EK U20 dagboek van Driel/Schoon, dag 6

VoV, 03-07-2019. 4:51 uur. Het zit er al even weer op en de KBU meiden Emi en Raïsa zijn inmiddels al terug in Nederland en zijn zich al weer aan het voorbereiden op de DELA Eredivisie wedstrijden in Groninen, maar de finisching touch van het EK U20 dagboek ontbrak nog, de laatste dag, met halve finale en finale.

Zondag 30 juni 2019:  Om tien voor zes loopt de wekker af. Is dat alvast om te wennen aan het werkritme van volgende week? Misschien, maar het is vooral omdat we vandaag om 9.00 uur de halve finale spelen tegen Italië. Met het voorbereidingsprogramma, het ontbijt, het klaarmaken van de koffer met camera’s, accu’s, laptop en alle bijbehorende snoeren, en natuurlijk het douchen en aankleden, hebben we deze tijd zeker nodig.

Om klokslag half acht lopen de meiden binnen bij de velden, waar Debora inmiddels klaar zit met de door haar voorbereide analyses en video’s. Ze hebben goed geslapen, zijn gretig en hebben er zin in. Mooi om te zien.

Ik trek me altijd even terug, zodat Debora even 1 op 1 met de meiden is. Dat is belangrijk voor hun gevoel. Ik loop buiten over de venue, waar een serene rust heerst. Hoe anders zal dit over een paar uur zijn? De Italiaanse dames zijn inmiddels aan hun warming up begonnen, en even later komen ook Emi en Raisa het veld op. Omdat we de eerste wedstrijd zijn kunnen we lekker de hele warming up op het wedstrijdveld doen, het centrecourt.

Na het eerste fluitsignaal gaat het hard, onze meiden laten geweldig spel zien, en hun vaardigheden maken dat er al snel een groot verschil ontstaat met de Italiaanse dames. In de eerste set krijgen de Italianen nog 9 punten van ons, in de tweede set iets meer, want zij proberen natuurlijk alles om ook de finale te halen. Via een min of meer spannende 11-10 technische time out winnen we ook de tweede set, nu met 21-18. We staan in de finale!

Erna zien we Rusland winnen van Spanje, waarbij Spanje een karrevracht aan kansen laat liggen om de tweede set naar binnen te trekken. Feit is dat we om 15.00 uur spelen tegen dezelfde tegenstander die we al eerder troffen in de finale van het EK onder 18, het WK onder 19, tijdens de Youth Olympic Games en tijdens de World Tour in Den Haag. Eigenlijk een finale zoals een finale hoort te zijn dus.

Mariia Bocharova en Maria Voronina speelden hier hun derde Europees Kampioenschap onder de 20 jaar, waarvan ze de eerste twee keer dat ze meededen wisten te winnen. Dit team is inmiddels twee jaar actief in het profcircuit met volledige support en financiering van de Russische bond, daar waar hun Nederlandse opponenten voor de eerste keer meededen, gewoon naar school gaan, en hard moeten werken om via sponsoren geld binnen te halen. Om internationale ervaring op te doen en zich daarmee verder te ontwikkelen vonden we het echter heel belangrijk om deel te nemen.

Dan is het des te bijzonderder dat deze teams elkaar voor de derde keer in een hoofdtoernooi in de finale tegenkomen (eerder speelden ze tegen elkaar op het Europees kampioenschap onder 18 en het Wereldkampioenschap onder 19), hetgeen zeker iets zegt over de uitzonderlijke kwaliteiten van beide teams.

Het persbericht van de Europese volleybal organisatie meldt het volgende:

Twee uiterst bekwame teams met verdiensten op senioren niveau zetten een show neer voor de goed gevulde tribunes in de damesfinale. De wind nam stevig toe in het Beach Center en de speelsters moesten laten zien dat ze in staat waren om met deze extra uitdaging om te gaan. In de eerste set ging het gelijk op, maar Rusland slaagde er uiteindelijk in om nog twee punten te pakken, 21-19 was het resultaat. In de tweede set maakten een paar grote spikes en blokkeringen van Bocharova / Voronina het verschil tussen de teams.

De cijfers in de tweede set waren 21-16 in het voordeel van Rusland. “We hebben een goed toernooi gehad en zijn blij om het af te maken met een overwinning,” zeiden de Russen nadat ze het goud mee naar huis hadden genomen. De speelsters waren topfavoriet van het toernooi en wisten al hun wedstrijden te winnen: “Natuurlijk voelden we druk, het was een grote finale en dat is altijd bijzonder”.

Moet je, met alles wat je weet over de kwaliteiten van de tegenstander en van jezelf, teleurgesteld zijn of blij met een dergelijk resultaat? Natuurlijk, eerst overheerst de teleurstelling, we stonden er en hadden kansen. Erna is er natuurlijk de blijdschap van een uitzonderlijk mooie prestatie van Emi en Raisa, die veel energie geeft om door te gaan op de ingeslagen weg, en daar waar mogelijk, binnen de mogelijkheden, weer extra stappen te gaan zetten richting het internationale seniorencircuit.

De avond werd besteed met eten met het Nederlands jongensteam, die Europees kampioen werden, waarmee wij hen natuurlijk hartelijk feliciteren.

Maandag reisden we terug naar Nederland na twee enerverende weken, en op het moment dat u dit leest staan de meiden alweer op het zand om te trainen voor de eredivisie komend weekend in Groningen, en alles wat daarna komt.

Dit was het laatste verslag van twee mooie toernooien, waaraan beachvolleybalteam Emi van Driel en Raisa Schoon mochten deelnemen. Wij zijn heel blij en dankbaar met iedereen die hen en ons hebben gesteund, op welke wijze dan ook, voor dit intensieve en onvergetelijke traject. Ik heb het met veel plezier voor u geschreven.

gh @ VoV, door René van der Giessen, Kadijk Beach. Foto CEV.