DeVoKo piekt en pakt p/d duels

“De laatste wedstrijd van het seizoen kende een spannende voorgeschiedenis. Lange tijd hadden we verwacht dat deze wedstrijd ‘voor spek en bonen’ zou worden gespeeld omdat een tweede plek ver weg leek. Door de resultaten van vorige week stonden we voor aanvang ervan echter opeens gedeeld tweede! Reizend in het busje wisten we op een gegeven moment dat Bodyscan Twente de volle buit had gepakt.

Oef, dat betekent dat wij ook 4-0 moesten winnen! Een lastige klus tegen Dash. Toch was er geen gevoel van ‘moeten’ en bleven we redelijk relaxed onder deze voorkennis. Het kan ook zijn dat de jaren ’70 muziek in de kantine van Dash ons enigszins in slaap heeft gedommeld waardoor de zenuwen niet echt opspeelden. Om kwart voor zes begon dan eindelijk de wedstrijd. “ zo begint Ellen Stevelink haar verhaal over het alles of niets duel van haar team in Vorden tegen Dash.

De eerste set werd begonnen met Ellen Stevelink als spelverdeelster, Marieke Duivelshof en Daphne Giesselink op mid, Maron van der Zande en Kim Molendijk op de passer – loper, Jet Arens als diagonaal en Sandra Gerritsen als libero. We kwamen goed uit de startblokken en hielden Dash al gelijk serverend stevig onder druk. De tactiek: “Serveren op hun  sterkste aanvalster” leek te werken. Zij scoorde minder dan in eerdere wedstrijden. Ook aanvallend liep het lekker. De voorsprong werd gepakt en verder uitgebouwd. Marieke sloeg een pracht van een omloop snoeihard rechtdoor, waar de verdediging van Dash alleen maar beteuterd naar kon kijken. Deze set werd met 25-14 gepakt.

In de tweede set zagen we de concurrent Bodyscan Twente binnen komen. Hoewel zij luid Dash gingen aanmoedigen, was ons eigen meegereisde publiek vaker te horen! We speelden deze set in dezelfde opstelling. Ook nu speelden we zelf erg stabiel. Dash had veel moeite met het onder controle krijgen van onze serve, maar ook aanvallend scoorden we veel ballen. Daphne pakte aan het net veel blokpunten en Kim en Maron konden op de buitenkant de gaatjes ook vinden. We wonnen deze set met 25-15.

In de derde set begonnen we zelf minder te spelen, waardoor Dash in setwinst begon te geloven. Met bijna steeds een voorsprong van zo’n acht punten was ook duidelijk dat Dash er zeker dicht bij zat! Zelf kregen we de pass niet meer goed aan het net en ook aanvallend kwamen we er een tijd niet doorheen. De rally’s duurden langer dan in de voorgaande sets doordat er niet meteen werd gescoord. Op 13-6 werden Loes Hassink en Marlon Stevelink er in gezet als dubbele wissel. Dit zorgde er voor dat we stap voor stap wat dichterbij kwamen.

Dash zette echter wederom een serveserie neer, waardoor het gat van ongeveer acht punten bleef bestaan. Bij de time-out op 19-12 gaf trainer coach Marcel Veneklaas aan dat we vooral moesten blijven volleyballen en niet over moesten gaan op ‘vechtvolleybal’. We bepaalden in de sets hiervoor zelf het spel, dus we moesten vertrouwen hebben dat we het daar ook nu mee gingen redden. Dit werd goed opgepakt en we kwamen weer dichterbij. Kim zorgde met een sterke serveserie dat een deel van het gat gedicht werd. Dash bleef echter de voorsprong houden en ging van 21-19 naar 22-20.

Bodyscan Twente  was al bijna het feestje aan het vieren, maar wij gaven ons niet zo snel gewonnen! De rally’s bleven lang duren, maar Dash kwam er nu niet meer zo makkelijk doorheen als in het begin van de set. Punt voor punt kwamen we dichterbij en trokken we eindelijk de stand gelijk op 23-23. Aan de kant werden de handen rood geklapt. Een fout van Dash bracht ons op setpoint en deze werd, in wéér een lange rally, uiteindelijk verzilverd door een harde diagonale knal van Jet! Er werd een kleine vreugdedans gedaan, waarbij opluchting en blijdschap overheersten.

Maar ook die laatste set moest gepakt worden! Er werd afgesproken om het onszelf minder moeilijk te maken en meteen in het begin van de set een voorsprong proberen te pakken. Helaas is dit makkelijker gezegd dan gedaan. We kwamen met 6-1 en 10-5 achter. Maar ook in deze set hielden we het hoofd koel en vertrouwden we op ons eigen spel. Loes kwam er even later in om Jet te vervangen en leek alle gretigheid van een jaar lang revalideren in haar spel te gooien. Zij behaalde deze set een 100% score. Een hoge bal aan de antenne werd hard rechtdoor geslagen op de handen van de zich verschuilende libero. 

Enkele punten daarna werd de passer – loper van Dash goed vrijgespeeld door hun  spelverdeelster, maar ze hadden geen rekening gehouden met het sterke eenmansblok van Loes. De aanvalster ramde hem keihard in haar gestrekte armen, waarna een luid ‘hop, hop, hop’ door de zaal galmde. Aan het net wisselde Kim haar tactische bal in de hoek af met harde knallen tegen de grond. Op 12-12 kwamen we gelijk. Passend begon Dash weer te klungelen, terwijl wij onze pass en aanval weer hadden hervonden. Sandra zat achterin goed onder de aanvalsballen van Dash waarna Marieke aan het net sloeg een mooie steekbal er in kon slaan.

Vervolgens begon Ellen aan een serveserie waarmee we uitliepen naar 17-12. Het verzet bij Dash leek gebroken.  Zij kwamen niet meer dichterbij en er werd stiekem al een beetje naar het telbord gekeken want we wilden zo snel mogelijk die 25 op het bord zien staan.. 19-13 werd 22-14 en Dash was niet meer bij machte om nog echt iets terug te doen. Eindelijk was dan het matchpoint in zicht. Marlon was aan serve en vond blijkbaar dat er wel voldoende lange rally’s waren geweest. Haar scherpe serve kon niet goed worden verwerkt door Dash en eindigde onderin het net! 4-0 gewonnen!

Niet verwacht, maar we zijn tweede geëindigd in een jaar met weinig speelster. Het werd dan ook door ons gevierd als een kampioenschap! Vervolgens richting Denekamp, waar we van het feestje in de bus meteen aan konden sluiten bij de rest van de vereniging voor het eindejaarsfeest.

Supergaaf dat we hierdoor toch nog op de 2^e plek zijn geëindigd en ons dus mogen gaan opmaken voor p/d wedstrijden! Deze zullen waarschijnlijk worden gespeeld op 28 april en op 5 mei. Dus hopelijk zien we jullie dan allemaal “