Interview met Jean-Pierre Staelens

Kim Staelens

Jean-Pierre Staelens (J-P S) , trainer coach bij VT Aurubis Hamburg maakt de balans op van de eerste seizoenshelft en vertelt hoe ze zich in de returnronde willen verbeteren. Het thuisduel tegen Alemannia Aachen was gisteravond de laatste tegenstander in de heenronde. ( 0-3 verlies voor Aurubis) Onderstaande betreft een (vertaalde) weergave van het interview dat hij aan het Hamburgs Avondblad – Online  (HA) gaf, zoals dat ook gepubliceerd werd op de VT Aurubis website.

HA: “Heer Staelens, de wedstrijden tegen de top vier in de Bundesliga werden allemaal verloren,  de ‘verplichte nummertjes’ niet altijd even soeverein gewonnen en in de beker bent u in de kwartfinale uitgeschakeld”  Tevreden zult u met de heenronde wel niet zijn, of wel?     

J-P S:  Dat klopt, maar ik wil u er wel op wijzen dat wij enerzijds van de duels tegen de vier beste teams alleen thuis tegen Schweriner SC hebben gespeeld en dat onze 2-3 nederlaag erg close was. Anderzijds vind ik het van weinig respect getuigen als we over de wedstrijden tegen Potsdam, Stuttgart of Aachen over ‘verplichte nummertjes’ spreken. Deze teams hebben zich tijdens het afgelopen seizoen allemaal goed ontwikkeld en zijn veel sterker geworden. De Bundesliga is qua niveau in zijn totaliteit dermate gestegen dat onze huidige positie vijf eigenlijk wel te vergelijken is met plaats twee of drie van vorig seizoen.

(HA):  De target voor uzelf, het team, de hoofdsponsor en de club was het bereiken van een top vier plaats. Merkt u iets van onrust om u heen, nu het er naar uitziet dat u deze target niet zult halen?

J-P S:  Ik weet dat er van enige ontevredenheid sprake is. Na onze 3-0 zege vorige week tegen Potsdam was er in de VIP – ruimten wat commentaar vanwege de nipt gewonnen sets.  Ik voelde me zo ongeveer als de trainer van het Nederlandse voetbalelftal. Die ploeg moet ook niet alleen winnen, maar de wedstrijd domineren en vooral mooi spel laten zien. Maar ik heb wel begrip voor de fans, ze verwachten meer van ons dan we tot nu toe hebben bereikt. 

(HA): Hebt u het gevoel dat het team onder de druk van deze doelstellingen lijdt?

J-P S: Neen, helemaal niet. Het team staat achter deze target. We willen ons voor Europees volleybal kwalificeren. Misschien is dat dit seizoen haalbaar met de vijfde plaats, maar de vierde geeft zekerheid. En dat willen we halen. Maar laten we vooral niet vergeten dat ook andere teams zich steeds weer willen verbeteren. Daarom moet je of veel geld of veel tijd investeren, om doorslaggevende progressie te boeken. Als trainer weet ik echter, dat aan beide voorwaarden niet voldaan kan worden.   

(HA): Bent u ontevreden met de financiële ondersteuning van Aurubis?

J-P S: Juist niet, een betere partner kan een club zich niet wensen. Ik ben erg blij dat Aurubis het sponsorcontract tot 2014 heeft verlengd. Maar om naar het topniveau door te groeien hebben we een bredere basis aan sponsoren nodig. Met de nieuwe wedstrijdhal is er een situatie ontstaan, die zeer veel mogelijkheden biedt. Nu moeten we Europees gaan spelen, om ook voor internationale topspeelsters interessant te worden. In mei 2011 had ik een wensenlijstje opgesteld , waar enkele speelsters op stonden, die nu bij andere clubs de sterren van de hemel spelen. Toch zul je me niet horen klagen, omdat ik van mening ben dat het team door de nieuwe speelsters op iedere positie beter is geworden.    

(HA): Wat ontbreekt er dan nog aan om de beslissende stap te maken?

J-P S: Vooral het geloof in zichzelf en het vertrouwen in eigen kunnen. Alle Aurubis speelsters hebben hun kwaliteiten tot nu nog niet ten volle benut.

(HA): Hoe krijgt u het voor elkaar hen dit vertrouwen te geven en het te laten groeien?

J-P S: Door in de training de sterke kanten verder te verbeteren en de zwakke te vermijden. Ik analyseer alle speelsters voor begin van het seizoen. Zo kom ik te weten hoe ze reageren en leer hun individuele sterke en zwakke punten kennen. Dat is de basis voor een Plus / Min lijst. Alle pluspunten worden in de training steeds weer herhaald. Alles wat onder Min staat vermijden we te doen. Positieve herhalingen geven vertrouwen in eigen kunnen.

(HA): Maar in de wedstrijd is dat toch niet zo eenvoudig te selecteren?

J-P S:  Klopt, daarom heb ik de taak een spelsysteem te vinden, dat het ons mogelijk maakt om onze plussen zo goed mogelijk te benadrukken. Maar in een wedstrijd spelen natuurlijk vele factoren een belangrijke rol. Uiteraard vooral de tegenstander, maar ook het publiek. Als er een positieve sfeer in de hal heerst, heeft dat direct zijn uitwerking op mijn team. Dan gaat alles meteen een stuk makkelijker.

(HA): Uw dochter Kim, een spelverdeelster van wereldklasse, speelt sedert begin van het seizoen in Hamburg. Tot nu toe lijkt ze niet echt goed in het team te passen, omdat haar acties voor de medespeelsters gewoon te snel zijn. Zijn er weleens problemen zoals afgunst of jaloezie,  juist omdat ze uw dochter is?

J-P S: Tot nu toe heb ik daar niets van gemerkt en geloof me als ik zeg dat ik erg goed weet wat er in het team omgaat. En dan weet ik dat niet via Kim. Voor haar en voor mij speelt de vader / dochter relatie geen rol. We praten er nooit over. Maar we zijn ons er wel van bewust, dat het mogelijk een rol zou kunnen spelen, omdat menigeen dat verwacht. Mijn taak in  deze is wel duidelijk. Ik moet ten opzichte van Kim fair blijven, ik moet haar niet bevoordelen maar ook niet benadelen, omdat ze mijn dochter is. Tegen het team heb ik gezegd: “Ik heb in het volleybal twaalf of veertien dochters, omdat ik jullie allemaal in bescherming zal nemen, alsof jullie mijn eigen kinderen zijn.

(HA): U was als speler zeven keer kampioen van België en achtmaal bekerwinnaar. U weet wat teambuilding betekent en hoe het er in mannenteams aan toe gaat. Is het moeilijker damesteams te motiveren en te coachen?

J-P S: Soms is dat zeker het geval. Maar ik vind het een grotere uitdaging om met dames te werken dan met heren. Zij hebben intensievere coaching nodig. Mannen houden zich aan afspraken, vrouwen moet je er steeds weer aan herinneren. Soms gebruik ik beeldspraak, die de dames niet kennen. Bijvoorbeeld als ik ons team vergelijk met soldaten die achter vijandige linies vechten.   

Dan overleef je allen maar als iedereen voor iedereen vecht en iedereen elkaar blindelings vertrouwt. Dat het in de sport bij wijze van spreken ook soms op overleven aankomt, was sommigen hier vreemd. Maar pas als die overlevingsmentaliteit er is, dan pas weet ik dat de basisprincipes voor succes aanwezig zijn. Elke speelster weet, dat het gevoel dat je niet alles hebt gegeven,  na een verloren partij voor de grootste frustratie zorgt. Als je verliest omdat de ander beter was, is dat makkelijker te verteren dan als je verliest omdat je niet alles hebt gegeven.

(HA):  Wat kunt u eraan doen als deze mentaliteit ontbreekt?

J-P S: Als het in de training niet loopt vraag ik weleens “ Moet je hier zijn of wil je hier zijn?”  Plichten zorgen voor stress, willen voor vrijheid.  En als iemand eens een keer het gevoel heeft er niet bij te willen zijn, mag ze een pauze nemen. Bij mij heeft ook elke speelster tijdens de training het recht om een time out te vragen, als er iets niet goed gaat.  Je kunt alleen maar succes hebben als iedereen meer geeft dan neemt. Het bewustzijn om beter te willen worden is er in mijn team. Daarom ook zullen we in de returnronde beter presteren.