Drank maakt meer kapot dan US lief is

De reclame op tv kennen we allemaal: ‘Niet roken, niet drinken onder de achttien.’ US heren één is een team met  elf mensen boven de achttien en een er onder. Daarom hoeven wij ons NIX aan te trekken van dit advies. Er is een teamgenoot die zeventien is en inderdaad (bijna) niet drinkt. En er is een teamgenoot die rookt. We doen het dus redelijk tot goed. In de competitie gaan we van kegel naar kater en vice versa.

Nijmegen is de stad waar VoCASA woont. US is van Amsterdam. We gingen dus van Amsterdam naar Nijmegen om te kunnen volleyballen tegen VoCASA. Met twaalf man in vijf auto’s paste het net. Dit komt omdat we lang zijn. We zijn lang, lang op elkaar uitgekeken. Op de tribune keken de mensen uit op het veld. De tribune raakte al aardig vol, naast vaste supporters (de ouders van Van der Meer) en het dweilorkest  (De Dorstlessers) zat er ook flink wat thuispubliek. Het thuispubliek van VoCASA moedigde de thuisploeg (VoCASA) aan. Het dweilorkest was voor ‘diegene die wint’. De deuntjes lagen lekker in het gehoor en we kregen goede zin. Zin in alles en niet weer in NIX.

Bij het aanvangen van set één stonden bij ons de volgende mensen in het veld: Driouch, Dambrink, Diepeveen, Covalo, André en Van Leeuwen. De Leest maakte het rondje compleet. Tot 8-8 ging het redelijk gelijk op. Toen eiste de gecirrotiseerde levers van US hun tol. Het niveau van ons ging logaritmisch omlaag. We concluderen dat vaasjes buiten het veld gemakkelijker door werden gepassed dan de 1^e bal naar 2-3. Het team uit de hoofdstad liep al snel een rondje achter. Het werd via 17-9 maar liefst 25-13.

Luisterend naar het gezegde: ‘Gestolen drank is zoet.’ probeerden wij door het wijzigen van serveertactiek alsnog de wedstrijd onze kant op te laten vallen. Wij boden de 1^e en de 2^e scheidsrechter een borrel aan. Zij zagen ons echter liever een Mikasa serveren dan een Jonge Jenever.  Maarse grapte nog dat de scheidsrechter toch zeker een fluitje in de hand had, maar hij praatte met een dubbele tong. Maarse: “He, je hebt toch zeker een fluitje in de hand?!” De libero, De heer Rasing, hield zich dapper staande en stond aan de basis van het succes van VoCASA. Het werd deze set wederom NIX voor US (25-14).

Het midden van VoCASA was ongrijpbaar, ook in set drie. Toch kon US beter meekomen met VoCASA. Coach Pranger probeerde nog uit een ander vaatje te tappen met het inbrengen van Van der Meer, Verheijden en Koolstra maar vond geen geluk. Mogelijk had het inbrengen van Van Aalten VoCASA verzwakt, maar uiteindelijk trokken zij aan het langste eind. US kwam nog dicht bij maar verloor de wedstrijd met 3-0 en de laatste set met 25-23.

De scheidsrechtersbeoordelingen: Als altijd doet de heer Wijs het goed, een 7,2 omdat hij een paar foutjes maakte is op zijn plaats. De heer De Jongh doet het als 2^e scheidsrechter zeer goed, hij verdient een 8,5.

Na deze verliespartij vragen wij ons verschillende dingen af. Is de pot voor drank belangrijker dan de volleybal pot? Kon onze oude coach George, onder invloed van zijn Waalse bierroots, de alcoholconsumptie beter managen dan de huidige coach? Onze ervaring is dat volleybalteams die pimpelen slechter volleyballen, en dat is niet stoer. Wat wel stoer is en ook cool en leuk is om volleybalwedstrijden te winnen.

De vicieuze cirkel, besproken aan de Nieuwezijds Voorburgwal 282-A, is dat wij ons verdriet wegspoelen met een sluipmoordenaar (Sᴓnderlund et all 2014). Niet roken en niet drinken onder de 18. Nu is het grapje: “Doe mij dan maar 19 bier” snel gemaakt en klinkt het best stoer, toch weten wij beter. Het kan wat ons betreft worden aangepast tot: Niet roken en drinken tijdens het seizoen. De legale leeftijd hebben we bij US, desalniettemin hebben we nog niet de legale punten voor handhaving in de topdivisie. US wint alweer NIX. En zo zie je maar weer: drank maakt meer kapot dan je lief is.

(Wedstrijdverslag Bram Koolstra, US Amsterdam. Logo idem)