Donitas D3 hoefde niet te winnen en won met 4-0

VoV, 10-11-2021. 12:20 uur. Afgelopen zaterdag was het een drukte van jewelste op de Groninger wegen. De afsluiting van het Julianaplein en missende omleidingsborden leidden tot enorme chaos. Wat een ellende: wist ons publiek de sporthal nog wel te vinden voor onze kraker tegen de nummer twee, Olhaco D1? Gelukkig stond de route naar de ACLO nog goed aangegeven, en veroorzaakten onze fans hier een dusdanig grote file dat we verkeersregelaars in moesten zetten om alles in goede banen te leiden. Achteraf gezien bleek het overigens voornamelijk om bezoekers van de open dag van de Hanze te gaan, en niet om geïnteresseerden in onze wedstrijd, maar dat mocht de pret niet drukken.

Tijdens het voorbereidende praatje van coach HJ kwam slechts één duidelijk doel naar voren: we hoefden deze wedstrijd niet te winnen. Nu was dit iets wat velen van ons nog niet vaak hebben gehoord, en het hele team was dan ook in rep en roer. We hoefden niet te winnen? Wat moesten we dán in hemelsnaam doen? Enigszins beduusd en in paniek mochten we nog even poseren voor de teamfoto, en daarna was het tijd om aan de wedstrijd te beginnen.

Al snel werd duidelijk waarom HJ ons de eerdergenoemde doelstelling gaf: omdat we dachten dat we niet hoefden te winnen, zetten we ook geen druk op onszelf, en speelden we een bijna foutloze eerste set. Maar hé, een wedstrijd zonder doel is als aardappelen zonder jus, en daarom kregen we uiteindelijk maar als doelstelling om nummer 8 van Olhaco te laten huilen voordat wij 15 punten hadden. Dit lukte nét niet, maar bij 17-9 werd ze gewisseld en dat was ook voldoende. Ondertussen speelden wij lekker verder en pakten de eerste set met 25-14. Lekker!

Ook de tweede set verliep volgens plan. Onze servicedruk lag hoog, de pass werd goed gebracht, en vooral op onze middenaanval had Olhaco geen antwoord. Ditmaal werd nummer 8 bij 12-10 al gewisseld, en zonder verder al te veel gedoe ging de tweede set met 25-21 naar ons.

Maar ja, een beetje volleybalkenner weet wat er dan komt: het welbekende derdesetsyndroom. Misschien lag het aan de ketsers, misschien lag het aan Merel’s afgefloten pancake, of misschien lag het aan het feit dat de spelers aan de kant schor werden, maar we gingen een toontje lager zingen en lieten Olhaco in het spel komen. We moesten knokken tot het einde, maar wisten de derde set knap te pakken met 26-24, én een pitcher van Lotte!

Nu de wedstrijd in ieder geval was gewonnen, was het tijd voor een nieuwe doelstelling: VIJF PUNTEN. Dat was ons het hele seizoen namelijk nog niet gelukt. Het is simpel: 4 punten zijn weliswaar meer dan 2 punten, maar 5 punten zijn meer dan 4 punten en daarmee automatisch ook meer dan 2 punten. We waren dus nog maar 25 punten verwijderd van 5 punten, en gingen hier punt voor punt voor strijden. Hoewel Olhaco duidelijk beter speelde dan aan het begin van de wedstrijd, had ons spel de overhand en pakten we met 25-23 onze eerste 4-0 overwinning van het seizoen.

Da’s lekker! Wat trouwens ook lekker is, is taart, maar die kwam pas op het feestje. Het feestje wonnen we namelijk ook met 4-0; iets met een stormbaan, veel bier, gestolen feestwaar en een breed scala aan katachtigen. De enige die deze avond verloor was Lotte, want die raakte haar telefoon kwijt.

Deze week gaan wij ons voorbereiden op een mooi potje volleybal tegen Sudosa-Desto D3, op de vrijdagavond, hoe verzin je het. Sudosa staat laatste, maar de ervaring leert dat dit een allesbehalve makkelijke pot wordt. We zien u daarom hopelijk om 20:00 uur op de tribune van sporthal Olympus om ons aan te moedigen!

gh @ VoV, verslag van Donitas Dames 3. Foto Jan van den Noort.