Im Herz Donitas2 simpeltjes naar 4-0

Het was zaterdag. Op zaterdag speelt Donitas volleybal. Volleybal is leuk. De tegenstander was Heerenveen. Heerenveen speelt geen volleybal. Dat is niet leuk.

Kinderlijk eenvoudig wist Donitas afgelopen zaterdag van Heerenveen te winnen. OPM Heerenveen Heren 1, dat vorig jaar nog in de hoofdklasse uitkwam, kon, door een gebrek aan bezetting, ineens door promoveren naar de tweede divisie. Dat de heren daarmee wellicht wat teveel hooi op de vork hebben genomen blijkt wel uit het aantal gewonnen sets dit jaar; 10 stuks. Met 0 gewonnen wedstrijden kunnen we gerust beweren dat het terecht is dat de heren een stapje terug richting de derde divisie gaan doen.

De heren van Donitas laten de blessures prettig afwisselen. Waar Romke Praamstra net weer enigszins een balletje kon spelen, zat ditmaal Martijn Loonstra met een blessure op de bank. Helaas mocht hij zijn laatste thuiswedstrijd na 10 jaar Donitas vanaf de bank aanschouwen. Niet getreurd, want van een echte wedstrijd was eigenlijk op geen enkel moment sprake. Het potje afbraakvolleybal dat afgelopen zaterdag in de Struikhal vertoond werd, liet menig speler het schaamrood op de kaken.

Een welbekend, edoch bijzonder fenomeen, is het aanpassen van het niveau aan de tegenstander. Afgelopen zaterdag bleek dit maar weer een waarheid als een koe te zijn. Of een kudde. Want waar gezegd kan worden dat het spel van Heerenveen niet de schoonheidsprijs verdiende, gaat dit ook zeker op voor het spel van Donitas. Lekker fout serveren, onder de bal door springen, ketsen; er kon een bingokaart mee gevuld worden. Desalniettemin moet er van de twee teams toch altijd één de slechtste zijn.

De eerste set begon niet fantastisch, maar dit zou men nog aan de opstartfase wijten. Zowel aan Donitas zijde als aan Heerenveen zijde werden hier en daar wat leuke dingen vertoond; een belofte voor een leuke pot. Maar deze belofte kon helaas niet waar gemaakt worden, want waar de stand nog lange tijd enigszins gelijk op ging, werd de foutenlast aan de zijde van Heerenveen groter en groter. Servicefout stapelde zich op servicefout, er werd geketst op de makkelijkste service en het leek wel of de aanvallers een strijd waren aangegaan om de bal door de mazen van het net heen te slaan. Het duurde daarom ook niet lang voordat de set onbevredigend door Donitas gewonnen werd met 25 – 19.

Vanaf dat moment ging het eigenlijk alleen maar bergafwaarts. Zowel met Heerenveen als met Donitas. Steeds meer eigen fouten werden gemaakt, het spel ging niet langer om wie de meeste punten wist te scoren, maar om wie de minste fouten wist te maken. De scheids had, met vooruitziende blik, van te voren al aangekondigd dat hij niet op technische fouten zou fluiten, aangezien hij de wedstrijd niet ‘dood wilde fluiten’. Een terechte beslissing, want daardoor ontstond er zo nu en dan nog een rally. Zeker toen de spelverdeler van Heerenveen met pijn aan zijn hamstring en door zijn algehele diva factor gewisseld werd. Wellicht had hij even een Snickers moeten eten. De tweede set eindigde in 25 – 18 en over de derde set, die eindigde in 25 – 17 gaan we het niet eens hebben.

De laatste set liet Donitas nog enkele leuke punten zien, waarna Romke Praamstra, die ook zijn laatste jaar bij Donitas beleefd heeft, nog een publiekswissel kreeg. Onder luid applaus werden de laatste paar punten zakelijk afgemaakt, en zo won Donitas de laatste set met 25 – 13 en de wedstrijd met 4 – 0.

Volgende week staat nog FIZZ Meppel AZ op het programma en dan is het seizoen alweer ten einde. We hopen de 5e plaats te kunnen handhaven. Dit lijkt goed mogelijk, zeker doordat Kangeroe afgelopen weekend verrassend van Meppel verloor, en doordat Veracles, minder verrassend, eerder terecht, van Set Up verloor. Hup Set Up!  IM HERZ!

(Wedstrijdverslag door Martijn Loonstra, Donitas heren 2)