Het NK Volleybal voor studenten

Logo GNKS

“Met verbazing heb ik de afgelopen week de media gevolgd. Waar ik ook keek er bleek niets te vinden te zijn, betreffende de Nederlandse Kampioenschappen voor Studenten. En dat terwijl Het Nederlandse topvolleybal toch voor het grootste gedeelte bestaat uit speelsters tussen de 18 en de 24 jaar. Een unieke kans om de innovators van de toekomst bezig te zien in een omgeving waar ze naast hun school de meeste tijd van hun nog jonge leven verblijven.” Schrijft trainer coach Erwin Sikkema aan Vizier op Volleybal.

Om te vervolgen met: “Tijdens de kampioenschappen,  die dit jaar georganiseerd waren door de Universiteit in Nijmegen,  kon je deelnemen aan een verscheidenheid aan sporten, waarbij ultimated frisbee misschien wel de grote onbekende was.

Het volleybal dreamteam uit Groningen bestond uit speelsters van zes verschillende verenigingen en alleen dat al was een verademing, een unicum en een ervaring voor speelsters en trainers.

De geselecteerde speelsters waren Nynke Oud, Monique Volkers, Roos van Wijnen (allen VC Sneek) Anke de Jong (Energy Volley Lycurgus) Annelien Alons (MooiHandig.nl Donitas), Malou Hekwolter of Hekhuis, Fenna Piersma, Renee van de Sluis, Denise Baas en Eva Hamhuis (allen StadsGarderobe Veracles) Anike van Oosterom (Sudosa – Desto) en Henny Veenstra ( De Meeuwen) met de trainers Mark Afman en Erwin Sikkema (beide van de ACLO, de overkoepelende sportstichting van de Rijks Universiteit Groningen en de Hanzehoge school Groningen)

Gezien de hoeveelheid speelsters van verschillende verenigingen was het moeilijk om de juiste trainingstijden en mogelijkheden te vinden, maar uiteindelijk konden wij toch een tweetal keren bij elkaar in de zaal staan. Saamhorigheid, teamgevoel en afstemming moest in korte tijd naar een acceptabel niveau gebracht worden en eigenlijk was dit reeds aanwezig vanaf de eerste minuut. De verschillende karakters die in een heel jaar wel eens botsen blijken nu als magneten te werken.

De eerste wedstrijd dag moest er gewonnen worden van Amsterdam, Tilburg, Maastricht en Enschede. Wedstrijden waar er gewerkt kon worden naar de juiste samenstelling binnen de lijnen, maar waar de kracht juist van buiten de lijnen kwam. Uiteraard gaat studentensport altijd gepaard met een feestje en een drankje en dat was nu niet anders, maar dat was het ook wat dit team nodig had om nog meer te groeien tot een hecht team.

Op de tweede wedstrijddag moest Nijmegen verslagen worden. Een team met een aantal bekende gezichten en fris spel, maar die te kort kwamen tegen het sterke collectief van Groningen. Dat de uiteindelijke finale tussen Groningen en Eindhoven zou gaan was voor niemand een verrassing met Eindhoven als grote favoriet.

Deze Brabantse grootmacht bestond uit louter eredivisie speelsters van Irmato VC Weert (o.a. Angelique Vergeer) en VC Peelpush (o.a. Esther Cramer, verbazingwekkend genoeg niet in de basis zes opgesteld (maar dit is misschien ook voortkomend uit mijn persoonlijke voorkeur)) en één verdwaalde passer loper van VVC (Lindy Nabben).

Ondanks het verlies in de eerste set waren wij niet eens echt ontevreden. Wij waren er van overtuigd met een aanscherping in de tactiek en net wat scherper te zijn op de beslissende momenten moest er meer uit te halen zijn. Onder de bezielende leiding van de nog jonge regisseur ( Monique Volkers) van de Studenten uit het Noorden werd er direct een voorsprong opgebouwd. Monique moest zich in de morgen nog melden in het ziekenhuis met een ontstoken verstandskies, maar in de finale stond ze er.

De rest van de basis bestond op dat moment uit Roos, Nynke,Fenna, Annelien, Anke en Eva op de libero positie. Tijdens de wedstrijd wisselden Denise en Roos nog van positie om elkaars  krachten te combineren en in de beslissende fase kon ook Renee van der Sluis haar meerwaarde laten zien op de positie van Fenna. Dit team is echter pas sterk genoeg tegen de power hitters van Eindhoven als ze met 12 man vechten. Het luide Hup Groningen, die in het begin van het toernooi, vooral uit de Friese monden nog werd gemompeld, werd nu een waar gezang. Zo mooi om te horen en te ervaren.

Bij 24-19 werd het nog even spannend. De diagonaal van het zuiden bracht ons in moeilijkheden met haar serve, maar bij 25-23 konden wij de stand in sets gelijk trekken. Op naar een beslissende derde set tot de vijftien.

Eindhoven wist bij 8-7 als favoriet van kant te wisselen, maar wij stonden weer aan onze eigen winnende kant. Schouders recht en kop omhoog en onder het motto wie niet sterk is moet slim zijn werd er direct druk gezet.

As `t net kin sa`t it moat, dan moat it mar sa`t it kin, dus er werd er een tactische aanpassing geplaatst en direct kon er een killing blok tegenover Angelique Vergeer geplaatst worden. Voor Fenna was dit al bijna haar ultieme moment, maar we kregen het toch voor elkaar dat ze verder ging spelen. Een tactische bal in de rechtdoor werd nog eens soepel opgelepeld door Anke de Jong en toen het Zuiden ook nog eens twee ballen de zaal uit sloegen kon de winst ons bijna niet meer ontlopen. Roos wilde de daad nog even bij het woord voegen en scoorde de beslissende ballen, respectievelijk diagonaal en rechtdoor langs de blokkering.

Dat wij ons hiermee kwalificeerden voor de Europese Studenten Kampioenschappen in 2014 was het schuim op het bier (oftewel het slagroom op de taart). Wij gaan Europa in was nog lange tijd te horen in Nijmegen en omstreken. Groningen heeft zich weer op de kaart gezet als studenten stad van het Noorden.”