Hard bevochten winst voor Sliedrecht II!

Eindelijk! Wat voelt het goed als we onszelf een keer belonen voor het harde werken. En in dit geval heb ik het niet per se over de hoeveelheid gemaakte trainingsuren dit seizoen, maar vooral over ons optreden in de wedstrijd van zaterdag tegen Groningen. Wat hebben wij hard gewerkt en wat heerlijk als je daarvoor beloond wordt: 3 punten! Slachtoffer Donitas zal er een wat minder goed gevoel aan over hebben gehouden. En niet alleen omdat ze de punten in de Stoep achter gelaten hebben…*

Vooraf hadden we de wedstrijd voor besproken. We wisten: vanaf nu alleen nog maar finales. Het moet nu, het MOET gewoon! Geen excuses meer. Laten zien wat we waard zijn en daarvoor knokken. En tof om te zien dat niet alleen de speelsters zich hiervoor inzetten, maar ook de trainersgroep / staf. Vijf man sterk stond er, toen we het veld op sprongen om te gaan beginnen. Arie, vertrouwd zoals altijd! Marc, wat toch een beetje uniek is voor een thuiswedstrijd. Frankie, die ‘gelukkig’ geblesseerd is en daarom zelf niet kon spelen. Steven, die jarig was: nogmaals gefeliciteerd via deze weg! En Annemijn, de topper die waarschijnlijk dit seizoen niet meer zal spelen. Ontzettend balen, voor haarzelf en voor het team. Maar goed en fijn dat ze er was!

De eerste set startten we met Famke, Nienke, Sandra (die al 4 sets in de benen had), Angelique, Annemiek, Joanne en Lisette. De strijd ging in het begin een beetje gelijk op tot de 5-5. Op dat moment sloeg Donitas een gaatje tot 5-9. Arie nam een time out en zette ons op scherp. Mét resultaat! Joanne kwam aan serve, maakte het de Groningers met haar afgevuurde kogels moeilijk en serveerde ons terug tot 9-9, waardoor de coach van Donitas zich genoodzaakt voelde tot een time out.

Donitas scoorde 9-10, maar wij kwamen weer langs zij en hebben de voorsprong niet meer weggegeven. Mede omdat we er in geloofden, we gepassioneerd speelden en hard werkten. Het gat werd steeds groter, punt voor punt werkten beide teams hard maar wij trokken vaker aan het langste eind. Op 24-19 leken wij even in te zakken, waardoor Donitas dichterbij kwam, maar op 24-22 scoorden wij toch het laatste punt! Lekker! 1-0 voor ons en nu door.

De tweede set begon met Laura ’s debuut op het midden in de topdivisie. En wat deed ze dit heerlijk! Niet alleen het spel, maar ook het plezier dat iedereen zag dat ze had gaf het team een boost en vertrouwen. Mooi om te zien! Met haar drie meter aan het net heeft ze mooie blokjes gescoord. Deze set begon net als de eerste set gelijkopgaand, maar werd qua vervolg het tegenovergestelde: Donitas kwam bij 6-7 op voorsprong en gaf dit niet meer weg. We bleven goed bij, maar kwamen er niet over heen. Met 21-25 moesten we deze set onze meerdere erkennen in Donitas. Met name ons gebrek aan servicedruk had hier een aandeel in.

De derde set was een set waarin we hebben laten zien wat hard werken is en hoe graag we eigenlijk wilden. Lange rally’s met harde aanvallen, geweldige verdedigende acties, mooie blokjes en goed uitdekken kwamen veel voorbij. Af en toe waren we kapot, moesten we even op adem komen, even die “veter strikken”. Deze set staat in mijn geheugen gegrift als een set waarin we alles hebben gegeven en waarin we dat volhielden door het plezier dat we hadden, de teamspirit die we voelden en de gunfactor die er was richting elkaar. Het maakte niet uit wie het punt scoorde, iedereen was blij.

Onder andere Nienke en Angelique stonden ieder punt een feestje te bouwen, geweldig! En ook al was het spannend, het vertrouwen van de bemanning aan de kant was er. Het was namelijk niet nodig om een tweede time out te nemen. Met elkaar in het veld wisten we uit kleine dalletjes te komen. Op 23-23 gunde de coach van Donitas ons echter wel wat rust, best fijn. Vervolgens kwamen zij tot twee keer toe op setpoint, maar wij stonden niet toe dat ze dat punt haalden. Op 26-26 kwam Laura aan serve en serveerde een ace. Hoe de bal daarna ging weet ik niet meer, maar ik weet wel dat het de laatste was van die set: 28-26 voor ons!

De vierde set begonnen we niet scherp en Arie moest op 0-3 een time out nemen. Wat we aan het doen waren? Het moet nu! Gelukkig scoorden we het volgende punt en kwam Nienke aan serve, waardoor we op 5-3 kwamen en Donitas op haar beurt een time out nodig had. De Groningers zetten door naar 8-12 en 16-20, waardoor wij toch wel wat zenuwachtig begonnen te worden. Na een time out van Arie kwam Sandra aan serve, die inmiddels bijna acht sets aan het spelen was! Of daar iets van te merken was? Niet bepaald. Ze stond te verdedigen als een malle en serveerde ons punt voor punt naar 23-20.

Het leek alsof in die serie de zenuwen vanuit ons oversloegen op Donitas, want niets lukte meer aan hun kant. Van de zeven punten die wij op rij maakten, hebben ze er zeker vier cadeau gedaan. Bedankt! Er kon wat ons betreft nog één puntje af voor hun, maar in twee zinderende rally’s (waarin Famke – die een goede wedstrijd stond te spelen – de meest geniale set ups vanuit de meest bizarre posities wist te geven) scoorden we de laatste twee punten en was de winst een feit! 25-21 en dus 3-1 voor ons!!!

Het was een unieke avond. Niet alleen voor ons omdat dit onze eerste overwinning in de Stoep was, maar ook voor onze DJ Lukas omdat hij voor het eerst nummers kon spelen die al het hele seizoen in zijn playlist stonden maar niet van toepassing waren op de situatie. En de koprollen op het einde maakten het unieke karakter af, haha. Een teamdingetje zeg maar… Dit smaakt naar meer!

*Een schrale troost voor de Groningers: we weten hoe het is om dat pokke eind te rijden met 0 punten op de terugweg. Gelukkig hebben we revanche kunnen nemen! Toch jammer dat Sliedrecht niet echt om de hoek ligt, want nu wordt het wel een erg lang ritje om de bidons op te komen halen…

(Wedstrijdverslag van Lisette Heeringa, Sliedrecht Sport dames 2)