Apollo neemt laatste hindernis naar titel
VoV, 03-04-2018. 6:25 uur. Een ding is wel zeker, staat als een paal boven water. Bij Apollo 8 in Borne kunnen ze op een hele mooie manier kampioen worden en dat op een hele beste en intense manier vieren. Dat bleek wel toen in de derde set de basis uit de eerste twee sets, op mid Laury Donker en libero Lieke Hilgenberg na, aan de kant bleef en er spontaan een polonaise werd gelopen, terwijl hun teammaatjes druk bezig waren de winst in de derde set binnen te halen. En het huisorkest en de trommelaars maar niet van ophouden wisten. Wat een stemming, wat straalde dat allemaal geweldig veel plezier en vreugde uit. En het publiek deed volop mee, wist ook niet van ophouden.
Maar eerst de wedstrijd, dan feesten. Gisteren hebt u reeds de bespiegelingen vooraf kunnen lezen, nu de keiharde realiteit van het duel der gladiatoren in de Veste. De kampioensstrijd in het hart van Twente tussen Ecare Apollo 8 en VV Alterno 2 Een beetje vreemd 8 tegen 2, maar dat is niet wat het lijkt.
Laury Donker (3) liet meteen blijken dat zij deze middag van plan was blokkerend Alterno het leven knap lastig te maken. Bij 2-0 hadden we al twee kill – blocks van haar kunnen noteren, en of het even blokkerend niet op kon, liet Antoinette Posthuma er ook maar meteen een derde voor 3-0 op volgen. Zo, dat is een mooi begin. Het vervolg was iets minder, want Alterno was helemaal niet uit haar evenwicht gebracht, met behulp van een paar Apollo missers werd het 5-5, en de 9-7 serveerde Kimberly Smit met twee aces van de borden voor een 9-9 stand.
En daar was ze weer, Laury Donker blokkeerde de 10-9 tegen de vloer en Marlon Stevelink ging naar de achterlijn voor haar servebeurt. Ze maakte met onder andere twee aces en met behulp van aanvallende scores van Esther Huls en Antoinette Posthuma en natuurlijk nog een blokpunt van Laury Donker er 16-9 van. Twee Alterno time outs in die serie konden haar niet vanachter de achterlijn weg krijgen, dat gebeurde pas nadat het de verdediging niet lukte de bal over het net te spelen. Moniek Jansen sloeg Alterno naar 16-12, Esther Huls scoorde een aantal keren en bij 20-14 kwam Manon van ’t Rood, met Jet Oosterheert via de dubbele wissel in het veld gekomen, aan serve.
Jet ramde vanaf rechtsvoor meteen bij de volgende rally raak, er volgden punten van Ilona ter Avest via blok en aanval en Apollo 8 liep uit naar 23-15, Rinske Hofstee zette de thuisploeg op setpoint, even later werd een bal in het net het laatste punt voor de ploeg uit Borne. Esther Huls maakte er zes in deze set en Laury Donker blokkeerde vier keer raak. Apollo had met 20 eigen punten en vijf directe scores voor Alterno II de veel betere cijfers dan de gasten, die maar tot 10 eigen punten kwamen. Daarvan nam Moniek Jansen er vier voor haar rekening en Kimberly Smit drie, allemaal aces.
Zo 1-0, de eerste zenuwen weggespeeld, op naar de kampioensset!
Esther Huls en Laury Donker maakten de eerste twee punten van de tweede set, het antwoord van Alterno kwam van Froukje Hoenderboom en Moniek Jansen, die de stand naar 2-3 tilden. Opnieuw Esther Huls, en nog een paar keer Esther Huls, haalden de leiding weer terug en met 7-3 en 9-4 liet Apollo er geen enkele twijfel over bestaan wat ze van plan waren. Rinske Hofstee vierde met intense vreugde haar scores, Alterno had het moeilijk, wisselde , nam time outs maar kreeg geen grip op het spel van de ploeg van de gebroeders Oosting. Het werd 14-7 en stilletjes ging het woord ‘kampioen’ al over de tribunes.
De 14-7 werd 16-9 en met opnieuw Marlon Stevelink aan serve, twee aces, en natuurlijk via een blokpunt van Laury Donker werd het zelfs 20-10. De dubbele wissel volgde bij Apollo, Juliet Huisman ging serveren en gaf niet eerder weer af dan toen de stand op 24-11 stond. Na het ace van haar voor die score ging het publiek massaal staan. Het kampioenspunt moet je staande verwelkomen, dat is nu eenmaal een goed gebruik En roepen één, één , één. En trommelen en roepen en trommelen. Man wat ging het eraf. 24-11. Een punt verwijderd van de titel. Van een historische titel, op tweede Paasdag. Het werd 24-12.
Apollo miste, maar ze hadden nog meer dan tien setpoints in voorraad. Het publiek bleef staan, en begon opnieuw één, één. Kimberly Smit serveerde met druk. Lieke Hilgenberg bracht de pass bij haar spelverdeelster, de bal ging naar linksvoor waar Rinske Hofstee al haar energie in de uithaal legde, die Apollo op 25-12 zette en verzekerde van de 2-0 stand, van één competitiepunt, van de titel en de promotie en natuurlijk van hossen, hossen , hossen. Dat moest even gevierd worden. Staande ovatie, golven applaus. Dankbaar publiek en stralende speelsters. “Het is volbracht”. Een punt achter de vijfjaars target van drie jaar geleden. “Promotie naar de Eredivisie bewerkstelligen” Het is gelukt.
2-0, titel en promotie binnen. Wat doe je dan als trainer coach. Je wisselt. Manon van ’t Rood kwam op spelverdeling, Benthe Olde Rikkert en Juliët Huisman werden de passer / lopers. Jet Oosterheert de diagonaal, Rianne Nijhof speelde met Laury Donker op mid en Lieke Hilgenberg bleef libero. Een bijna geheel andere basis, met hetzelfde doel, de set winnen. Zo snel mogelijk de wedstrijd afsluiten en dan feestvieren.
Apollo nam via onder andere rake klappen van Jet Oosterheert , Rianne Nijhof en Benthe Olde Rikkert een 7-3 voorsprong en toen Alterno tot 7-7 terug was gekomen kregen Rianne Nijhof en Juliët Huisman het scorend op de heupen. Allebei namen ze drie punten voor hun rekening tot aan de 14-8 stand. Bij 16-10 werd de polonaise achter de boarding ingezet, het huisorkest zorgde voor sfeer en de trommelaars voor het juiste ritme.
Imre Schuitemaker wilde het Apollo feestje dwarsbomen, ze kwam bij 16-11 aan serve en bleef maar serveren. Marloes Zinnemers en Silke Schuitemaker leefden zich aan het net uit en binnen de kortste keren was het 16-15. Weg voorsprong, maar het feest achter de reclameborden ging gewoon verder. De foutserve maakte 17-15, Benthe Olde Rikkert en een wel hele slimme plaatsbal van Rianne Nijhof, vergelijkbaar met buitenkantje rechts van Cruijff, scoorde 20-16. Het verschil was er weer, het feest was niet weggeweest.
Via 22-17 werd het 24-18. Staan, trommels, huisorkest, en publiek herhaalden de eindfase van de vorige set. Één, één, één, nu voor het matchpoint, één. Imre Schuitemaker was spelbreker, met een tikje scoorde ze 24-19. Staan blijven! Staan blijven! En roepen maar, roepen maar. Één, één, één. Alterno wisselde voor de opslag. Daphne Broekhuis kwam erin en zij deed waar heel Apollo stilletjes op gehoopt had. Al was het wel een huzarenstukje van jewelste. De bal vloog tegen de netrand, leek er even aan vast geplakt te zitten en bleef in volmaakte perfectie boven op het net liggen. Iedereen staarde! Een enkeling begon te blazen, die waren wel heel erg snel van geest, en de bal viel aan Alterno kant op de vloer. 25-19. Alweer feest. 3-0, wedstrijd gewonnen, kampioen! Mooier kan het niet.
Uiteraard waren er daarna de gebruikelijke uitingen van de feestvreugde, confettiregen, de kurken knalden, het publiek werd meermalen uitbundig bedankt door de speelsters en het publiek bedankte hen ook uitbundig voor een prachtig seizoen en een geweldige afsluiting. De Nevobo afgevaardigde reikte de schaal uit, fotografen maakten hun kampioensfoto’s, de familie vormde al een rij voor de felicitaties en vervolgens moest de verslaggever hals over kop naar huis.
Daarom bij deze, Bart, Thijs, Roy en Bastiaan geweldig gefeliciteerd met de titel die deze geweldige ploeg meiden behaald heeft. En Rinske, Benthe, Laury, Jet, Juliët, Marlon, Antoinette, Lieke, Esther, Rianne, Ilona en Manon van harte proficiat met het kampioenschap. Blijf genieten. Dit pakt niemand je meer af, kampioen blijf je altijd, wat er ook gebeurd.
gh @ Vizier op Volleybal. Foto’s Rudy van ’t Rood.