Donitas 2 (m) te laat bij de les

‘We hebben verloren, maar ik heb wel lekker gespeeld!’ aldus Romke Praamstra na een fantastische wedstrijd. Donitas speelde de sterren van de hemel, maar trok gewoonweg aan het kortste eind. Terugkijkend op een wedstrijd lijkend op dat moment dat je nog net niet helemaal wakker bent uit je natte droom, kijkt de passer-loper glunderend de kantine rond. ‘Ik was echt goed!’

Terug naar de werkelijkheid. Zaterdag 8 maart vertrok Donitas Heren 2 richting IJsselmuiden. Sixpackjes in de kofferbak, 3-1 winst in de thuiswedstrijd en voor vertrek al meer dan 10 strepen op zak, is de sfeer als goedgeluimd en gemutst te bestempelen. De tegenstander was Set-Up Heren 1, los van dat ze helemaal in IJsselmuiden zijn gaan wonen, prima jongens.

Maar vanaf de eerste set bleek al snel dat de autorit Donitas Heren 2 niet in de koude kleren was gaan zitten. Wellicht was het de ongeplande stop om te roken, de bijna-verkeerde route die genomen werd of het bier in de kofferbak dat al lonkte, maar de sfeer zat er niet in. De eerste set werd er bij vlagen aardig gespeeld, maar zelfs bij leuke punten wisten de heren elkaar niet te vinden. Op verschillende plaatsen in het veld ontstonden kleinschalige yel initiatieven, die maar niet van de grond wisten te komen. Aanvallers bleken aan hetzelfde syndroom te leiden, en zo werd al snel 25 – 21 op het scorebord waargenomen. Einde eerste set.

Maar de boys uit Groningen hadden geen enkel probleem de in de eerste set ingezette lijn voort te zetten. Hoewel middenman Teun Schakel in de tweede set nog een bal hard naar beneden wist te pompen, kon hij de kar niet trekken. De locomotief tufte vrolijk verder, terwijl er zes verloren wagonnetjes verspreid over het veld stonden. De bankzitters stonden als koeien in een weiland naar de verdwaasde wagens te kijken; fouten herkauwen en loeien naar de scheids. Het spoor bijster, arriveerde de stand op 25 – 16.

De derde set bespaar ik jullie graag, hoewel het ene incidentje met de scheids nog wel noemenswaardig is. Spelverdeler Harrie Lutz had wat commentaar op een medespeler, bestempelde dit als ‘fucking dom’, waarin de scheids duidelijk godslastering hoorde en Rutger van de Goot kokend van woede maande te stoppen met vloeken. Rutger, verward door zoveel iniquiteit en onterechte furie, kwam de wedstrijd niet meer te boven en werd er bijna subiet uitgehaald voor Romke Praamstra. De derde set werd verloren met 25 – 17.

Toen in de vierde set coach Diekerhof geïnspireerd riep dat deze set voor hem was, gingen de kopjes ineens hoopvol omhoog staan. Een doel! Volleybal is leuk! En voordat iedereen goed en wel wist wat er gebeurde serveerde middenman Martijn Loonstra in een serie van tien punten de stand naar 3 – 13 voor Donitas. Dat tijdens al deze tien punten de geel-blauwe heren in een opstellingsfout stonden werd door zowel de tweede scheids, als de tellers niet opgemerkt. In de daarna ontstane situatie heeft Donitas nog minstens 3 rotaties in verschillende opstellingen gestaan, voordat de juiste werd teruggevonden. En in chaos en verwarring gedijen wij, want met een overtuigende setstand van 13 – 25 won Donitas de vierde en laatste set.

Zo werd het laatste bodempje eer gered en konden we met een sprankje tevredenheid in de kantine een goudgele koude naar binnen gieten. De Mac in Lemmer was gastvrij als vanouds en zo werd een lange dag afgesloten met slappe burgers. IM HERZ!

( Wedstrijdverslag door Martijn Loonstra, Donitas heren 2)