Dikke domper voor Sovoco D1. 0-4 verlies vs. VVU D2
VoV, 27-01-2025. 4:35 uur. Nu er de afgelopen week geen wedstrijd voor ons op de planning stond, was er eindelijk tijd om SinterKerst&Nieuw te vieren. Na een ingekorte training was het dobbelen geblazen om de vele cadeautjes te verdelen. Ook alle snacks moesten uitgeprobeerd worden natuurlijk. Een hevige strijd ontstond tussen Floor en Emma om de Dino. Uiteindelijk was Emma de gelukkige.
In ruil daarvoor moest ze voortaan wel haar andere cadeau elke wedstrijd meenemen en in de kleedkamer showen. Een karaokemicrofoon. Volgens Antonietta had Sandra de paraplu naast zich neergezet waar al het cadeaupapier in mocht. Dat en de vele ‘open-deur-vragen’ die werden gesteld, leidden tot veel hilariteit.
Maike doet ons nog elk volleybalmoment aan de leuke avond denken, want sindsdien trekt ze alle aandacht met haar gewonnen glitter-frutsel die in haar paardenstaart schittert.
Tweede hoogtepunt van de afgelopen weken was het feit dat Eva zowaar aan het aanvallen was! Nog niet op volle kracht, maar haar technische en lang gemiste smashes zorgden al voor lekkere ontregeling in de verdediging. Hopelijk is een goede stap naar volledig herstel!
Ons plan was om tegen VVU een aantal sets, zo niet de hele wedstrijd, te gaan winnen. Nog niet zo lang geleden waren ze bij ons op bezoek in De Bunt en toen hadden we er een spannende strijd van gemaakt en nipt 2-3 verloren. We speelden de laatste tijd weer wat beter en hebben weer mogen ervaren hoe het is om te winnen. Omdat VVU bovendien echt te verslaan leek, hadden we dus hoge verwachtingen.
De wedstrijd zou al om 13.15 uur starten, zo vroeg gebeurt niet vaak. We maakten een tussenstop voor een brunch bij Daphne die op 10 minuten van de Galgenwaard woont. Dichterbij dan Hanneke, hoewel zij net als VVU in Utrecht huist.
Relaxed verorberden we croissantjes, broodjes, eitjes, kwark en fruit. De koffiemachine die Daphne gewonnen had bij de loterij werd ingewijd en goedgekeurd. We tasten onze hardloop- en aanverwante sport- ambities af. De marathons zijn te duur, het water te vies voor triatlons en uiteindelijk concludeerden de meesten dat ze toch beter zijn in aanmoedigen. Dan moet de uitvoering toch maar weer van Maike komen…
Zonder Floor, die in Bonaire zit, en Noa, die een andere wedstrijd te spelen had, en Antonietta, die op teamweekend in de Python zat, mochten we op veld 3 van de Galgenwaard aantreden. Lekker druk en flink rumoerig. Moeilijk elkaar te bereiken dus.
De 1e set startten we met Kyra, Daphne, Sandra, Dorith, Daniela, Kim en Hanneke en was in het begin nog een beetje inkomen. Maar we kwamen goed bij en het ging lang gelijk op. Eline kwam erin voor Daphne, maar aan het eind kwamen we net te kort.
In de 2e set lieten we VVU uitlopen en kwamen we eigenlijk geen moment – een mooie bal hier of daar daargelaten – echt in ons spel of dichtbij genoeg om de druk op VVU op te voeren.
De 3e set daarentegen, met Kyra op de plek van Dorith en Eline op die van Kyra, was echt weer een strijd en kwamen we op een gegeven moment voor te staan. Al leek het qua uitstraling alsof dat niet zo was. Door eigen fouten lieten we op beslissende momenten de set uit onze handen glippen en zo stonden we alweer 0-3 achter.
In de laatste set nam Emma de plek van Sandra in en Maike even later die van Daphne. Het geloof leek helemaal weg en moedeloosheid had de bovenhand. We wisselden onnodige foutjes op verschillende vlakken af en binnen no time was het 0-4 voor VVU. (Setstanden: 21, 15, 20, 12)
We hadden ons wapen, de service, niet of nauwelijks in stelling gebracht en aanvallend legden we geen druk bij de tegenstander. We wisten heel moeilijk te scoren. Tel daarbij op dat we op belangrijke momenten ook passend en verdedigend niet brachten was er nodig was en dat we na time-outs van de tegenstander te vaak direct een fout serveerden en zo sta je met lege handen in een hoekje van de hal na te bespreken. Erg ontevreden met onszelf.
En dat terwijl teamgenootje Eva toch op de tribune zat terwijl ze er eigenlijk niet zou zijn geweest en ook andere familie en oud-teamgenootjes waren naar de Galgenwaard getogen. Helaas konden we hen ook niks leukers voorschotelen. Dan maar in de rioollucht douchen en snel naar huis.
Weer een week hard werken aan onszelf en vooral ook plezier maken. En dan zaterdag thuis het in onze Bunt tegen Krijn Duimpje en Jos opnemen die met Leython op bezoek komen. We kunnen dan alle support gebruiken!
gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco D1. Foto jan van den Noort.