De volleyballente komt voor Donitas II

“Zaterdag 13 december. Hoewel het geen vrijdag was voelde het toch een beetje als een ongeluksdag aan. Het was de dag van de laatste competitiewedstrijd voor de winterstop. Op het eerste gezicht een prima dag, de zon scheen, de vogeltjes floten en het regende niet. Veel beter wordt het in Nederland in de decembermaand niet. Meteorologisch bekeken dan.

Volleyballend gezien gaat het namelijk een stuk minder met de mannen van Donitas. Als twaalfde geplaatst in de competitie, met nog slechts twee winstpartijen op zak, was het belangrijk te winnen. Des te belangrijker, omdat we tegen de nummer elf speelden, VCO58, uit Leeuwarden. Ook wel bekend van, ehm… Pffff… Gewoon. Leeuwarden. Weet ik veel.

Spelverdeler Harrie Lutz besloot dat hij liever zijn Christine van het vliegveld moest ophalen. Zonder zijn kundige begeleiding was ze namelijk niet in staat om de weg terug naar huis te vinden. Toch vriendelijk van Harrie dat hij haar handje op de terugreis vast hield. Lieve jongen is het ook.

Coach Il Grande Totti was weggeroepen om de mannen van Oranje Nassau naar een onbegrijpelijk 2 -2 gelijkspel te helpen. Zo waren we aangewezen op assistent-coach Jelmer ‘Jochem de naakte berenkiller’ Daniels, en spelverdeler Bart ‘Barfie’ de Bruijn. Op midden zijn het hele jaar al Teun ‘TEUN!’ Schakel en Martijn ‘Ondergetekende’ Loonstra te vinden. Weinig afwisseling daar dus.

VCO58 is dit jaar de enige tegenstander voor wie we helemaal naar het buitenland moeten rijden. De deuren werden netjes op slot gedaan in het niemandsland tussen Groningen en Leeuwarden. Please put your seats in their full upright positions, take no notice of the strange creatures wandering about and enjoy the ride.

Goed, de wedstrijd. Laten we het kort houden. Het was spannend. De eerste set verloren we, niet heel dik (25 – 21), niet heel onterecht, we verloren gewoon. Soms heb je dat. De tweede set gebeurde dat niet. Voor de onoplettende lezer, en voor Epke; we wonnen dus. Met 20 – 25. Er werd voor de verandering lekker geschreeuwd, we pepten elkaar op en er werden zowaar wat liedjes gezongen! Jisse maakte een aantal leuke kill – blockjes en zelfs Teun scoorde een balletje. Mooi spelletje.

Maar de derde set keerde het tij weer. Waar we toch vrijwel de hele set rond de 5 punten voor stonden, gaven we die voorsprong op het einde schandalig makkelijk weg. Eeuwig zonde en 25 – 23 verlies op het scorebord. Gezeur, gemopper en gebaal alom. Bah. Noemenswaardig is nog wel dat Rutger ‘Epke’ van der Goot halverwege de set er in werd gewisseld. Van te voren werd hem nog duidelijk verteld dat hij zijn broek toch echt niet aan moest trekken, dus logischerwijs stond meneer met zijn broek aan langs de kant van het veld toen coach Naakte Berenkiller hem erin wilde wisselen. Toen hij een punt later eindelijk klaar was om er in te komen, moet gezegd worden dat hij een aardige wedstrijd speelde. Zonder broek.

Dit kwam pas echt tot uiting in de vierde set. We vochten voor ons leven en wisten, ondanks enkele domme fouten, de set te pakken! Lekker! Weer eens een vijfde set! Die hadden we al een tijdje niet gehad. Soort van.  Helaas. De nachtkaars ging uit. Roemloos ten onder. We verloren de vijfde set met 15 – 11. Huilend het veld af. Douchen, auto weer in. Terug naar de bewoonde wereld. Weg uit Friesland.

Als laatste geplaatst gaan we de winterstop in. Het kan alleen maar lente worden. IM HERZ!

(Wedstrijdverslag van Martijn Loonstra, Donitas II)