Alweer succes voor Donitas Dames 3
VoV, 28-11-2018. 4:36 uur. 24 november: de dag van de kansen. Het is dit jaar nog niet vaak voorgekomen dat we een tegenstander kregen die onder ons in het klassement staat, dus zaterdag moest een veelbelovende wedstrijd worden.
Na de euforische Sinterklaas – overwinning van afgelopen zaterdag (4-0 tegen Emmen) was de stemming optimistisch om een stijgende lijn door te trekken. Nou moet je zoiets natuurlijk nooit onderschatten, maar er was in ieder geval hoop.
Met een basis van Paulien, Githe, Maaike, Tessa, Angela, Merthe en Nikki werd de druk dan ook direct hoog opgevoerd en werd het vuur Flash Veendam aan de schenen gelegd. Ze konden maar moeilijk in de wedstrijd komen en wij lieten dat ook niet toe. Vooral aan het begin liepen we snel uit tot een stand van 10-5, waarna we continu dubbele cijfers hielden tot het uiteindelijk 20-10 stond.
Aan onze kant was de service stabieler dan ooit, terwijl bij Flash de ene na de andere opslag tegen de achterste muur aan knalde. Op dat moment kantelde de wedstrijd eventjes toen Flash de service onder controle kreeg en er een puntje of 5 tegenaan serveerde. Maar niet gevreesd, de voorsprong was uiteraard ruim genoeg, dus alsnog hengelden we de set redelijk ontspannen binnen met een eindstand van 25-18.
De tweede set was eigenlijk het spannendste van allemaal. Met zo’n prettige aftrap zijn de zorgen natuurlijk een beetje naar de achtergrond verdwenen en wordt er wat losser gespeeld. Blokjes worden niet dichtgezet, passjes komen net niet helemaal aan, een foutje hier en daar en zo krijg je het opeens toch nog verdomde lastig. Flash had deze set de service in ieder geval stukken beter onder controle en wij hadden alles een stuk minder onder controle. De blokkering die de afgelopen 2 wedstrijden zoals vanouds als een huis stond, raakte opeens helemaal van slag.
Bal na bal ging er recht doorheen, wat voor nogal wat frustratie zorgde bij menig dame. Het kwam maar niet lekker van de grond. Hierdoor bleef de stand spannend tot het einde. Met 22-22 op het bord kreeg iedereen het toch opeens wat benauwd. Flash kreeg het 23e punt en deed een gouden servicewissel die mid -speelster Manon aan de opslag plaatste. Zij serveerde zo met twee passfouten aan onze kant de set uit. Auw.
Toen kwam er een zeer niet noemenswaardig potje ballen, waarin er weer te veel ballen door de blokkering vlogen en we maar moeilijk konden scoren. Om de pass wat te verstevigen kwam Valérie Maaike afwisselen aan het begin van de set, maar alsnog kregen we de versterkte service van Flash maar moeilijk onder controle. Merthe werd vervangen door onze ‘back-from-Aussie’ Maureen om de blokkering in orde te brengen, maar helaas mocht de hernieuwde opstelling niet genoeg baten. Ook deze set werd verloren met 18-25.
Deze 1-2 achterstand triggerde gelukkig een wederopstand van energie, waardoor we al snel uitliepen in de eerste set. Deze wedstrijd gingen we toch echt niet aan onze neus voorbij laten gaan, dus we waren vastberaden hier een 5e set uit te slepen. En dat lukte ook. Met ontzettend veel moeite, energie, aanmoediging vanaf de kant wisten we de 4e set gelukkig binnen te halen met een stand van 25-19. We zochten meer de zwakkere speelsters op en de blokkering herpakte zich enigszins. Wout schreeuwde de longen uit zijn lijf en beende zoals gewoonlijk in stresssituaties dichtbij het net aan de kant heen en weer.
Nog maar voor de 2e keer dit jaar speelden we dan een vijfsetter en, in tegenstelling tot vorige keer, pakten we die dit keer zeer goed aan. Hoewel onze service nu wat inzakte, zat Flash ook weer hoog in het foutenaantal. Mede met dank aan een strategische time-out van Wout, konden we deze set toch makkelijk winnen. Blij waren we zeker, want het is toch altijd deprimerend als je verliest van een team dat lager in het klassement staat.
Deze overwinning moest natuurlijk gevierd worden en dat gebeurde ook zeker. Maureen, die tegenwoordig onderdeel is van de Slagcie, klapte er lekker op los bij de wedstrijd van Heren 1. Ze sloeg de trommel en haar eigen lichaam bijna doormidden (zie bijgevoegde foto), want we hebben nog niet genoeg schouderblessures. Ans kreeg de stok bij Dames 1 in haar handen gedrukt en onder het toeziend oog van de hele tribune kon ze uiteraard niet anders dan als een gek zo hard mogelijk rammen. Bij de volgende training zullen we zien of beide speelsters nog intact zijn.
Deze overwinning was mede de laatste thuisdag van Merthe en daarom kreeg die, zoals het hoort, een hele mooie roos (en het door Wout legendarische gemaakte Koehandel). Die roos had ze zorgvuldig opgeborgen bij haar tas, maar vond ze tot haar schrik verpulverd onder het drinkkrat van H1 toen ze hem mee naar huis wilde nemen. Wellicht dat de heren toch een beetje verbitterd zijn door onze voorsprong in het klassement van beste wedstrijdverslagen…
gh @ VoV, verslag van Donitas Dames 3. Foto Jan van den Noort.