Donitas2 (v) : “De lachende derde”

De laatste wedstrijd van het seizoen, dat betekende de laatste wedstrijd ‘Nozdrovja’ yellen, de laatste keer ‘ai ai Olga’, ‘lekker Pils’, ‘big-big-L’, ‘die lange die hoge..’ en nog vele andere liedjes uit ons arsenaal ten gehore brengen. Maar ook dé wedstrijd om nog kans te maken op p / d en dé wedstrijd om (theoretisch gezien)nog kampioen te worden. Alle opties lagen nog open en zeker in deze competitie was alles een verrassing.

Donitas dames 2 hadden de eer om hun laatste wedstrijd te spelen in het altijd gezellig Veendam. Met koosj (lees: coach) Annelien Alons aan de lijn en Ilsa Wanningen, Annelie Suurmeijer, Nienke Oostenbrink, Renee Hendriks, Meike Klaibei, Elze Alons en Annemarie Tol in het veld werd de eerste set zakelijk gewonnen. De taak om vooral te genieten, zowel in het veld als aan de kant, en het de Veendammers zo moeilijk mogelijk te maken was een eitje voor de Woeste Boekes. Met een stand van 19-25 konden we van kant wisselen en als we dit vasthielden gingen we zeker met 4-0 winst terug naar Groningen. Koekje.

‘Never change a winning team’ was ook waar Annelien Alons in geloofde en zo ging de basis de tweede set in zonder wisselen. Het stabiele spel van de Woeste Boekes was al snel zoek, punt na punt werden er domme fouten gemaakt en kwamen we niet toe aan punten maken. Koosj vergat niet wat voor krachten ze aan de kant had, Sigrid Mulder werd er voor Meike Klaibei ingezet. Niet veel later werd er bij een stand van 8- 17 tegen gewisseld op de diagonaal, Mirel Goselink kwam erin voor Renee Hendriks. Dit bleken twee uitstekende keuzes. De Woeste Boekes wisten (weer eens) op karakter de set binnen te slepen. Na luid gejuich en geschreeuw vanaf de kant en doorzettingsvermogen in het veld was de set met 24-26 van ons. Ha, we stonden 2-0 voor, veel kon in Veendam niet meer misgaan.

Helaas was dit alles behalve de waarheid. De derde set was er één om van te balen. Onze pass stond te doen waar ze voor waren, namelijk juiste passes afleveren. De aanvallers hadden met hun taak om te scoren een pittige taak. De verdediging van Flash stond waar ze moesten staan en we wisten niet meer waar we de balletjes neer konden leggen. Met een rugzak vol tips en trucs kwam Meike Klaibei in het veld voor Annelie Suurmeijer om te scoren aan het net. Dit was net niet genoeg om de set binnen te slepen, met een pijnlijke 27-25 ging de set naar de Groninger veenkolonie Veendam.

Over de vierde set gaan wij weinig woorden vuil maken. Het enige wat we daarover te zeggen hebben is: Femke is de oké olé olé, Femke is de oké olé olé, Femke is de oké olé olé, Femke is de oké olé olé, Femke is de oké olé olé, Femke is de oké olé olé, Femke is de oké olé olé, Femke is de oké olé olé, Femke is de oké olé olé, Femke is de oké olé olé, Femke is de oké olé olé, Femke is de oké olé olé, Femke is de oké olé olé en zo maakte zij haar verdiende punten als echte Woeste Boeke in Veendam. En hebben wij mogen genieten van de zangkunsten van Prokkel langs de lijn van het veld, ook wel eens fijn om mee te maken.

De vijfde set. Met het zure gevoel van de vierde set beginnen aan een vijfde set; resetten en opnieuw beginnen is daarbij het enige wat je kan doen. Met Ilsa Wanningen, Annelie Suurmeijer, Elze Alons, Renee Hendriks, Sigrid Mulder, Famke Yntema en Annemarie Tol in het veld was het enige wat we moesten doen winnen. Helaas bleken de Woeste Boekes niet de besten in resetten en vooral niet in het afmaken van de set op het juiste moment. Een x aantal matchpoints later was het gedaan; we verloren onze laatste wedstrijd. Een jammer einde van een legendarisch seizoen. Maar niets te treuren, we hebben het mooiste seizoen ooit met het leukste team ooit gehad, daar hadden we geen laatste winst voor nodig om van te genieten.

Na deze zware competitie afgesloten te hebben en we helaas geen p / d wedstrijden in het vizier hebben zullen de Woeste Boekes een 4-daagse trip nodig hebben om lichamelijk en geestelijk van deze competitie te herstellen. Zij zullen in mei hun ontspanning zoeken op het warme, zonnige, gezellige, prachtige, fantastische, geweldige en zeer fijne eiland Sardinië.

PS. Als u nog niet genoeg heeft gekregen van het mooie spel en de prachtige zangkunsten van de Woeste Boekes, kom ons dan volgend seizoen weer aanmoedigen!

(Wedstrijdverslag door Annemijn Lubbersen, Donitas dames 2)