, ook wel de gaper. Niels zou zomaar een Heijting kunnen zijn. Afwezig op zijn tijd, een echte dromer. Maar daardoor ook immuun voor druk en drukte om zich heen. Ruiter is een kameleon en luiaard ineen. Niels heeft de gave zich overal moeiteloos aan te passen. In de groep, in de omgeving, in alles. Een slimme jongen die een opdracht perfect uit kan voeren. Smerig hoog de bal uit de lucht nog even op tempo naar buiten kan slingeren en bovendien een verwoestende scheve sprongfloater in huis heeft.

Met zijn gordijntje voor zijn ogen een womanizer, een echte student, een perfecte gozer om erbij te hebben. Niels geeft echter zijn studie komend seizoen de voorkeur. Hij stopt om zichzelf te beschermen. Wie weet zien we hem nog terug als hij zijn papiertje heeft gehaald. Niet in slaap vallen tijdens je tentamens Niels, dankjewel!

Koen Kamsteeg, de eerste Arabische stofzuiger. Koen, een Sliedrechter, een clubmens, een bekend gezicht op de volleybalvelden van de Stoep. In de jeugd, in heren 2, een aantal keren al in heren 1. Waar Koen als kleine aap angst inboezemde aan het net, zorgt hij nu in het achterveld voor de nodige rumoer! Na zijn eerste periode in heren 1 (2005 – 2007) is Koen geopereerd aan een hernia en heeft daardoor aanvallend niet echt meer zijn ding kunnen doen.

Als libero is Koen net zo (of wellicht nog wel meer) waardevol dan in zijn eerste periode. Een rots in de branding, voorop in de strijd en een echte cultuurbewaker. Verdedigend een plaag voor menig aanvaller, passend nooit aflatend. Passie, strijd en loyaliteit heeft Koen op de groep uitgestraald en uitgedragen, waar we hem dankbaar voor zijn. Koen geeft voorrang aan zijn maatschappelijke (en zeer onregelmatige) carrière, die niet te combineren is met de ambities die bij een eerste herenteam horen van een club. Wellicht in een ander Sliedrecht Sport team te bewonderen volgend seizoen, dank!

Mark Kleiweg, de nieuwe sherrif van Oranjestad. De beul van de apenheul, de moker zonder koker (op zijn neus). Mark, Sliedrechter, kind van de club, de loyale labrador. Mark zijn droom om ooit in heren 1 te spelen werd drie jaar geleden werkelijkheid. Via een lange weg, waar menig volleyballer allang de handdoek zou hebben gegooid, heeft Mark het gehaald en zelfs meer dan dat. Hij werd een vaste waarde, een van de beste diagonalen ooit in heren 1. Zo sterk als een beer, hondstrouw en een ijzersterk doorzettingsvermogen.

Maar Mark heeft ook pech. Eindelijk heren 1 gehaald. Toen kwamen de oefeningen die hij met Defensie in het buitenland moest uitvoeren. Vaak afwezig. De schouderblessure die hem dit hele seizoen heeft gekost. Maar nooit gaf hij op. Hij kwam altijd terug. Van grote waarde, al zal hij in alle bescheidenheid zeggen van niet. Mark gaat met zijn Simone voor minimaal drie jaar wonen op Aruba. Ook dat was een droom van hem en ook die heeft hij gehaald. Hij gaat daar werken en vast ook een beetje volleyballen. Mark, we gaan je missen!

Zaterdag dus, 20.00 in de Stoep tegen Compaen. Wees erbij!

(Voorbeschouwing van Roy Kroon, Sliedrecht Sport)