Cees de Leeuw stopt als Nevobo rapporteur

VoV, 22-12-2016. 6:38 uur. Onderstaand geeft Cees de Leeuw een terugblik op zijn bewogen volleybalcarrière, er zijn waarschijnlijk niet veel mensen die kunnen bogen op een loopbaan van 52 jaar als official bij de Nevobo, op nationaal niveau. 

Het was in het jaar 1955 dat een schoolvriend van mij, Casper Tromp, vertelde over volleybal. De club heette Saenden en kwam net als ik uit Wormerveer in de Zaanstreek. Wat was volleybal? Ik was 14 jaar en had geen flauw idee wat voor sport dit was. Ik voetbalde bij QSC (nu Fortuna) en wilde wel even gaan kijken. Op een vrijdagavond toog ik naar het gymnastiekgebouw op de Beukenweg. Dit bleek een aangename kennismaking en tot op de dag van vandaag ben ik verzot op het spelletje.

De club had spelers als Ber Dekker, Jan Boelens, Wim Bloedjes, Leo Groep en anderen waar ik als kleine jongen tegenop keek. Als ik mocht tellen bij het eerste vond ik dat een grote eer. De dames en heren kleedkamers werden gescheiden door een gordijn en de wasgelegenheid bestond uit een enkele kraan. In de pauze werd rustig een sigaretje gerookt. De sportzaal bleek 19 meter te beslaan, nét voldoende voor de vereiste 18 meter. In de hoogte zaten twee obstakels, zogeheten hanenbalken. De club had drie dames- en drie herenteams en jeugdteams bestonden in die tijd (1955) nog niet. Competitie werd gespeeld in de Zaanstreek en Nederland bestond uit 23 districten. Later werden dat 12 afdelingen en nu zijn het vier regio’s. 

Wormerveer had nog twee andere verenigingen, VGW met als leden o.a. Jaap Sman, Nic Bodifee en Loes Mante. Quick had de jongens van Tania en Wim Fontijn. De laatste is nog steeds actief als scheidsrechter. Wormer had VCW, met Dirk Stad en Cees de Best. In Westzaan zat Jahn, en in Wormer had je Spirit. Zaandam had meerdere clubs: Czaar Peter, Groen-wit, Sportief, SES (Nico de Bruin en Rein Zwart), Bruynzeel, P&S (Ytze Batstra) en PTT (BAM), de club van Chris Blom. Chris heeft lange tijd als competitieleider in de landelijke hoofdklasse gefungeerd. In Oostzaan natuurlijk Compaen met Henk van Veldhuizen en Jan Veldhuis. 

De gebruikte gymnastieklokalen bevonden zich op de Herderinstaat, in de Havenschool, het Vissersshop en op de Bloemgracht. In Koog aan de Zaan werd de Lindeboomschool gebruikt. Tegenwoordig beschikt de Zaanstreek over een fantastische Topsporthal in Koog aan de Zaan, wat de verdienste is van wethouder Jeroen Olthof.

In 1960 werd een fusie aangegaan tussen Spirit en Saenden. De club heette toen Spisa en had als topspelers Wim Binken en Diny Groot. Ik ben één keer uitgekomen in het eerste van Saenden. Dit bleek geen groot succes te zijn. Wat ik me herinner was dat Wim Tolman van Sportief mij compleet weg serveerde…

Het zal in 1960 zijn geweest dat ik mij toelegde op arbitreren. Dit ging mij beter af: je was pas goed als je streng was! In die tijd was dat heel gewoon. Wat is er sindsdien veel veranderd in het volleybal! Uitsluitend bovenhands werd er gespeeld, onderhands werd afgefloten. Zo ging het toen, antennes bestonden niet en je mocht de middellijn niet raken. Vaste spelverdelers bestonden nauwelijks en een compleet team bestond hooguit uit 8 spelers. De opslag gebeurde rechtsachter.

Na mijn dienstplicht (1961-1962) mocht ik arbitreren op hoger niveau. Het was Ans Poen die mij in de goede richting hielp. Dat was fluiten in de overgangsklasse en ook buiten Noord-Holland. In die tijd gebeurde dat doordeweeks en later werd de speeldag zaterdag. Ik heb hoofdzakelijk wedstrijden in de eerste divisie geleid. Ook heb ik nog twee seizoenen de eredivisie gefloten (1986-1988).

Met teleurstelling moest ik afscheid nemen in het seizoen 1996/1997 vanwege het bereiken van de leeftijd van 55 jaar. Toen was dat nog verplicht. Tegenwoordig mogen scheidsrechters gewoon door blijven fluiten op die leeftijd. Vanaf dat moment begon ik te rapporteren voor de Nevobo: eerste divisie en ook wel topdivisie. Dit heb ik 20 jaar mogen doen.

Op 9 april 2016 werd ik getroffen door een hersenbloeding. Na drie weken in het ziekenhuis revalideerde ik vier weken in verpleeghuis Oostergouw, wat mij erg goed heeft gedaan. 

Vóór aanvang van het nieuwe seizoen moest ik de gebruikelijke toets doen (48 van de 50 vragen goed, met hulp van scheidsrechter Tjerk Laan) werd ik weer toegelaten als rapporteur. Na pakweg tien wedstrijden was wel duidelijk dat dit iets teveel van mij gevraagd was. Veranderde regels bleken veel inspanning te vergen en de reisafstand in geheel Nederland brak mij ook op.

Het is bijzonder dat ik in ruim 50 jaar te maken heb gehad met slechts vier personen op het bondsbureau. Met name Tjibo van der Werf en Sandra Scheel wil ik noemen. De laatste is nog steeds in functie en vervult haar taak met verve. Onlangs vond ik een oude scheidsrechterslijst van het seizoen 1993-1994 terug. Van de 75 mensen die toen floten zijn er nog 20 in functie als bestuurder, scheidsrechter of beoordelaar. Dit is een compliment waard!

In september 2014 werd mijn inzet van 50 jaar als official gekroond met de gouden bondsspeld op de jaarlijkse officialdag in Lunteren.

Zoals gezegd zal hier nu een einde aan gekomen. Ik kijk terug op vele mooie jaren in het volleybal en wil graag alle spelers, coaches, supporters en officials bedanken!

Was getekend Cees de Leeuw

Noot: Op 28-1-2017 beoordeelt Cees zijn laatste wedstrijd voor de Nevobo. Dat zal zijn bij het Topdivisie duel tussen Compaen en Next Volley Dordrecht.