Druk en blessure knakken Veracles

De spanning was te snijden, maar dat gold voor beide teams, sommige mensen zeiden dat het een zes  punten wedstrijd was, maar volgens mij is dat met elke wedstrijd zo. Dat er wel wat op het spel stond was wel duidelijk. Een goed sfeer op de tribunes, iets te laat van start om dat er reeds een aantal 3-2 wedstrijden in de zaal waren gespeeld.

Flamingo’s kwam als beste uit de startblokken, maar aan het einde op 19-23 achter, wisten wij dit weer om te keren tot zelfs 24-24, helaas ging de set toch met 24-26 naar de bezoekers.  Daarna was het even Koninginnedag voor Veracles, met veel serve druk en soms weergaloos spel werden set twee ( 25-16) en drie (25-13) gewonnen, Renée van de Sluis was tot dan toe de meest scorende speelsters en was niet te houden. Ook de vierde set zette dit zich voort, maar aangekomen bij de twintig leek even het besef te komen dat we echt goed bezig waren en we dit wel eens konden winnen, hetgeen op dat moment ook verdiend zou zijn.

Het liep allemaal anders en de roze vogels bleken tanden te hebben, beten zich in de set vast en waar de koninginnen uit Groningen geen fouten meer durfden te maken was dit aan de andere kant van het net andersom. Punt voor punt kwamen de dames uit het zuiden dichterbij en aan het eind kwamen ze zelfs over ons heen. Hoe triest en hoe oneerlijk, zo voelde dit verlies (23-25) aan, maar ja de puntentelling gaat toch echt tot de vijfentwintig.

Trainer coach Mark Afman probeerde met al zijn kracht het team weer gemotiveerd tussen de lijnen te krijgen, want deze vierde set was toch wel als een mokerslag aan gekomen. Dit mochten wij niet meer uit handen geven, zo goed gespeeld, zo veel beter (ten minste dat was ons gevoel in Groningen) die vijfde set moest echt in Groningen blijven. Inmiddels was het dus een twee punten wedstrijd geworden, zo wij in de termen van de eerste regel willen blijven.

Tot de wissel ging het gelijk op, maar toen gebeurde wat wij absoluut niet konden gebruiken. Renée stortte ter aarde en bleef kreunend op de grond liggen, het werd stil in de bruisende hal van de ACLO. Ku @#$#??//@ hoorde je iedereen denken, ook dat nog. Vol in de strijd nam Malou haar plek in, maar het werd een verloren strijd. Er was wat geknakt in het team, dit konden wij niet opvangen. De tiebreak eindigde in 14-16.

Onderaan met één punt achter Flamingo’s lijkt op het oog niet zo’n geweldige uitgangspositie, maar wij hebben deze dag niet alleen verloren, wij hebben ook heel veel gewonnen. Dit zijn de wedstrijden waar wij, het publiek en iedereen om ons heen volleybal voor spelen en kijken.

Van beide kanten was er strijd, emotie, goed volleybal en plezier. Verliezen doet pijn, maar wij zijn nog niet klaar en vandaag heeft het hele team laten zien dat de B –League nog niet klaar met ons is. Misschien nog niet morgen, maar als dit het begin van de volgende stap is, gaan wij nog mooie dingen zien in Groningen. Iedereen bedankt voor zijn of haar inbreng en tot de volgende wedstrijd.

(Wedstrijdverslag Erwin Sikkema, Veracles Groningen)