Gemakkelijke 4-0 zege voor Sovoco D1

VoV, 06-10-2019. 17:10 uur. Gisteren stond het andere muggen-team op het programma; Spaarnestad 2. Vorig jaar een gedegen tegenstanders, dus we waren gewaarschuwd. Daniela ontbrak helaas. Wij hebben geen 2e team op hetzelfde niveau (en in dezelfde poule), dus moeten het dan anders oplossen. Gelukkig hebben we enkele oud-speelsters die we op gezette tijden kunnen vragen mee te trainen of zelfs mee te spelen. Vandaag was daarom Julia van de partij, ontzettend bedankt!

Bij het inslaan probeerde ofwel Spaarnestad ons direct uit te schakelen, ofwel hadden ze lak aan de code ‘rechtdoor slaan om tegenstanders niet te verwonden’, ofwel konden ze gewoonweg niet anders. Maar er verdwenen meer ballen richting ons dan in het vrije rechtdoor veld. De vele verzoeken tot uiteindelijk boze eisen werden niet ingewilligd, waardoor we maar concludeerden dat ze kennelijk niet anders kunnen (en ook niet kunnen afvangen). Wij hebben geen extra motivatie nodig voor een wedstrijd, maar het is een fout om ons dat extraatje toch te geven…

Jill dacht, laat ik het bijgeloof dat in ons team speelt eens lekker ontregelen, en ging zo maar op een verkeerde plek in de ‘handje-klap-lijn’ staan. We begonnen met Kirsten, Sandra, Lieke, Franke, Charla, Kyra en Hanneke aan de wedstrijd. En of we nou wat van slag waren door die ontregeling van Jill, of dat het een andere reden had; maar we begonnen wat wiebelig aan de 1e set. De pass was niet stabiel, verder was het nog wat zoeken. Maar even de koppen bij elkaar steken en we lieten die fase achter ons. Spaarnestad ging bovendien zelf meer fouten maken. Bij ons ging het draaien en we pakten een comfortabele voorsprong. Jill kwam erin voor Sandra. En zo wonnen we eenvoudig met 25-17.

De 2e set startte we met dezelfde ‘starting seven’ van de 1e set. De ontregeling van Jill was toch niet iedereen even goed bevallen en nu volgde een hele rommelige ‘handje-klap-lijn’ waarbij iedereen de plek probeerde te pakken waarvan ie dacht dat het meeste geluk zou opleveren. Maar dat was allemaal helemaal niet nodig. Binnen no time stonden we flink voor. We legden veel druk bij Spaarnestad. Zij hadden moeite met de pass, kwamen er aanvallend nauwelijks door en maakten veel onnodige fouten. Wij lieten mooie aanvallen zien. Als er een rally kwam wisten wij dat steeds netjes en vakkundig af te maken. Jill kwam er weer in voor Sandra en fluitend pakten we de 2e set: 25-10!

We bleven elkaar waarschuwen dat het grootste gevaar nu was dat het té gemakkelijk ging. Achteroverleunen mocht absoluut niet! Met weer dezelfde basis en een soepel verlopende handjeklap door maar hetzelfde te doen als in de 1e set, begonnen we toch wat stroever aan de 3e set. Passend was het even lastig, aanvallend kwamen we er even niet lekker meer door. Weer even de koppen bij elkaar en klaar er mee. Met hard werken waren we zo weer bij, af en toe nog flink geholpen door de foutenlast van Spaarnestad. Het ging iets minder makkelijk dan de afgelopen 1,5 set, maar geen moment waren we de controle kwijt. We pakten weer een voorsprong, waardoor het geen probleem was als we even een paar punten tegen kregen. Daphne kwam erin voor Charla en we stoomden door naar 25-19.

Ze hadden eigenlijk wat te veel punten van ons gekregen. Misschien was dat de reden dat Jill dacht ‘dat handje-klap-gedoe ging vorige set veel te soepel, laat ik nu net doen alsof ik helemaal niet mee doe om dan vervolgens nog net op het laatste moment – en dus op weer een andere en verkeerde plek – toch nog aan te haken’. U ziet; bijgeloof speelt bij een aantal een hele grote rol, het houdt ons bezig. Anderen kan het aan hun r*#^ roesten.

De vierde set kende qua startopstelling wel hetzelfde recept als de voorgaande sets. We leken iets vermoeid te raken, dus het ging allemaal net wat minder snel, soepel of spectaculair in de aanval. Maar we pakten al snel weer een voorsprong. Er waren lange rally’s, want Spaarnestad besloot ineens weer veel te gaan verdedigen. Maar met hard werken, slimme balletjes en nog altijd de vele fouten aan de andere kant van het net, was er geen vuiltje aan de lucht.

Evi kwam erin voor Kirsten. In een bepaalde opstelling hadden we moeite met scoren. Toen dat wat te lang duurde, kwam Kirsten weer terug, al lag het zeker niet aan Evi’s invalbeurt. Op tijd hadden we het weer op orde, pakten we de laatste set met 25-18 en daarmee de eerste 4-0 overwinning!

Een aantal ging onze assistent-trainers Bart en Cees, en niet te vergeten onze eigen Franke die de bok op moest, aanmoedigen (en een hapje eten). Toen er nog wat minder overbleven volgde er uiteindelijk een kennismakingsborrel/feestje voor nieuwe leden. Aan de filmpjes te zien bleef er een diehard groepje over dat – inmiddels verplaatst naar Amersfoort – nog tot in de late uurtjes door is gegaan.

Maandag gaan we weer lekker trainen, om wederom alweer op woensdag aan te mogen treden. We hebben al diverse verlofaanvragen ingediend en picknick-pakketten voorbereid, want we moeten al rond 16.30 uur vertrekken om om 19.30 uur – met een goede voorbereiding – de wedstrijd te kunnen starten tegen Dinto2 in Warmenhuizen…

Kirsten gaat haar best doen om vanuit Enschede de meer dan 2 uur durende reis op tijd te kunnen ondernemen. We overwegen nog een declaratie in te dienen voor gemiste werkuren bij ofwel Dinto ofwel de Nevobo. Maar goed, eerst maar zorgen dat we op tijd en goed gevoed aanwezig zijn en de wedstrijd tot een goed einde brengen. U begrijpt; we zijn hiervoor weer extra gemotiveerd!

gh @ VoV. Verslag van Hanneke v/d Broek, Sovoco Dames 1.