Alle hulptroepen ten spijt: Sovoco D1 verliest nipt van Zaanstad D1

VoV, 11-03-2024. 7:51 uur. Twee weken geleden kregen we een tegenslag met de – naar we vrezen langdurige – blessure van Lieke. Wat we toen nog niet wisten was dat dit waarschijnlijk de eerste boodschap van ene Murphy was. Vorige week was Daphnes knie aan de beurt, ook uitgeschakeld. Allemaal super balen, maar we hadden nog steeds niets door.

Toen we afgelopen week verschillende ziektegevallen, pijntjes en dubbele verplichtingen hadden en daardoor eigen spelers maar één of zelfs 0 trainingen draaiden en ook een van de invallers maar één keer ooit met ons meetrainde, net in de week dat we ook Daniela bij de wedstrijd zouden moeten missen, ging het ons dagen. Zou het dan die vervelende Wet van Murphy zijn? We vrezen van wel…

Maar wij zijn niet voor één gat te vangen. De creativiteit werd nog wat verder aangeboord. Op maandag werd er in een klein groepje hard getraind. Op donderdag waren we dankzij 1 meetrainer, 2 meetrainende invallers en 3 mannen uit H1 en H2 met zijn twaalven! Konden we toch nog een partijtje spelen en soort van aan afstemming werken.

Zaterdag zou Zaanstad D1 op bezoek komen. Uit hadden we een totale offday en leden we ons enige 4-0 verlies. Nu we drie belangrijke speelsters misten, wisten we dat het pittig zou worden, maar toch echt niet onmogelijk. We willen promotie veiligstellen, dus winnen en/of zoveel mogelijk punten pakken was het doel. Gewoon voor onszelf dus, niet zozeer omdat Leython ons dat al een paar keer op het hart had gedrukt te doen (zodat hun 3e plek veilig zou blijven…). Al gunnen we het onze oud-trainers ook heus wel een beetje. De beloofde taart van Hanneke bij winst was echter toch een grotere extra motivatie. Ken je prioriteiten.

De zeer ervaren, 50-plusser, Saskia was bereid om tijdelijk bij ons aan te sluiten. Na lang niet gevolleybald te hebben, was ze na drie trainingen klaar om in te vallen. Vorige week al aan de kant en nu zou ze moeten spelen, met maar één eigen midden nog over. Camilla uit D3 was vorige week ook al mee en trainde donderdag mee, dus was een back-up voor de middenpositie. Net als onze vaste meetrainer Tessa uit D2, hoewel die bij ons voornamelijk op passer/loper traint en maandag nog uit de training moest stappen. Zij kwam snel naar haar eigen wedstrijd tijdens ons inslaan binnengerend, samen met teamgenootje Tess, die voor de zekerheid ook gevraagd was erbij te zijn. Zo moest het dan maar gebeuren!

Fel beginnen, keihard werken, goede servicedruk neerleggen, punten vieren en bij elkaar blijven. Eigenlijk de aanwijzingen die elke week gelden. En dat lukte zowaar! Met Eline, Maike, Floor, Sandra, Kim, Saskia en Hanneke begonnen we voortvarend. Eline serveerde goed en Saskia drukte meteen even een stempel: scoren en een kill-block, ze kan het nog steeds! Het ging even gelijk op, maar toen kwam Floor aan service en namen we afstand. De scheidsrechter zag veel niet, maar gelukkig aan beide kanten. Kyra kwam er op dia in voor Maike en we vlogen door naar 20-13. We werkten hard en daar stond zomaar 25-15 op het scorebord. Hoppa, 1 punt binnen!

Onze verwachting was dat Zaanstad in de 2e set een tandje bij zou proberen te zetten. Als wij hard zouden blijven werken en ze met de service onder druk bleven zetten, zou het goed komen. In dezelfde opstelling als de start van de wedstrijd gingen we die uitdaging aan. We hadden wat moeite met de aanval van hun diagonaal. Voorzichtig nam Zaanstad een voorsprong. Door één – te lange – serviceserie waar wij passend geen vat op kregen, liepen ze steeds verder uit.

Aanvallend lukte het ook minder goed om te scoren. Kyra kwam erin voor Floor op 5-10 achterstand. Serverend bleef het wankel en we wisten als we wel de kans kregen het Zaanstad niet moeilijk genoeg te maken. Tess kwam erin voor Sandra en pakte het goed op. De achterstand was echter al zo groot… We probeerden weer in ons spel te komen, maar de set was verloren: 12-25 maar liefst!

Tess deed het zo lekker, dat ze in de 3e bleef staan. Dit keer voor Floor. Ach ja, bewijs dat meetrainen of ervaring op dit niveau kennelijk zwaar overrated is, want beide deed ze nog nooit. Kyra begon op dia voor Maike. Het werd weer echt een strijd. Hard werken kunnen we wel, dus daar dan maar op teren. Hoewel onze servicedruk over het geheel wat verslapte, namen we door een goede serie van Kim rond de 10 een beetje afstand. Maar lieten die ook weer verdampen. Af en toe wisten we geen raad met het blok van Zaandstad en zo liepen zij weer bij ons weg.

Bij 13-18 kwam Maike erin voor Eline en nam Kyra het spelverdelen over. Tess kwam aan service en we kwamen weer bij tot 18-18! Ook Tessa maakte haar opwachting, zij serveerde goed in de plaats van Saskia, maar in de rally lieten we het zelf liggen en bleef het daar helaas bij. Vanaf de 20 gaf Zaanstad gas en leek door te snellen naar de winst. Op tijd werden we wakker, Sandra serveerde goed, we haalden belangrijke ballen van de grond en we gaven zo het publiek waar voor hun tijd: langszij kruipen en vanaf 24-24 het nog even rekken… Eline erin voor Maike, zodat Kyra weer kon aanvallen en dan doortrekken: 29-27 voor ons!

Poeh, dat koste moeite, maar de hoe maakte vandaag niks uit. Nu die 4e ook binnenslepen! In dezelfde startopstelling als in de 3e liepen we alleen direct al achter de feiten aan en een paar punten achter op Zaanstad. We deden vroeg nogmaals de serveer-wisseltruc met Saskia en Tessa. Daarna serveerde Sandra een mooie serie en stonden we weer voor. Dat hielden we vol tot 13-13 en daarna liepen de Zaandammers bij ons weg.

Eline liep de longen uit het lijf, onze servicedruk ebde steeds verder weg. De scheidsrechter drukte steeds nadrukkelijker een – negatieve – stempel op het spel. Fluiten wanneer mensen nog niet op hun plek stonden, niet zien wanneer er een time-out of wissel wordt aangevraagd, er mensen nog op de grond liggen, aan het dweilen zijn, voetfout maken of een team nog met 7 man in het veld staat. Schud dat maar eens van je af…

Maike kwam er weer in voor Eline, Kyra ging spelverdelen. Scoren lukte steeds minder en verdedigend lieten we steekjes vallen. In verloren positie kwamen we toch weer wat beter in ons spel en kropen we dichterbij. Toen er echter voor de zoveelste keer alweer gefloten werd voor de service, terwijl we – hoe snel we ons ook steeds haasten – nog niet klaar stonden, zat de frustratie Sandra zo hoog dat ze de pass uit boosheid de tribune inspeelde. Discussie met de scheids volgde, maar had uiteraard geen zin. We probeerden de iets betere flow weer op te pakken. Zouden we het kunstje van de vorige set kunnen herhalen? Het antwoord was nee. De set ging met 20-25 verloren.

Saskia liep inmiddels op haar tandvlees, wat deden we haar aan?! Nog even alles eruit persen dan maar en die winst binnen slepen als beloning. Zelfde startopstelling, twee ballen vol in het blok en één in het net en daar stond het zomaar 0-4 op het bord. We hadden het onszelf kennelijk nog niet moeilijk genoeg gemaakt. De inhaalrace kwam niet goed op gang. De servicedruk was weg, we maakten te veel fouten en scoorden niet. Floor kwam erin voor Sandra en we knokten en vochten, maar het kwam te laat of zat er gewoonweg niet meer in: 10-15 en dus 2-3 voor Zaanstad.

Bah! Zo zonde. Ondanks alle tegenslag en bijzondere opstellingen, waren er wel degelijk weer kansen geweest op een beter resultaat. Dat maakt het verlies zuur. In de nabespreking even geanalyseerd wat er allemaal beter kon en ook de goede punten benoemd. Bovenaan staat dat we heel dankbaar zijn voor alle hulp van Saskia, Tess, Tessa en Camilla, aan hen had het niet gelegen. Ook weten we weer dat we op onze vechtlust een heel eind kunnen komen. Hanneke streek over haar hart en trakteerde toch maar op taart. Konden we de teleurstelling even weg-eten.

We zien wel wat deze week ons te wachten staat. Zelf vinden we op zich dat Murphy nu wel elders mag gaan kijken. Maar wat komt dat komt en we vinden wel weer een oplossing. Volgende week spelen we weer thuis, om 17 uur tegen Protos. We hopen dat extra veel support ons naar de overwinning gaat schreeuwen. Het is namelijk ook onze verenigingsdag! Wie zal er met de winst van de spandoekenwedstrijd vandoor gaan (wij maken goede kans al zeggen we het zelf), of de bunt-quiz winnen? Ook is er een loterij, photobooth, schminken en zetten we onze sponsoren even extra in het zonnetje! Komen dus. Tot dan!

PS: En natuurlijk ook zeer grote dank aan onze grote vrienden Thomas, René en Jasper die ons donderdag mooi tegenstand boden. Al moest Jasper ook flinke tegenstand van Dora duchten… Vraag maar eens wat er gebeurde  Bedankt mannen!

gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco D1. Foto Jan van den Noort.