De wedstrijddag (en nacht) van DIO

Na het verlies van vorige week tegen Pelster/Cito moesten we het nu opnemen tegen Webton/Hengelo. Nummer twee van de Topdivisie. Voordat het zover was hadden wij eerst nog iets te vieren!!

Onze eigen Erik Rekker, in de volksmond ook wel Erikkert of Eriktie genoemd, vierde gisteren zijn 30-jarige bestaan op de wereld. Reden genoeg voor een feestje. Het team werd om 16:00 uitgenodigd in de stadsvilla van de jarige persoon in kwestie. Aangekomen in zijn statige woning moesten wij eerst onze schoenen uittrekken bij de deur. De sneeuw van de afgelopen dagen moest natuurlijk niet op dure vloer ontdooien, dus iedereen gaf keurig gehoor aan zijn verzoek. Nou ja iedereen….Jochem van Diepen en Nico Hoekstra vertikten het om hun schoenen uit te trekken. Er verschil moest er weer zijn natuurlijk.

Daar zaten we dan met z’n allen. Erik had zich die morgen nog even in het zweet gewerkt, want meneer schijnt ook een talent te hebben voor het maken van taarten. Een lekkere kersen monchoutaart en nog iets. Ik weet de naam er niet meer van, maar lekker was het in ieder geval wel. Ja dames, we hebben hier gewoon te maken met een echte keukenprins. Speciaal voor Thomas was er nog een bijzonder gebakje opgehaald bij de plaatselijke bakker. Ook hieruit bleek de liefde en passie voor details die Erik heeft voor eten en met name taarten. Het gebakje was met zorg gemaakt en afgetopt met een mooi stukje slagroom. Alsof meneer zelf ook nog bij de bakker achter de tafel stond om het gebakje eigenhandig te maken. Perfect!

De heren moeten natuurlijk wel in het gareel gehouden worden, dus een seintje werd afgegeven dat het tijd was om te vertrekken. Zodra er een stap buiten de deur werd gezet vlogen de sneeuwballen alweer door de lucht. Als kleine kinderen speelden wij nog een half uurtje in de sneeuw. Thomas, die nog nooit eerder sneeuw heeft gezien, kwam nog op het fantastische idee om een sneeuwpop te maken. Wij als echte kenners weten natuurlijk wel hoe een sneeuwpop gemaakt moet worden. Dat begint namelijk met het maken van een sneeuwbal die je vervolgens door de sneeuw rolt om er een nog grotere bal van te maken. Thomas daarentegen dacht dat je gewoon alles op elkaar moest gooien en dat er dan vervolgens een soort sprookjes figuur langs komt die dat hoopje sneeuw omtovert tot een sneeuwpop met een wortel in zijn bol. Daarin moesten wij hem helaas teleurstellen, al hadden wij dat ook wel leuk gevonden. Uiteindelijk had hij toch zijn mooie sneeuwpop gemaakt en daar hoort natuurlijk wel een acrobatische oefening bij. Wat een lichaam heeft die man ook.

Nou daar gingen we dan. Op naar Hengelo. Er moest nog even snel wat bier ingeslagen worden, maar dan konden we ook echt op pad. De eerste stop was Assen om daar weer over te stappen in het busje van Nico Huisman. Jochem was in zijn Golf Ferrari GTI Turbo geen idee wat nog meer, al binnen vijf  minuten in Assen. Het busje van Thijs Homan had echter andere plannen. Thijs, die overigens een beste geluidsinstallatie had aangesloten in zijn bus met karaoke-setje erin, had zijn voet vol op het gaspedaal staan, maar harder dan 110 gingen we niet. Nou krijg ik zelfs af en toe commentaar op mijn “Generation” dat die maar 130 kan, maar die kan in ieder geval nog 130. Afijn, ook dat busje kwam uiteindelijk aan in Assen.

Daar werd de bus van Huisman nog even opgedoft met slingers en ballonen voor de jarige. Een echte partybus. Voor Rekker hadden wij ook nog wat strippers geregeld die ook mee mochten in het busje. Zij stonden al een half uur in hun korte rokjes in de kou te wachten. Toen bleek dat het busje al vol zat met spelers, moest hun ook nog verteld worden dat ze helaas niet mee konden naar Hengelo. Huilend namen zij nog afscheid van Erik en wensten hem toch nog een fijne verjaardag toe. Ontdaan van alle verrassingen konden we nu weer verder. We waren nog niet vertrokken of de sneeuw dwarrelde al naar beneden. Voor Jochem maakt dat niet uit. Zijn auto kan namelijk alles, dus die vloog alsnog naar Hengelo toe. Huisman en Tobias deden het wat rustiger aan.

Aangekomen in Hengelo was er nog even tijd voor een kopje koffie of iets anders. Vervolgens doken wij met een dubbele salto gehoekt de kleedkamer in. Voorafgaand kregen wij al te horen dat er cheerleaders aanwezig waren. Iets waar ik en met mij ook de anderen wel naar uitkeken. Tijdens het inspelen werd echter al snel duidelijk dat er geen sprake was dansende cheerleaders. Dat was de eerste tegenvaller van de avond. Ondertussen pakte de thuisploeg wel flink uit met een goede geluidsinstallatie en schijnwerpers en een mascotte wat nog meer. Helaas had dit niet echt veel effect op de sfeer in de hal. Toch wel jammer.

Gelukkig werden wij ook gesteund door een handjevol toeschouwers. Door helse weersomstandigheden bereikten ook zij de sporthal om ons naar, hopelijk, de overwinning te schreeuwen.

Daar leek het in de eerste set in ieder geval wel op. Helaas konden wij de winnende punt op 22-24 niet binnen slaan en verloren de set met 28-26. In de tweede set wisten wij wel door te pakken en de winst te pakken (20-25). Helaas gingen set nummer drie en vier weer verloren. Toch wel een teleurstelling, aangezien er meer in had gezeten. Afijn, het positieve was dat we beter speelden dan vorige week tegen Cito. Dat nemen wij dan maar weer mee naar volgende week.

Na een biertje in de sporthal was het tijd om huiswaarts te gaan. Natuurlijk moest er eerst iets gegeten worden. Normaal gesproken doen wij dat bij de grote M, maar dit keer viel de keuze op de K tothe F tothe C. Michael was enige die er met regelmaat komt, maar voor de rest van ons was het een ontgroening. Na bijna een uur te hebben gestaard naar het menu, werden de keuzes dan gemaakt. Ondertussen zat Nico Huisman de maaltijd van Michael op te eten, dus die kon nogmaals zijn bestelling opnemen. Al snel kwamen wij tot de conclusie dat de eerste keer ook meteen de laatste keer zou worden. Ook enkele meegereisde supporters konden zich vinden in dat oordeel. Dus hup, snel de bus in en naar Bedum.

Nu was ik niet aanwezig in de partybus, maar uit betrouwbare bronnen heb ik wel begrepen dat daar het feestje van Erik nog even flink gevierd werd. In plaats van de vrouwelijke strippers wierp Thomas, met mijn goddelijke lichaam, zich op om Erik toch nog een beetje te vermaken met een mooi showtje. De partybus reed met een mooi gangetje naar Assen toen, terwijl Tobias en de auto met supporters het rustig aan deden. Jochem lag waarschijnlijk al te slapen toen wij net wegreden uit Hengelo. Zijn Airbus steeg meteen op vanuit Hengelo.

Aangekomen op de parkeerplaats had Huisman de jongens weer uit de bus getrapt om vervolgens zijn nest in te duiken (wel met een achterwaartse schroef, 360 graden om de as). Toen Tobias arriveerde op de parkeerplaats stonden de heren natuurlijk alweer klaar met enkele sneeuwballen in hun handen. Om 01:30 brak nog even een sneeuwballengevecht uit in Assen. Toen de sneeuw op was gingen ook wij richting huis. De partybus van Huisman werd ingeruild voor de karaokebus van Thijs. In een veel te volle bus reden wij met een gangetje van 110 naar de stad. Onderweg werden nog enkele mooie klassiekers gezongen. Ik noem Robbie Williams met Angels (altijd goed), Oasis met Don’t look back in Anger, Coldplay met Fix You, en nog veel meer.

Uiteindelijk kwamen wij aan bij Erik Rekker zijn stadsvilla. Daar moest natuurlijk nog wel even een sneeuwballen gevecht plaatsvinden, dus we konden weer los. Enkele zwaar gewonden werden snel in de auto’s gelegd om vervolgens naar huis te rijden.

Erik jongen, van harte gefeliciteerd met je verjaardag en nog vele jaren! Voordat ik het vergeet. Jochem van der Veen maakte gisteren zijn debuut bij Heren 1. Goed gedaan jongen!. Supporters die aanwezig waren, bedankt voor jullie support.

Volgende week spelen wij thuis tegen Compaen. Tijd om weer wat punten te pakken en te laten zien dat in Bedum niets te halen valt!!

(Wedstrijdverslag, nou ja het verslag is vijf regels, door Ralph Meier van DIO Bedum)