Goede herstart Sovoco D1, 1-3 winst op Leython

VoV, 03-10-2022. 15:00 uur. Vandaag waren we uit op revanche. Op onszelf. Voor die slappe 1e wedstrijd (en verlies) tegen Taurus. Maar helaas moest dat wel zonder Eline (in buitenland met werk) en Joyce (blessure) gebeuren. Dan is ons team eigenlijk net te klein om dat comfortabel op te kunnen vangen. Met ook nog Sandra die flink last van haar rug had en donderdag bovendien niet kon trainen wegens migraine, was het devies: Vol gaan met die banaan, het beste ervan maken en heel blijven. Anto trok voor de zekerheid wel haar sportkleding aan, zodat ze zou kunnen invallen. En Kim had voor de zekerheid ook op diagonaal getraind.

Daphne moest haar als allereerst bestelde tosti tijdens de voorbespreking nog snel opeten, want er was weinig structuur (of snelheid) in de kantine. Tot onze verrassing mochten we op een soort centre court spelen en met nieuwe ballen. De ballen werden even getest door Anne en Hanneke en de conclusie was; ze zijn ongeveer hetzelfde als de oude blauw-wit-rode ballen. En er was gelukkig inspeel-muziek. Wel was het nog altijd lekker koud in de zaal.

We startten met Kyra, Anne, Sandra, Daphne, Daniela, Lieke en Hanneke. Veel andere opties waren er ook niet 😉 Misschien dat de 2e scheids daarom ook niet deed aan opstellingen controleren. Toen we na de mini van de week wachtten en uiteindelijk maar vroegen of onze libero het veld in mocht, pakte ze nog stel de opstellingsbriefjes, om vervolgens het wisselteken te geven zonder er een blik op te werpen. Bijzonder!

In tegenstelling tot het Nederlands team de avond ervoor tegen België, kwamen wij wel goed uit de startblokken. We waren direct scherp, agressief en fanatiek. We serveerden goed en Lieke hield echt elke bal tegen met haar blok. De pass lag redelijk. We konden zelf mede daardoor behoorlijk veel op midden spelen. We waren continu in de lead en zo wonnen we met 19-25, wat eigenlijk nog niet goed weergeeft hoe goed we in controle waren.

In set 2 trokken we het stabiele spel door. Er zaten mooie rally’s tussen en we moesten ook hard werken. Maar dat kunnen en willen we wel! Leython trok alles uit de kast; ze probeerden zelfs Anne haar pink van d’r hand en Sandra’s oorbel uit haar oor te slaan. Dat laatste lukte, met bloed tot gevolg.

Het gaf Anne wel even tijd om bij te komen van de klap tegen haar pink, maar die zat er gelukkig nog aan en ze kon door. We snapten de poging van Leython wel, want samen met Lieke was Anne verantwoordelijk voor veel kill-blocks. De oorbel vonden we enkele punten later en een paar meter verderop in het veld alsnog terug. We stoomden lekker door en wonnen met 18-25.

Misschien slaat vertrouwen dan toch iets door in nonchalance of gemakzucht, want de start van set 3 was niet goed. We lieten toe dat we een aantal ballen om de oren kregen. De pass was wisselvallig en we legden zelf onvoldoende druk. Het werd rommelig en Kyra rende zich rot, met daarbij regelmatig een extra obstakel, namelijk haar medespeelsters die precies de verkeerde richting of positie kozen.

Toen we het in het veld niet goed opgelost kregen en het aanmoedigen van de kant door Joyce bijgestaan door Kim en de time-outs ook niet hielpen, kwam Anto er voor Anne in en ging Kyra aanvallen. Helaas pakte dat deze keer niet goed uit. We probeerden terug te knokken, maar het was te laat: 25-17 maar liefst. Onnodig!

Dus in de 4e set het spel van de 1e twee sets terugvinden. En dat lukte. Er moest wel hard gewerkt worden, maar we legden weer wat meer servicedruk neer en haalden veel van de grond. Leython gooide er diverse wissels in. Maar Lieke was weer on fire; of het nu op midden, drie meter ballen of aan de zijkanten was; ze hield alles aan het net tegen. Als het eens niet direct een punt was, dan deed ze het in dezelfde rally gewoon nog 1 of 2 keer. Weer probeerde Leython Anne uit te schakelen, nu met een bal in het gezicht. Of het nu was omdat ze nog steeds lekker aan het blokken was of vooropging in het aftellen van de midden bij haar service, we weten het niet. Maar het was sowieso tevergeefs.

Wat is dat met dat tellen bij die service? Nou, je hebt dus 8 seconden om te serveren. Maar deze midden, en de scheidsrechters, hebben hun teldiploma niet gehaald, en zij gebruikte daar 10 tot 12 seconden voor. Dus naarmate de wedstrijd vorderde hadden we het idee ze daar een beetje bij te moeten helpen. Vaak ging die service overigens fout – ‘…9, 10, JA HELAAS!!’ klonk het van Anne toen ie weer in het net belandde – maar raar was het wel. Verder was het een leuke strijd. Na een comfortabele voorsprong lieten we ze toch weer even dichterbij komen. Maar met hard werken, veel plezier en slim spel pakten we deze set weer en daarmee terecht de wedstrijd: 22-25.

Dat konden we mooi vieren met de traktatie van Sandra, want die was jarig geweest. Er klonk luid lang-zal-ze-leven door de kantine, gevolgd door 4 maal ‘hee’ voor elk punt dat we hadden behaald. Terwijl wij genoten van de zelfgemaakte Arretjes-slee-cake, gaf Kyra ons een lesje. Niet in wiskunde, zoals je zou mogen verwachten, maar in Etymologie. Want waar kwam die gekke naam ‘Arretjes-slee’ die ons aan kerst doet denken eigenlijk vandaan? Toen Sandra nog even ging uitleggen wat er allemaal in zat deden we maar even alsof we haar niet hoorden…

Met een veel beter gevoel dan 2 weken geleden, gingen we huiswaarts. Op naar de 1e thuiswedstrijd a.s. zaterdag om 17.00 uur in De Bunt. Hopelijk tot dan!

gh @ VoV, verslag van en foto via Hanneke van den Broek, Sovoco.