Faberen en de warming up van Gemini S

VoV, 14-10-2024. 9:55 uur. Een goede warming up is essentieel. Bij training nog meer dan bij een wedstrijd. Bij US werd er wel eens het spelletje ‘faberen’ gedaan. Twee kleine matten tegen de muur. Twee teams. Met hand/voet/lichaam maakt niet uit maar je mag één keer raken. Niks is uit. En een net ertussen omdat daarna direct op volleybal over kan worden gegaan.

Een soort combinatie tussen voetbal/volleybal/handbal. Handig bij volleybalteams die de klassieke warming-up saai vinden. Een beetje oppassen voor blessures. Faberen heet het. Onrustig en bij vlagen chaotisch verliep de wedstrijd tussen Gemini S H1 en US H2. H2 speelde op het naastliggende veld. Tegen de konijnenkolonie, US H3. Met in het achterhoofd de vorige wedstrijd tegen Irene H1, stelde de coach van US zich voor: “Irene, H2”. Error.

En waar was Frank? Waar is die schalkse krullenbol met zijn 93 decibellen? Hij was er niet. Bij US was Remco er wel. Het draagt allemaal niet bij aan onze perfecte en ordelijke Hilversumse samenleving. Soms is autisme geen straf. Vele goeie volleyballers hebben autisme. Vele slechte volleyballers hebben geen autisme. Of zoals Marjolein Faber zou zeggen: “Ik ben autisme”. En met die lieve meid in ons achterhoofd blubberden wij de wedstrijd in.

Een volleybalwedstrijd tussen Gemini S en US is vaak een goede afspiegeling van het politieke klimaat. Wordt iedereen eerlijk over het veld verdeeld. Of geven spelers asociaal hun plek niet op aan iemand die op de bank zit te huilen? Een hoopvol begin, want er is altijd hoop, werd vervolgd door een teleurstellend einde van de set 21-25.

Bij Gemini S werd er in het veld gehusseld. Waar ontvangers stonden op plekken van blokkeerders, stonden vervolgens aanvallers op plekken van verdelers. Politiek is er niks bij. Of zoals Faber zei over haar pak bloemkoolrijst: “Ik ben er niks bij.” De husseling zorgde voor rust bij Gemini S. Rust zorgt voor ontspanning. Ontspanning zorgt voor een bruine onderbroek. Irene rook onraad en Remco van Dongen werd snel gewisseld. 25-22.

Het ging best goed in de eerste twee sets. De jeugd hield zich zeer kranig in de vorm van Marius. Passend met zijn mentor Bas controleerden zij de ontvangst op Gemini S’ grondgebied. Erik kon nota bene iets kwijt aan zijn geliefde Wouter en zijn vage bekende Tim. En wat gebeurde er toen? Nou. Vanuit de tribune werd er door een bemoeizuchtige ouder geroepen: ‘Hoe gaat het Marius?’ Afleiding leidt tot verminderde concentratie. En vervolgens tot teloorgang.

Of zoals Faber zou zeggen: ‘Ik lóóp, door de teloorgang.’ Hoe gaat het? Het werd beantwoord met een opgestoken duim. Op dat moment suisde er vanuit het rechterspectrum een bal. Gehavend naar de ziekenboeg, de duim van onze Marius had meer verdiend. Ook met Martijn, Klaver en Bram werd het niks. Soms is verandering stilstand. Het derde kwart werd als taartpunt naar US geschoven met 24-26.

Zonde! Aan de hand van Saheritan nam US H2 voorsprong. En met een paar lome ballen van Guillaume (Gui-loom) won US de laatste set ook nog van Gemini S H1. 23-25

En of het nu een warming up is of een beleid: Faber(en) zorgt voor een verhoogde bloeddruk en voor opwarming. Wat heet.

gh @ VoV, verslag en foto van Bram, Gemini S.