De Italiaanse coaches (vervolg)

Foto FIVB

Vorige week hadden we een artikel over Italiaanse coaches, die actief zijn op topniveau binnen het damesvolleybal. Straks hebben vijf landen bij de World Grand Prix en het EK een coach uit Italië aan de zijlijn staan. In het afgelopen weekend was het World League circus weer onderweg op de aardkloot, en bij raadpleging van de matchreports valt dan ook weer op hoe vaak er (ITA) achter een coachnaam of diens assistent staat.

Een opsomming. Bij Finland en Rusland zit er een Italiaanse assistent coach op de bank. Bij Italië, Polen en Bulgarije zijn zowel de coach als zijn assistent coach van Italiaanse afkomst en Iran en Portugal laten hun teams ook coachen door een Italiaan. Al met al zijn dat wel 10 coaches bij 18 ploegen. Ook hier heeft Italië dus een fors aandeel.

We vroegen ons vorige week af hoe dat toch kon en kregen daarop een lezers reactie, die wellicht meer dan een tipje van de sluier oplicht. Volgens onze lezer zijn de redenen onder andere:   

*Tot een aantal jaren gelden was de Italiaanse competitie de sterkste van de wereld. Waar voor spelers en speelsters het meeste geld te verdienen was. Heel veel wereldtoppers gingen naar Italië om te volleyballen en om er geld te verdienen.

* Op die manier ontstond er een “relatie” tussen een Italiaanse clubtrainer / -coach en de spelers /  speelsters die voor een bepaalde land uitkwamen. En die hadden natuurlijk ook vaak een belangrijke rol / stem in het kapittel als er een bondscoach aangetrokken moest worden.

*Dat was bijvoorbeeld heel duidelijk te zien, als je naar de clubs kijkt waar de Duitse speelsters in Italië gespeeld hebben. De trainer / coach van Italiaanse club werd bondscoach van Duitsland. Doordat Duitsland in dit geval beter ging presteren werd het snel gezien als werk van een topcoach uit Italië. Daarna wilde iedereen een Italiaanse coach hebben.

*Voor de kwalificatie van OS in 2008 werd Giovanni Guidetti bondscoach van Duitsland geworden. Hij en de Duitse speelsters,  die bij hem in Italië gespeeld hebben, zijn toen een ander spel gaan spelen met de Duitse nationale team. Daardoor hebben ze Nederland ook uitgeschakeld.

*Het spel was veel sneller, er zat meer dynamiek in. Dat zag je ook bij nationale teams van Polen en Turkije. Turkije heeft niet voor niets voor het eerst in de geschiedenis vorige zomer de OS gehaald. Italiaanse coaches hebben een nieuw spel binnen de rest van Europa geïntroduceerd. Wel altijd in combinatie met de beste speelsters of de beste teams / in landen waar het meest geld aanwezig was.

*Buiten kijf staat natuurlijk dat ze ook wat kunnen. Maar hun prestatie is altijd gekoppeld aan een topteam of topspelers / speelsters. Jaren geleden speelde de hele wereldtop in Italië. Duitsers, Polen, Serviërs, Nederlanders, Belgen verdienden daar de kost. In de Europese topcompetities zijn die teams erg sterk en heel erg geprofessionaliseerd.

*De trainer / coach is daar een klein onderdeel ervan. Ze kopen de beste spelers / speelsters met het doel om op korte termijn zo goed mogelijk te presteren. In zo een korte periode kun je niet zo veel aan de kwaliteit / het niveau van de spelers / speelsters doen. Ze zijn volwassen, hebben al een hoog niveau en moeten goed in het team ingepast worden.

*Het niveau binnen de wereldtop wordt bepaald door een kern van ongeveer 20 à 30  spelers / speelsters. Als je er daarvan 3 of 4 in je team hebt kun je de Champions League of een ander groot toernooi winnen. Uiteraard met een goede begeleiding erom heen.

Aldus de zienswijze van onze lezer, die wij u niet wilden onthouden.

gh @ Vizier op Volleybal.