Het sprookje van Sliedrecht Sport dames 2

Er was eens een meisje met een kater. Oh nee shit, zo begon het niet. Er was eens een meisje dat op zaterdag 5 maart 2016 26 lentes jong zou worden. Zij ervoer nog totaal geen ongemakken van haar toch ietwat oplopende leeftijd en had volleybal als ‘uit de hand gelopen hobby’ in haar leven, zoals mensen in haar omgeving het wel eens als grap dachten te noemen (“mensen, believe me: dit is niet grappig”). Omdat het spelletje, haar team + staf en de handhaving haar aan het hart gingen, had zij slechts één wens voor haar 26^e verjaardag: 3 punten! Nu maar hopen op die goede fee die de wens werkelijkheid zou laten worden…

Na een flitsbezoek aan de fysio (nogmaals, heeft niets te maken met de leeftijd) begon de gezelligheid allemaal rond de klok van 15:00 uur, toen de eerste teamgenoten zich in Hardinxveld meldden. De wijn en bloemen voor het meisje werden met dankbaarheid in ontvangst genomen en de (uiteraard nu nog alcoholvrije) drankjes werden ingeschonken. Zoals gebruikelijk vloeiden de koffie en groene ice tea rijkelijk en er werd gespeculeerd van wie die anonieme verjaardagskaart nou zou zijn…

De finishing touch werd gelegd aan de chocoladetaart en rond 16.15uu rwerd het buffet geopend. Waar de één smulde van de vegetarische tonijnsalade (die zelfs Famke lekker zou vinden terwijl ze toch echt geen vis lust (#juistja  #iksnaphetookniet), smulde de volgende van de niet-uitziende-maar-wel-overheerlijke ja-wat-was-het-eigenlijk-maaltijd van Nienke, de non-vegetarische pasta’s, salades en broodjes van A4. Het was lekker en het meisje rekende zich rijk met zulke lieve teamgenoten en staf om zich heen.

Rond 17:00 uur vertrok de karavaan richting Sliedrecht om aan te treden voor de wedstrijd tegen PDK Huizen. Omdat dames 2 nog niet genoeg staf had, zat er vandaag een heuse verzorgster op de bank: hun eigen guppie Iris Kerkhof. Mentaal gesteund door haar aanwezigheid en met Mika Pierik als vervangster, begonnen de meisjes aan de warming-up als 17 mensen – 1 gedachte – 1 taak – 1 uitvoering – 1 team. Het is altijd even wennen in een andere zaal dan de Stoep, maar DJ Lukas stelde hen al snel op hun gemak door de bekende deuntjes en lekkere plaatjes. Rond 18.45uur begonnen de Sliedrechtse meisjes aan de wedstrijd tegen een team waar ze de afgelopen 1,5 jaar vijf uit vijf keer niet van hadden weten te winnen. De punten waren echter hard nodig, dus waar bleef de goede fee?

Dames 2 kwam goed uit de startblokken, maar Huizen bleef bij. Al vrij snel in de eerste set gebeurde er echter iets vervelends voor PDK… Door een mooie harde aanval hoog op het blok scoorde Anke van As een punt, maar helaas wel ten koste van de pink van Sanne Berculo en tevens hun enige spelverdeelster. Huizen moest gaan improviseren en Sliedrecht kon gaan profiteren. De eerste twee sets gaven een beetje eenzelfde beeld weer. Huizen was erg aan het zoeken in wat voor systeem ze moesten gaan spelen en Sliedrecht bleef hen goed onder druk zetten met servicedruk en blokkeerwerk van onder andere Laura Kerkhof.

Als Huizen wel een bal langs het blok kreeg, werd deze vaak lekker verdedigd waardoor Sliedrecht weer een aanval kon opbouwen. Het midden kon veel aangespeeld worden en Annemiek Manschot beukte er dan ook lustig op los. Als een aanvalster niet direct scoorde, kreeg ze vaak een fijne tweede kans van Famke van Rekom om de bal vervolgens wel op de grond te beuken. Zo bleef iedereen in zijn spel en droeg haar steentje bij.

Onder leiding van de-nog-veel-ouder-dan-26-jarige Nienke den Boogert werd er flink gefeest in het veld en de service van Huizen werd goed opgevangen. Met de complimenten voor het spel van Dorijn Baan-Bogaard, die de hele week pizza’s gegeten heeft in Rome en vrijdagavond eerder terug is komen vliegen voor de wedstrijd. Bedankt topper! Zij traint voortaan gewoon niet meer mee en is er alleen op zaterdag bij.

Dames 2 liet zich niet van de wijs brengen door het tijdrekken van Huizen (#dievloerisnuechtweldrooghoor), hield de focus met hulp van de staf op zichzelf en de sfeer zat er goed in. Vanaf de kant werd veel gezongen en ook het uit de polder overgekomen publiek vermaakte zich kostelijkop de tribunes. Zo was een ieder die bij Sliedrecht hoorde, gelukkig. De eerste set werd met 25-13 binnengehaald en de tweede set met 25-20.

Zo blij als de meisjes waren met de 2-0 voorsprong, zo vers in het geheugen lag ook nog het wedstrijdverloop van vorige week. 2-0 voor staan en dan 2-3 verliezen, argh.. Dat ging ze niet nog een keer gebeuren, toch?Er werd van alles geprobeerd om het niveau vast te houden. Anke van As werd even “geheeld” (figuurlijk dan) en de juiste benadering tussen staf en speelsters werd gezocht. Helaas lukte het niet om het goede spel door te zetten in de derde set. Huizen kreeg meer controle en liet zien tactisch sterk te zijn. Aanvallend scoorden ze meer punten en blokkerend veranderden ze het één en ander, waardoor dames 2 op haar beurt even moest schakelen.

De meisjes probeerden het juiste niveau weer te halen, maar het lukte even niet… De staf wisselde wat speelsters, waarmee Aukje “proost” van Loon en de-ook-al-zo-oude Angjeny Tolentino binnen de lijnen kwamen en mochten laten zien wat ze in huis hadden. Ook kanon Joanne/Johanna/Jo-Ann/of-gewoon-Jo(#eenpotnat) den Breejen kwam laten zien wat serveren is, maar helaas liep Huizen steeds voor en verder uit. Van 4-8 naar 13-16, naar 15-21 en uiteindelijk 18-25.

Het sprookje had echter nog steeds kans om gelukkig af te lopen, want na een 2-1 achterstand kwam er nog een kans op een ‘happily ever after’ in het Baggerdorp. Als dames 2 geen herhaling wilde van vorige week, moest er nu iets veranderen. Het meisje werd door de staf gestimuleerd door te ‘dreigen’ met een wissel op haar verjaardag (#ammenooitniet) en de uitgewisselde speelsters kwamen weer terug in de basis. Aan het begin ging het puntverloop nog enigszins gelijk op, maar stiekem lag de druk wel een beetje bij Huizen die twee keer een time-out aanvroeg.

Uiteindelijk maakte twee series aan Sliedrechtse kant het verschil van zeven punten: een serveserie van topper #5 waar Huizen geen scorende aanval uit kon opbouwen en een aanvalsserie van topper #10 van zeker vijf ballen, die Huizen allemaal niet verdedigd kreeg. Het vertrouwen en geloof waren terug bij de meisjes van Sliedrecht en met een gefocuste en gespannen houding werd de vierde set binnengehaald met 25-18. 3 punten! Het is ze gelukt! Blijheid om de punten, gemengd met de spanning en dewil om nog beter te willen spelen. Ontlading alom… Waar er vorige week tranen waren van frustratie, waren er nu tranen van geluk.

Applaus van het publiek, complimenten van de staf en heel veel knuffels van elkaar. Het meisje werd toegezongen door de overige 16 mensen en voelde zich nog gelukkiger dan eerst. Het meest gewilde verjaardagscadeau was uit handen van Huizen gerukt en door Sliedrecht uitgepakt. De taart kon worden aangesneden, de champagne van Aukje werd onder de douche ontkurkt en uiteindelijk was dit het begin van een mooie avond met vele (okee, nu ook alcoholische) drankjes (#dames2forlife). Van het happily ever after was zeker sprake, want het meisje en haar lieve vriendinnetjes feestten nog lang en gelukkig…

(Wedstrijdverslag van Lisette de Wit – Heeringa, Sliedrecht Sport dames 2)