Dynamo II is weer zelf zijn grootste vijand

VoV, 04-12-2016. 13:30 uur. Spelen in het Sinterklaasweekend betekent natuurlijk dat de spanning voelbaar aanwezig was. Desondanks waren alle vergeten pakjes (lees: wedstrijdtenues) weer uit Koog aan de Zaan naar Omnisport gebracht en waren alle -voor de Sint- gezette volleybalschoenen ditmaal wél weer in de sporttassen gestopt. Tegen het laag geklasseerde Gemini S wilden we graag de spanning van ons afspelen en laten zien dat het spel in de laatste thuiswedstrijd geen toevalstreffer was.

Het werd uiteindelijk een 3-1 overwinning, maar eenvoudig was het niet. Na 25-15 in de eerste set werd het 20-25 verlies in de tweede set, maar gelukkig konden we het in de sets daarna net op tijd herstellen en met nipt verschil (28-26 en 25-22) kwam dan eindelijk de ontspanning. 

Geen zicht meer op kampioenschap:  Het was nimmer onze doelstelling bij aanvang van het volleybalseizoen 2016/2017, maar na 8 wedstrijden spelen is het duidelijk: we hebben geen kans (meer) op het kampioenschap. Toch willen we in iedere wedstrijd (en dus ook tegen de onderste teams in de competitie) laten zien dat niet het winnen het doel is, maar juist de ambitie om samen goed en in dienst van het team te spelen, waarbij winnen een prestatie van ons allen en een beloning voor het spel is. 

Frustraties belemmeren ons weer:  In de afgelopen periode hebben we gezien dat we het erg lastig vinden om als team het niveau neer te zetten, terwijl we juist tegen onze directe concurrenten beter in staat zijn goed en verzorgd volleybal te spelen. Toch vraagt dit om focus (lees: afspraken nakomen) en een mentaliteit (lees: de wil om met dikke setstanden te winnen).

De plek op de ranglijst en de prognose van de Nevobo zegt dan ook helemaal niets, want juist de frustratie dat we veel beter kunnen, hielp ook nu Gemini weer in de wedstrijd. We zijn ons er bewust(er) van dat we onze frustraties geen kans meer willen geven en geen afkeurende blik meer richting elkaar tonen, maar een poker-face opzetten, elkaar moeten (onder)steunen en moeten blijven communiceren. Dat vraagt om nadenken en positief stimulerend gedrag, zowel in het veld als aan de kant. 

Trots, strijd en lef:  Voor alle Dynamo-fans is het wel duidelijk dat veel spelers van ons H2-team behoren tot de harde kern van ‘vak D’. Als supporters van de hoofdmacht scanderen ze regelmatig teksten als “Ons kan niets gebeuren, geel met rood/zwarte kleuren. Ons kan niets gebeuren, dat zijn de kleuren van … Dy-na-mo” of “Op die witte, op die witte …” en “Weer niet!”  

De trots (op de club), de bikkelharde strijd en het lef voert dan de boventoon, maar helaas lukt dat niet om zelf op het speelveld te evenaren. Beter willen zijn dan de tegenstander en ten koste van alles willen winnen vraagt om een mentaliteitsverandering. Dat blijkt lastig, maar wel de enige manier om beter te worden en de spanning (met angstig gaan spelen als gevolg) niet leidend te laten zijn. We mogen best op het speelveld weer iets arroganter zijn! 

Toch winnen we wel:  Ondanks de kritische kanttekeningen bij de 3-1 overwinning, is wel duidelijk dat we gewoon beter waren en dus terecht vier wedstrijdpunten verdienden. In de eerste set speelden we -volgens afspraken en vol overtuiging- naar 25-15. Slechts één serie van drie punten kregen we halverwege deze eerste set tegen. In de tweede set was dit wel anders. Tot aan de 10 punten kregen we drie maal een ace tegen en tegelijkertijd nam onze servicedruk af. Nimmer bleken we in staat om voor een kantelpunt te zorgen in het tweede deel kregen we de harde sprongservices  niet meer onder controle. Op setpunt tegen hervatten we het spel bij aanvang van de wedstrijd weer enigszins (20-25) en dat bleek de opmaat naar set 3. 

In deze derde set stonden we dan ook voortdurend aan de goede kant van de score en hadden al snel een voorsprong van vijf punten te pakken. Ook nu weer deden de opslagen (sprongservices en floaters) de druk toenemen op de passlijn en de buitenaanvallers. Gelukkig maakten onze middenmannen met een killing – block en een direct servicepunt een einde aan deze spannende set (28-26). 

Ook in de laatste set stonden we voortdurend onder druk te spelen. Het lukte namelijk maar niet om de goede verdedigende acties in het eerste deel van de set om te zetten in scores. Daarnaast nam de voorspelbaarheid toe en konden we ons achteraf gelukkig prijzen met onze diagonaal. Kortom we bezitten wél voldoende kwaliteiten om terecht de punten in huis te houden, maar we hebben nog zeker veel meer te bieden! 

Aankomende zaterdag strijden we vanaf 17.30 uur naast voetbalstadion Galgenwaard tegen een promovendus, namelijk VV Utrecht. Natuurlijk kunnen we ook dan weer onze borst nat maken, want geen enkele tegenstander blijkt -voor zo lang de competitie duurt- eenvoudig.   

gh @ VoV, verslag van Jorg Radstake, trainer coach Dynamo H2. Foto van Teun Zijp.