Donitas D2 duwt Olhaco richting p/d

VoV, 10-04-2019. 5:30 uur. Vanwege de wedstrijdloze dag op 30 maart, hebben wij twee weken gehad om ons op perfecte wijze voor te bereiden op de wedstrijd tegen Olhaco dames 1. U denkt natuurlijk aan: goede nachtrust, gezond eten en drinken. Wij echter als studentenvereniging pakken dit ietsje anders aan en houden de volgende leefstijl aan; veel avondjes stappen met daarbij zoveel mogelijk pils (op Kim na natuurlijk, die steevast doorgaat met het drinken van Hugo). Wij kwamen dan ook topfit aan in de sporthal in Hoogeveen, klaar om de witten eens te laten zien hoe goed wij zijn geworden in slechts één jaar tijd.

Zoals gewoonlijk deden wij alsof volleybal helemaal niets voor ons was en begonnen lekker te voetballen. Zelfs Jaap was dermate overtuigd van ons talent dat hij besloot een nieuwe manier van opstellen in te voeren al naar gelang van de voetbalopstellingen; spits, linksvoor, rechtsvoor en verdediging. Toen we uiteindelijk tot de conclusie gekomen waren dat we niet met elf op het opstellingsbriefje pasten, besloten we toch maar te starten met de zeven toppers: Eline, Renee, Kim, Iris, Rianne, Anke en onze beste passer-verdediger Smurf.

Natuurlijk gaven wij het eerste punt van de wedstrijd even aan de tegenstanders. Het is immers nodig dat de tegenstander hoop opbouwt voordat je dit de grond inbeukt. En dit gebeurde dan ook. Iris ‘’de springveer’’ Veenstra liet meermalig zien dat een deuk op de driemeterlijn hartstikke normaal voor haar is. Daar stonden ze wel even van te kijken en zo stond het binnen no time 9-5 voor ons. Wat ons zo langzamerhand wel op begon te vallen, was dat er ook prachtige hoempapa muziek aanwezig was tussen de punten door, maar dat deze alleen gedraaid werd wanneer Olhaco zelf een punt wist te maken. Dit vonden wij een beetje kinderachtig. Maar wij lieten ons niet uit het veld slaan (letterlijk) en de set kabbelde voort. Toen het om the big points ging, wisten wij aan het langste eind te trekken en sloten wij deze set af met 25-20 winst. Moker!

De tweede set begon iets minder sprankelend. Kennelijk zijn die pilsjes toch niet zo goed voor de conditie, want iedere keer als wij een lange vrouwenrally hadden, trokken de witten aan het langste eind. Jaap greep in. Een dubbele wissel moest het tij keren. Jill en Wyt kwamen binnen de lijnen en begonnen te shinen! Zo stonden wij binnen no time weer voor en zongen wij in koor (al moeten wij voortaan maar wel even een paar stemopwarmingsoefeningen doen). Op een stand van 18-14 hadden wij de witten definitief veranderd in gebroken wit (voor de kunstliefhebbers) en wisten ze geen serve meer over het net te krijgen. Ook waren wij natuurlijk lekker aan het rammen en wonnen wij de set met 25-16

De derde set begon direct goed! Voor het eerst wisten wij het voor elkaar te krijgen om het eerste punt te winnen. Dit was ook direct het hoogtepunt van onze set. Op natuurlijk de bal na die onze midden, mevrouw Loosman, even binnen de 1,5 meter terug wist te beuken. Verder is deze set weinig noemenswaardig. We kregen het niet voor elkaar om met elkaar de bal zorgvuldig aan de overkant op de grond te deponeren. Tevens wist de scheidsrechter de vijf touché ballen die wij geslagen hebben niet te zien of om te luisteren naar zijn eigen tweede scheids. Dit vonden wij jammer. Echter lag het verliezen van deze set in onze eigen handen en moesten we gaan knallen in de vierde set.

Wij hadden in vergelijking met Olhaco dames 1 al de overhand wat betreft lengte. Maar als wij dan ook nog eens de drang krijgen om kruisjes op de grond te gaan tekenen, dan krijg je ongeveer 10 monsterbloks in 1 set. Zo was vooral Renee ‘’de muur’’ Loosman drie op een rij aan het spelen en wist maar liefst drie kruisjes achter elkaar te tekenen. Maar ook alle andere spelers waren aan het stralen. Wytske speelde de blokkering dermate goed weg dat Lieke een 0-mansblokje had. Oftewel; die bal werd met Lieke haar 191 cm lang keihard ingehamerd. De pass was onder controle en we vlogen door de set heen. Na een serve serie van zeven punten hadden we de set zo goed als in de pocket. We wisten op matchpoint nog een paar punten weg te geven, maar gelukkig wist Wytske de bal met twee handen bovenhands over het net te naaien en wonnen we de wedstrijd met 3-1. HUTS!

Dit was onze laatste uitwedstrijd. Dit vinden wij natuurlijk hartstikke jammer, maar wij kijken ontzettend uit naar onze laatste thuisspeeldag waar wij van plan zijn lekker te stunten tegen de huidige nummer 2 Dash D1. We spelen om 17:00 uur in de Struikhal, dus komt allen!

gh @ VoV, verslag van Donitas Dames 2. foto Jan van den Noort.