Gemini S had vreemde eend in de Spaarnestad bijt.

VoV, 27-11-2023. 7:04 uur. Duizend woorden zijn niet genoeg. ‘Kwak’ zegt een eend. En daar waggelde hij. Een eend is als volleyballer niet bijster geschikt. De kwaliteiten die hij heeft, zijn weliswaar zeer uiteenlopend. Hij kan duiken. Hij kan vliegen. En, al gaat dit niet erg soepel, hij kan waggelen. Capaciteiten op meerdere vlakken. Maar een eend is als volleyballer niet bijster geschikt.

Nu is één speler in het team Gemini S een echte eend in het veld. Landen na een duik is meer een soort van noodlanding. Hoog klappert hij met zijn vleugels door de lucht. En door het veld, daar waggelde hij. Wouter de eend oftewel Wouter-eend. Lekker met die staartveren heen en weer om zijn balans te houden. En lekker met de Citroën Deux Chevaux naar de vijvers van Kerkelanden.

Erik was toevallig aangereden door de dierenambulance en dus was er een vacature. En dan staat het multitalent op: Wouter-eend. Met zijn grote gevleugelde handen speelde hij bovenhandse ballen. Met zijn gevleugelde uitspraken liet hij ons grinniken. Wouter-eend zei dat hij het slechter had verwacht. Wouter-eend: “Ik had het slechter verwacht.” Hij kwaakt wat af.

De eerste set kon hij zijn ei kwijt bij Mike. Tyrannosaurus Mike.  Gevaarlijk, maar de laatste in zijn soort. Tom pakte de bal op en vond het echt op een ei lijken. Maar wat voor ei is het? Een koekoeksei? Of is het gevuld met valse lucht? Tom weet het ook niet, maar een ei is nu eenmaal onlosmakelijk verbonden met pasen. Enfin. Wouter-eend waggelde naar de gepasste ballen en deed er iets mee. Hij deed nog zo zijn best om het ballet van het zwanenmeer te dansen.

Pirouettes en gebruik maken van de ruimte op het toneel. De vijver die sporthal Kerkelanden heet, was ons open podium. De in groten getale toegestroomde vrije vogel fans zagen het allemaal gebeuren vanaf de tribune. Wat moest de bal voorstellen? De bal? Het bal? Een gala? Of was het een Mikasa voorstelling? De gesloten deur bij de kantine had in ieder geval geen verbeeldingskracht nodig. Afgesloten vluchtwegen overal. Oei! Daar is de eerste argwaan! De eerste set waggelden we lekker door aan de hand van Wouter-eend. Prompt wonnen we deze set. Een lokkertje. Pas op! Het is misschien een valstrik!

Set twee en drie en vier kwamen er namelijk nog achteraan. En tja, hoe zal ik het zeggen, die gingen minder fantastisch. Eenden zijn niet van de lange adem. Zeker met kapers op de kust. Wouter-eend waggelde vrolijk achter de ballen van Bas aan. Maar goed, dat doet iedereen op zijn tijd. Lekker achter Bas aan waggelen en de ballen niet uit het oog verliezen. Sander kwam er nog in om zijn eendenmuzikaliteit op het speelveld te brengen. Maar hij speelde zich zoek in het nummer van M&M. En verdraaide zijn nek (zie foto). De tweede set werd verloren.

Martijn en Klaaf kwamen in het veld in de derde set. Ook Sander stond er weer in. Van de bank werd er gezongen dat alle eendjes in het water zwommen. Wouter-eend zit al zo lang in het water, maar er is nog geen rimpel te zien. Bijzonder hoor. Het publiek begon langzaam zijn aandacht te verliezen, toen we de derde set verloren. En geef ze eens ongelijk. Hoelang blijft het leuk om de eendjes te voeren en ernaar te kijken. Na een half uur heb je het wel gezien. Remko probeerde het uit alle macht leuk te houden. Hij zette er nog een publiekslieveling in. Marius, jong, sappig en vers. Een echt pulletje.

Tijdens de wedstrijd was onze pul al menig maal in actie gekomen om ballen uit de leegte te halen. Ook liet hij het licht schijnen over de wereld buiten de lijnen. Ons pulletje, daar stond ons bloedeigen pulletje. Ongemakkelijk naast het gekwaak van die taaie oude eenden om hem heen. Iedereen steeds maar waggelen, kwaken en watertrappelen. En hoe ziet dat er dan uit? Nou, niet om aan te zien. Ons pulletje zwom met ons mee richting het vizier van de Haarlemse jagers. Eigenlijk waren we ten dode opgeschreven. Het ene schot hagel was nog niet geweest of het volgende werd alweer afgevuurd. En raak ook. De eendjes van Gemini S wisten niet meer waar ze het zoeken moesten. Chaotisch en paniekerig werd er door elkaar heen gezwommen.

Nu heet een groep eenden dus een toom of een toompje. Maar dat van ons hield niet veel om het lijf. Het toompje Gemini S functioneerde niet meer als voorheen. Veren lagen her en der. De Spaarnse jachtploeg liet een slachtveld achter. Niet eens voor het vlees, maar puur voor het vermaak. Grinnikend lieten de jagers van Spaarne dood en verderf achter. Blonde Tim vroeg Wouter of we nog iets hadden om de pijn te verlichten. ‘Kwak’ zei Wouter-eend.

gh @ VoV, verslag van BB Achternaam, Gemini S. Foto idem.