Apollo8 D2 niet fris genoeg om Rivo te verslaan

VoV, 31-10-2021. 11:30 uur. Gisteren mochten wij voor alweer de 6^e wedstrijd van de competitie aantreden tegen Rivo. Het veld was mooi op tijd vrij, de voorbereidingen verliepen prima en bijna 5 minuten voor het officiële tijdstip klonk het eerste fluitsignaal al van de 1^e scheidsrechter.

De ziekenboeg bestond dit keer nog uit libero Tess en pl/dia Pien, maar we hadden wel weer versterking van dia Esther Huls en libero Elke Mulder die haar jarenlange optredens in D2 nog eens een eenmalig vervolg gaf en dat uitstekend deed. Allemaal positieve voortekenen, die het team echter niet om heeft kunnen zetten in een positieve flow, want de wedstrijd die volgde was duidelijk in het voordeel van Rivo.

Als trainer zeg ik vaak tegen de meiden dat je speelt zoals je traint. Als je als team goede trainingen neer zet, komt het uiteindelijk ook een keer tot uiting in de wedstrijden. Het kan een paar weken duren, maar het resultaat komt vrijwel altijd. Andersom is dat ook zo. Minder goed trainen kan een tijdje verbloemd worden, maar uiteindelijk ga je het terug zien in de wedstrijden.

En daar hebben wij momenteel last van. We hebben dit seizoen welgeteld 1x met 12 personen kunnen trainen en meestal zijn het er tussen de 8 en 10, waarvan er dan vaak ook nog een aantal niet volledig fit zijn. Dit leveren hele andere trainingen op, waarbij het veel moeilijker is om teamgericht te trainen en spelsituaties te simuleren. En juist die spelsituaties zijn heel belangrijk voor een jong team met weinig ervaring.

Tot nu toe hebben we dat goed kunnen camoufleren met het individuele niveau van de meiden, hun gedrevenheid en enthousiasme. Maar dat wordt steeds lastiger, naarmate die tijd langer duurt en als een of meer van die pijlers onder het spel wegvalt. Dit keer konden de aanvalskwaliteiten van ons team het niet zomaar winnen van de defensieve kwaliteiten van Rivo en liet het enthousiasme binnen het veld en vanaf de bank te wensen over. En zonder deze punten waren we niet opgewassen tegen een jeugdig, maar volwassen spelend, Rivo.

Over het wedstrijdverloop zal ik verder kort zijn, want een echte wedstrijd is het eigenlijk niet geweest.

In de 1^e set leek het nog wel spannend te kunnen worden. Kleine voorsprongen en achterstanden wisselden zich af tot 15-15 weer een gelijke stand op het bord verscheen. Op dat moment plaatste ik een dubbele wissel, die niet goed uitpakte. Rivo pakte het momentum en liep snel een punt of drie weg en herhaalde dat nog een keer in de servicebeurt erna. Met 22-25 trokken we uiteindelijk aan het kortste eind.

In de 2^e set konden we de gehele set geen vuist maken. Elke servicebeurt van Rivo leverde een punt of 3 tot 4 op en wij moesten telkens na 1 of 2 opslagen de service weer afstaan. Het enthousiasme en de beleving, die ook in de 1^e set al niet helemaal op het niveau van onze voorgaande wedstrijden waren, zakten onder het nulpunt. En met 13-25 was de winst dan ook afgetekend voor Rivo.

In de 3^e set startten wij met een sterk gewijzigde opstelling in de hoop in ieder geval enthousiasme en beleving terug te brengen in het team. En dit leek te werken. Rivo deed een stapje terug qua niveau en wij voerden onze taken iets beter uit. Via 7-4, 12-8 en 19-16 stonden wij lang aan de goede kant van de score. Maar op dat moment hervond Rivo hun spel van de eerste twee sets en maakten wij een paar (onnodige) fouten. Vliegensvlug sloeg onze voorsprong om in een achterstand die we niet meer konden repareren (21-25).

We gaan komende week kijken hoe we met onze kleine (en nog steeds gehavende) selectie het enthousiasme en de goede sfeer terug kunnen krijgen, zodat we dat zaterdag weer kunnen inzetten in de uitwedstrijd bij Zwolle D2.

gh @ VoV, verslag van Thijs Prins, foto Rudy van ’t Rood.