Dynamo II: Let’s play the game vs Apollo

VoV, 05-11-2017. 12:45 uur. Na de deceptie van vorige week mochten we afgelopen zaterdag aantreden tegen de hekkensluiter Ecare Apollo 8. Een op het eerste oog eenvoudige lijkende opgave, maar in de strijd om de bovenste plaats(en) was de opdracht duidelijk: Let’s play the game! De beloning was dat iedere selectiespeler (voldoende) aan het spelen kwam en met 25-20, 25-15, 25-18 en 25-19 bleven ook alle punten (5) in Apeldoorn.

Reflectie en trainen:  Natuurlijk hebben we onszelf -na vorige week- de spiegel voorgehouden, gezocht naar oorzaken voor dit collectieve falen. Nu (nog nadrukkelijker) wetende dat door het voorkomen van (directe) fouten de kans op frustratie afneemt en het creëren van kansen toeneemt. Dit vraagt echter om gedrag in plaats van het met de mond belijden van dit ‘geloof’. Ook wetende dat door een gerichtheid op het uitvoeren van eigen taken de kans op beter lukken, met plezier als gevolg, toeneemt. Deze aandacht vraagt om meer bewustzijn en bewustwording, ook al tijdens de trainingen.

Met slechts 4 trainingsuren in een kleine vervangende gymzaal meer en (opgelopen) blessureleed was de aanloop naar deze zaterdag verre van optimaal. Het belang van een kwalitatief brede selectie wordt ook nu weer duidelijk en betekende een andere startopstelling dan de week ervoor. De verwachting naar komende zaterdag is dat we achter de ellebogen van onze reguliere libero niet verder hoeven te zoeken en het met de duim van één van onze passer/lopers gaat het ook wel goed (omhoog) gaat.

De wedstrijd:  Enigszins afwachtend begonnen we aan de eerste set en op 2-6 werden we gedwongen een (later blijkt enige) time-out te nemen. Halverwege de set stond al weer een gelijke stand op het scorebord (12-12) en produceerden we in deze tweede helft van de eerste set nog slechts één servicefout. Passend hadden we de controle herwonnen (en wonnen set 1 met 25-20) en dat resulteerde ook in de tweede set in het heel vaak in één keer maken van de side-out.

Beide spelverdelers konden naar hartenlust alle middens bedienen, terwijl ook de buitenaanvallers steeds vaker op een eenmansblok gespeeld werden (met de setstand 25-15). Ook in de derde set kwamen we geen enkele keer meer op achterstand, konden we de afgesproken wissels doorvoeren en alleen op weg naar de derde setwinst (25-18) was weer een toename in servicefouten waarneembaar (overigens ook logisch als je meer druk vanachter de 9-meterlijn probeert te produceren).

De laatste set kreeg dezelfde tussenstand als de allereerste (12-12), maar nu kon de hoofdmacht uit Borne nog tot 19-19 bijblijven. Het slotakkoord was sterk en met 25-19 was de winst veilig gesteld.

We kunnen tevreden zijn over ons antwoord: het voorkomen (beperken) van directe fouten en de gerichtheid op het uitvoeren van de eigen taken overheerst en de frustratie. Merkbaar in de rust, het vertrouwen en de frustratie die weg bleef en het feit dat iedereen aan spelen toekwam.  

Zaterdag ‘playday’ en geen ‘gameday’:  Coachen op en bewust bezig zijn met (alleen) hét resultaat is niet te doen en zelfs niet wenselijk. In de Engelse taal het verschil tussen ‘game’ en ‘play’. Met elkaar het spel willen spelen dat we allemaal voor ogen hebben -met weinig (directe) fouten, geen frustratie en zichtbare teamspirit (de ander iets gunnen en voor de ander willen werken)- is onze uitdaging. De beloning ervan is dat iedereen aan het spelen komt en lol voor het spel ontstaat.

Op zaterdag 11 november (Sint Maarten) spelen we om 19.15 uur in sporthal Midland te Amersfoort tegen AVV Keistad, de huidige nummer 3. Hopelijk kunnen we onszelf trakteren op goed spel?

gh @ VoV, verlag van Jorg Radstake, trainer coach SV Dynamo II.