Gemini S H1 hobbelt en bobbelt na verlies naar huis.
VoV, 29-01-2024. 7:25 uur. Bilthoven tegen Hilversum. Irene tegen Gemini S. Het vlaggenschip bij de dames van Gemini S nam het op tegen het reserve afvoerputje van Irene (D2). De hamsters van H5 lieten hun loopwiel even voor wat het was. Om lekker te kunnen bewegen tegen de hertjes van het andere H5. Tot slot kwamen de heren, van het eerste van Gemini S, hun degens kruisen met heren 1.
Er speelden maar liefst 22 Irene-teams op deze zaterdag in de Kees Boekehal. Misschien is dat niks vergeleken met massavereniging vv Utrecht. En dat doet weer denken aan die weidse… Ik dwaal af. Gemini S heren 1 kon de eer van de club hooghouden nadat dames 1 en heren 5 samen twee sets hadden gewonnen.
Er waren een aantal spelers niet bij. Dat waren mannen die bezig waren met hetzelfde, maar dan wel op andere plek en andere manier. Erik, Remko en Bas. Echte familiemannen. Martijn zou in datzelfde rijtje staan. Echter zat zijn vriendin prompt bij ons op de tribune. Dus kon hij niet anders dan schoorvoetend zijn PlayStation laten staan en instappen bij zijn broer. Opgeroepen uit de jeugd was mellow Marius. In wezen is hij zeer rustig maar tegelijkertijd erg melodisch en zweverig.
De wedstrijd begon. Drijvend op fouten van Irene en door een enkele goede service bleven we gelijk opgaan. Door de klasse van koning Klaaf wonnen we de eerste set.
Na de 18-25 had de broer van Rowan Atkinson wat te wisselen bij Irene. Of dat nu het verschil maakte… misschien wel. Onze militair Mike liet zijn hittezoekende rakketten variërend neerkomen. Evenals de sets van Koning Klaaf waren zijn schoten onvoorspelbaar. Ook voor Irene. En was de tweede set helaas eentje voor de Bilthovers (25-17).
Met wonderbaarlijke Wouter en mellow Marius startte Gemini S de derde set. Een cruciale set. Dat is die derde set eigenlijk altijd. 15-20 voor Gemini S. Mede dankzij serve series van marsepeinen Martijn en tomeloze Tom. Ook was er een mooi kill-block van muzikale Marius. Dan zie en hoor je ineens een juichende glimlach die hem past. Dan hoor je ‘Block rocking beats’ van de Chemical Brothers. Maar één zwaluw maakt nog geen zomer. We lieten het 21-21 worden. Waren het eigen fouten? Was het een opleving van Irene? Sander kunnen we het beste omschrijven als sanguinisch. Hij was driftig en vurig na het verlies (25-23).
Sanguinische Sander, het blijft een heerlijke stoot. Tibetaanse Tim bleef timide met zijn time-outs. Terwijl er familie in groten getale aan de kant zat, verloren we de laatste set met 25-16.
Toeschouwers, van heinde en verre afgereisd, waren teleurgesteld. Sommige hadden al 1,5 week 39 graden koorts en anderen sliepen al weken niet goed. Na afloop was er blijheid bij Irene. De coach ging in de kantine helemaal los op het nummer Situation ’12’ van Yazoo, onder DEZE LINK.
Shirt uit, op de tafel, de armen gespreid als een vliegtuig, delicate heupbewegingen en alleen maar oogwit. Hatzee! Dat is ook Bilthoven. Berustend keerden wij huiswaarts en vonden onze weg tussen de villa’s en vrijstaande huizen met hier en daar een hobbel of een bobbel.
gh @ VoV, Verslag van en foto via Bram, Gemini S.