De Oranje (m) resultaten op een rij
Voor de Oranje mannenploeg is een lange volleybalzomer ten einde gegaan. De spelers zullen zich binnenkort weer bij hun teams ergens in Europa melden en beginnen aan hun nationale competities. We willen echter nog wel even terugblikken op wat er van de lange mannen in Oranje deze zomer zoal de livestream passeerde.
Het zomerseizoen werd met een trainingskamp op Cyprus begonnen. In de aanloop naar de belangrijke toernooien werd er veel geoefend, totaal 18 interlands werkte de ploeg af. In België en in Nederland bijvoorbeeld zes wedstrijden tegen onze Zuiderburen. De winst werd gelijk verdeeld, drie om drie. In de aanloop naar het EK werd Denemarken aangedaan. De drie oefenwedstrijden daar leverden even zovele 3-0 zeges op. Na de Zuiderburen waren onze Oosterburen sparringpartner. Duitsland won twee keer, Nederland pakte één wedstrijd met 0-3.
Verder was Oranje uitgenodigd om aan het prestigieuze Hubert Wagner toernooi in Polen deel te nemen. Daar werd van Rusland gewonnen (0-3) en van Polen en Duitsland verloren. De wedstrijden in eigen land tegen Frankrijk leverden daarna drie 3-2 zeges op. Maximaal oefenrendement, in ieder geval wat de speelminuten betreft. Totaal werd van de 18 keer 11 keer gewonnen.
De eerste uitdaging van het seizoen was rechtstreekse kwalificatie voor de WK kwalificatie ronde af te dwingen. In Zagreb moest Nederland het opnemen tegen Azerbeidzjan, Bosnië Herzegovina en Kroatië. De eerste beide partijen werden met 3-0 gewonnen, de wedstrijd tegen Kroatië, ook nog ongeslagen, moest via winst het ticket opleveren. Nederland was naar Zagreb vertrokken om poulewinnaar te worden, maar ging er tegen Kroatië met 3-0 af. Werd daar tweede en moest zich later via een ‘dure’ herkansing zien te plaatsen.
In de World League hoefde Nederland niks te bewijzen. Oranje was het laagst genoteerde land in de World Ranking en deed mee om te leren. Maar gaandeweg het toernooi groeide door de goede resultaten een gevoel dat de Final Six mogelijk toch haalbaar was. Na de wedstrijden tegen Canada (3-1 V, 1-3 W), Japan (3-1 en 3-0 W), Portugal (2-3 V, 3-0 W), Zuid – Korea (2 x 1-3 W) wachtte ‘Angstgegner’ Finland op de Oranje ploeg. Oranje had plaatsing in eigen hand en pakte in de eerste wedstrijd een 1-3 zege. In de laatste wedstrijd van het toernooi ging het mis, Finland deed zijn sportieve plicht ten opzichte van Canada en klopte Nederland met 3-1. ‘Fin’ voor Nederland. Oranje sloot als veertiende af.
Bij het EK in Denemarken had Oranje duidelijk doelen gesteld. “De laatste acht halen” Dus de poulefase overleven en daarna ook in de achtste finales winnen. Nederland trof Finland nu als eerste tegenstander en verloor met 3-1. Met Europees Kampioen Servië als volgende opponent liep Oranje na die nederlaag eigenlijk al meteen achter de feiten aan. Verlies van Finland kon zomaar weer een ‘Fin’ aan de ambitie op de tweede plek in de poule te halen betekenen. Tegen Servië stond Oranje met 0-2 voor, maar verloor nog met 3-2. Tegen Slovenië werd de tussenronde middels een 3-1 zege veilig gesteld. Italië had zich tegen België verstapt en was de onverwachte Oranje tegenstander. Zij bleken een maatje te groot, hetgeen het eind van het EK betekende. Nederland wilde bij de eerste acht eindigen, werd echter tiende.
De herkansing van de gemiste kwalificatie in Zagreb werd afgelopen week in Almere afgewerkt. Nederland had het ‘geluk’ om als organisator aangewezen te worden. Een mooie kostenpost, al helemaal omdat de aanwezige landen nu niet bepaald publiekstrekkers waren. Even terzijde, er werden vorige week 15 interlands in Almere gespeeld en daar kwamen totaal ca. 3.900 toeschouwers op af. Nederland had zich weer als doel gesteld om eerste in deze poule te worden, het verlies tegen Oekraïne (0-3) haalde een dikke streep door die target. Nederland werd tweede, maar plaatste zich wel.
In al deze ‘officiële’ toernooien speelde Oranje 22 wedstrijden. Daarvan werden er 14 gewonnen. Hele cruciale en dure verliezen waren Kroatië (WK kwalificatie Zagreb), Portugal en Finland (World League). Andere nederlagen, zoals de duels tegen Servië en Italië (EK) zijn niet schokkend, Nederland is nu eenmaal nog niet zover als die landen.
Mooie overwinningen waren er in Canada en Zuid Korea en in eigen land tegen Japan (World League), met de aantekening dat de Aziatische landen toch niet zo sterk blijken als de Europese top. Erg aansprekend was verder het 3-0 resultaat tegen Olympisch Kampioen en World League 2013 winnaar Rusland. Dat gaf verwachtingen voor het EK, wellicht een beetje ten onrechte.
gh @ Vizier op Volleybal.