DeVoKo verdwaald in TV programma’s

“In Denekamp en omstreken wordt naarstig gezocht naar het goede volleybalspel van de DeVoKo  speelsters. Werden de eerste twee wedstrijden in januari op overtuigende manier gewonnen (Ormi 3-1, Renswouw 4-0), de wedstrijden daarna was er niets meer te zien van het stabiele en gecontroleerde DeVoKo spel.

Helaas was zaterdag weer zo’n wedstrijd waarin het niet lukte. Om 18:00 uur zouden we moeten aantreden tegen Pegasus in Nijmegen. Zouden moeten, inderdaad. Doordat andere wedstrijden uitliepen hadden we nog even ‘koffietijd’. Om ca. 18:10 uur konden we dan eindelijk gaan warmlopen en ons klaarmaken voor de wedstrijd.

De eerste set begon redelijk goed. We scoorden onze punten en hielden lange tijd een voorsprong van twee á drie punten. Helaas werden we in deze set wel vaak benadeeld door het scheidsrechtersduo. Klaarblijkelijk beschikten zij niet over ‘het zesde zintuig’, want minimaal vijf  keer werd er foutief afgefloten voor netfout of voor een in / uit bal. Erg vervelend, maar we probeerden ons er niet gek door te laten maken. Helaas pakte Pegasus vanaf de twintig  het voortouw en maakten zij het op het juiste moment af. We konden niet meer bijkomen en verloren deze set met 25-22. Er was wat verslagenheid te bespeuren, want we voelden dat we deze set wel beter waren en voelden ons ietwat ‘opgelicht’ door de vele discutabele beslissingen. Maar goed, ‘goede tijden, slechte tijden’, de volgende set is voor ons!

De tweede set begonnen we meteen ‘op volle toeren’, wat zorgde voor een grote voorsprong. Op de midpositie scoorde Daphne Giesselink rake ballen, terwijl Marieke Duivelshof het de tegenstander moeilijk maakte met haar blokkering. De voorsprong werd uitgebouwd naar 20-11, waarna Pegasus nog een kleine inhaalslag maakte. Toch kwamen ze niet meer gevaarlijk dichterbij en werd deze set afgesloten met 19-25.

De derde set verliep voor een groot deel probleemloos. Er werd toegewerkt naar een ruime voorsprong van 8-14. Helaas kwam toen het keerpunt. Vanaf dat moment konden we echter geen punten meer maken, het was ‘opsporing gezocht’ naar afmakers. Als Pegasus het punt niet scoorde, dan werd er aan onze kant wel een fout gemaakt. Zo kwam het dat na een gelijkstand van 14-14, Pegasus ook opeens ging uitlopen naar 16-14. Een uitbarsting vanaf de kant bracht wat onrust, maar zorgde ook voor scherpte. Er werd wat meer gevochten en we konden weer punt voor punt bijkomen. Amke Blokhuis serveerde een mooie ace en aan het net kon Jet Arens de ballen rechtdoor weer scoren. Het werd erg spannend, maar gelukkig konden we deze set binnenslepen met 23-25. Een voorsprong van 2-1, dus de winst lag voor het oprapen.

In de vierde set liet Sandra Gerritsen een knap staaltje passwerk zien. Toch was er geen 100% vertrouwen in eigen kunnen en dat leek Pegasus aan te voelen. Het bleef gelijk op gaan tot aan het einde. Marlon Stevelink maakte het Pegasus serverend lastig en zorgde voor de 23-22. Toch kwam Pegasus langszij en zelfs op setpoint. Deze werd vakkundig weggewerkt, maar helaas was dit ‘uitstel van executie’. Na zelf een matchpoint niet verzilverd te hebben, kon Pegasus alsnog door twee  passfouten de vierde set binnenhalen. Setstand 26-24, tussenstand 2-2 en, niet te vergeten, het was ondertussen ca 20:15 uur geworden. En het werd dus nog later.

De dames aan de kant, waar nog steeds sprake is van langdurig blessureleed, maakten er maar het beste van onder het motto ‘nu we er toch zijn’.  De vijfde set; een nieuwe opstelling zou misschien voor verandering kunnen zorgen. Marieke Duivelshof vervulde de diagonaalpositie op een goede manier en Amke Blokhuis kon haar steentje bijdragen op de midpositie. Op de score van 8-7 werd er gelukkig gewisseld, waardoor we de onsympathieke kreten van het Nijmeegse publiek niet meer aan hoefden te horen. Een klein voorbeeld van ‘de wereld draait door’.  Na de wissel bleef het gelijk op gaan. Er werd stuivertje gewisseld, maar we bleken weer aan het kortste eind te trekken.. Verloren met 15-13, ‘je zal het maar hebben’

Duidelijk is dat het een stuk minder gaat dan in de maanden november, december en januari. Hoe dat kan? ‘That’s the question’ Wat eerder ‘de succesfactor’ bleek te zijn, wordt al enkele weken ‘vermist’. Misschien het feit dat we het al een tijd met acht á negen speelsters moeten bolwerken? Of is de gretigheid de laatste tijd verloren gegaan doordat er toch niet gewisseld kan worden? Is er een beetje sprake van volleybal-blues, dat we even moe zijn van het vele trainen met een klein clubje? Waarschijnlijk is het een combinatie van vele factoren. Het credo; we gaan er de komende twee weken hard, enthousiast en positief aan werken.. En dan zal de  ‘volgende keer beter’ vast wel uitkomen!

We staan momenteel nog gedeeld vierde, maar zullen misschien niet teveel meer met de stand bezig moeten zijn. Gewoon lekker met plezier gaan ballen, dan komen de overwinningen ook wel weer. De komende wedstrijd is  pas op 3 maart zijn, tegen Twente ’05. Een leuke derby, die we in Denekamp zullen gaan uitvechten. Uit werd het, in een goede wedstrijd, toch 3-1 voor Twente. Thuis hopen we er een positief einde aan te kunnen breien. Hopelijk zien we jullie dan uit volle borst aan te komen moedigen. Maar eerst; een geweldig carnaval gewenst iedereen!

(Wedstrijdverslag Ellen Stevelink, Rabobank / DeVoKo, de nummer 6 op de foto )